၁၇ႏွစ္ဟုတ္သည္ ထိုကေလးနဲ႔ မေတြ႔တာ၁၇ႏွစ္ေတာင္စြန္းလုနီးနီး႐ွိၿပီေလ......ထိုေမြးကင္းစကေလးအရြယ္ေလး ကေလးေတြထားတဲ့အခန္းထဲမွာ႐ွိေနစဥ္တစ္လအတြင္းသာ က်ေနာ္တို႔ေတြ႔ၾကရသည္.........က်ေနာ္ကေလးအေပၚသံေယာဇဥ္႐ွိၿပီဆိုကာမွ ထိုကေလးငယ္ကသက္သာလို့ေဆးရံုကေနဆင္းသြားသည္တဲ့လားဗ်ာ...........
"Yeol''
"Kris hyung ေျပာေလ''
"Hyungတို႔ လက္ထပ္တာ၁၈ႏွစ္ေျမႇာက္ေရႊရတုပြဲကမနက္ျဖန္ေလ''
"Nae''
"အဲ့တာhyungတို႔ Chinese ကိုသြားၿပီးအဲ့မွာက်င္းပမလို႔ေလ ''
"Nae...မနက္ျဖန္က်ေနာ္အားပါတယ္ ''
"အဲ့တာဆိုဒီေန႔ည flight နဲ႔ Chinese သြားဖို႔လုပ္ထားေတာ့ေနာ္ ကိုလဲဟိုကိုအေၾကာင္းျပန္လိုက္အံုးမယ္ ''
"Nae hyung''
~~~~~~~~~~~~~~~~
"Papa က်ေနာ္ mamaတို႔ႏိုင္ငံသြားခ်င္တယ္''
"မသြားရဘူး''
"Wae?papa''
"မဆိုးနဲ႔ကြာ papaစိတ္႐ႈပ္ေနတယ္''
"ဟင့္....papa မီေဝါ့''
မ်က္ရည္အရြ႔ဲသားနဲ႔ေျပးထြက္သြားေသာ က်ေနာ့္ရဲ႕သားေလး Kim hunnieအား ၾကည့္ရင္းသက္ျပင္းခဏခဏပင္ခ်မိသည္........သားေလး သက္သာတာနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ တ႐ုတ္ကိုေျပာင္းလာၿပီးေျခခ်ေနထိုင္ခဲ့ေသာလဲ သားေလးကkoreaကိုဘဲခဏခဏသြားခ်င္တယ္လို႔ပူဆာအျမဲ....... အဲ့လိုအခ်ိန္ဆိုအခုလိုပင္ စကားမ်ားျဖစ္ၾကပီး ၃ ၄ရက္ေလာက္စကားမေျပာသည္အထိအေျခအေနေတြတင္းမာခဲ့ဖူးေလသည္.......အခုလဲ အခက္ခဲဆံုးအခ်ိန္ကိုက်ေနာ္ျဖတ္သန္းရအံုးမည္လား......
"ေမာင္ သားေလးလဲ အရြယ္ေရာက္ၿပီေလ sooတို႔mamaကလဲဒီကိုမလိုက္ႏိုင္ေတာ့သူ႔ေျမးေလးကို ဟိုကိုေခၚခဲ့ဖို႔အျမဲတမ္းမွာေနတာ hunnieေလးကိုခဏျဖစ္ျဖစ္သြားခြင့္ျပဳလိုက္ပါလား ေမာင္ရယ္''
"ေတာ္ေတာ့ Soo ကိုရီးယားကိုသားကိုခဏဘဲျဖစ္ျဖစ္ အၾကာႀကီးဘဲျဖစ္ျဖစ္ငါမပို႔ႏိုင္ဘူး မင္းကိုအခြင္႔့အေရးေပးထားတယ္ဆိုၿပီးေရာင့္တတ္မလာနဲ႔ သားမ်က္ႏွာေၾကာင့္သာႏို႔မို႔ဆို ငါ့appaဆံုးၿပီးထဲကမင္းကိုကြာ႐ွင္းပစ္တယ္''
