ေကာင္းကင္၌ထြန္းလင္းေနေသာၾကယ္ေလးမ်ားထိန္ထိန္သာေနေသာလမင္းႀကီးကို ျမင္ျပင္အထက္၌ေငးေမာေနေသာေကာင္ကေလး..........
"ဟိတ္ေကာင္ေလး''
ေနာက္ကေအာ္သံေၾကာင့္ထိုေကာင္ေလးတုန္သြားသည္ကိုလွမ္းျမင္လိုက္ေလသည္။
"မင္းဒီေလာက္ခ်မ္းေနတာအျပင္မွာဘာထြက္လုပ္ေနတာလဲေသခ်င္ေနၿပီလားဟမ္ အျပင္မထြက္ဖို႔ေသေသခ်ာခ်ာမွာထားရဲ႕နဲ႔ကိုကြာ''
"သခင္က်ေနာ္မ်ိဳး papaနဲ႔mamaကိုလြမ္းလို႔ပါသခင့္အမိန္႔ကိုမနာခံသလိုျဖစ္သြားတဲ့အတြက္က်ေနာ္မ်ိဳးေသသင့္ပါတယ္သခင္''
ေဖ်ာ့ေတာ့ၿပီးျသ႐ွေသာအသံေလးျဖင့္ေတာင္းပန္တိုးလိွ်ဳလိုက္ေတာ့ သူ႔အားအလိုမက်မႈေတြႏွင့္ျပန္ၾကည့္ေနေသာသခင္။
"ေကာင္ေလး ဘယ္ႏွခါေျပာရမလဲကို႔ကိုေသခ်ာၾကည့္ သခင္လို႔မေခၚပါနဲ႔လို႔ကိုဘယ္ႏွစ္ခါေျပာရမလဲေနာက္ၿပီးအဲ့အသံုးႏႈန္းေတြကအခုေခတ္အတြက္မသင့္ေလ်ာ္ေတာ့ဘူး ေကာင္ေလး''
"ဟုတ္ကဲ့ပါသခင္''
"ေကာင္ေလးညစာအတြက္ျပင္ဆင္ေပးထားတယ္ဒီညကိုေနာက္ေန႔စာေတြအတြက္ေသြးသြား႐ွာမွျဖစ္ေတာ့မယ္ရိကၡာကပ်က္လပ္ေနၿပီ''
"သခင္...ဆက္မ႐ွာပါေတာ့နဲ႔ သခင္ပင္ပန္းလွၿပီ''
"ေျပာျပန္ျပီလားအဲ့သခင္ဆိုတာျကီးကိုကိုလို့ေခၚ ခိုင္းထားရက္နဲ့ကို ေနာက္ျပီးကိုမပင္ပန္းပါဘူးကြာကိုတို႔ကညဘက္မ႐ွာလို႔ဘယ္အခ်ိန္သြား႐ွာမလဲေကာင္ေလးရေန႔ဘက္ေတြကိုေကာင္္းစြာအနားယူထားပါတယ္ကြ''
"ကို...ကိုကိုဘယ္ေလာက္ဘဲအနားယူထားအနားယူထားက်ေနာ့္ကိုငဲ့ညႇာၿပီးရသမ်ွေသြးေတြက်ေနာ့္ကိုဘဲတိုက္ထားတာကိုကိုေန႔လည္ကလဲေသြးမွမေသာက္ထားတာကို ကိုကိုဘယ္ခြန္အားနဲ႔ေသြးသြား႐ွာႏိုင္မွာလဲ''
