That Infamous Girl

1

[ EDITED ]

It was late in the evening when I went to our headquarters.

Mabilis akong naglakad papasok sa gate ng maramdaman kong may sumusunod sakin. Lumingon ako para tignan kung sino pero wala akong makita. Masyadong madilim.

Ipinagpatuloy ko na lang ang paglalakad ko kasabay ng paghampas ng malamig na hangin sa balat ko.

May tao.

Bukod sa mga kasamahan ko at ako, may iba pang tao.

Binagalan ko ang paghakbang at mariing pinakiramdaman ang paligid. Nakarinig ako ng mahinang kaluskos.


Lumingon ako sa kung saan narinig ko ang tunog.


Sigurado akong nanggagaling ito sa likuran ng puno.

Napangiti ako saglit.

You should be careful next time, and you better know who you're messing.

Gotcha.

Mabilis akong tumakbo patungo sa direksyong iyon. May lalaking nakasandal sa puno na animo'y nagmamatyag. Napailing nalang ako hindi nagdalawang isip na lumapit.

Nakita kong nanlaki ang mata niya ng makita akong nakatayo sa harapan niya.

I smirked.

Ako pa ba?

Mabilis ko siyang sinuntok sa sikmura at hinablot ang leeg niya. Tinutukan ko ito ng kutsilyong hawak ko.

"Why are you here?" I looked at the guy na hawak ko pero hindi siya sumasagot.

He smirked. "Wala ka na dun."

Matigas siya.

"Fine. If that's what you want." Hindi ko na hinintay na makasigaw siya. Sinaksak ko na agad siya ng patalim na hawak ko.

In just a second, wala na siya.

Ikaw ba naman ang sasakin ng kutsilyong ibinabad sa lason? Hindi ka mamatay?

Nagpatuloy na ko sa paglalakad at sinalubong ng mga kasama ko.

We were all wearing a mask. Yung sa may mata lang nakatakip sakin.

Nagtanguan lang kami at sabay sabay na pumasok sa secret passage sa may abandoned house.

Nasa may hulihan ako dahil late nga ako. As always.

"Princess," I heard someone murmured in my ears.

I turned around and saw Van. He was smiling at me.

"Tsk." Di ko siya pinansin at nagpatuloy nalang sa paglalakad.

I heard him chuckled. Di ko tuloy maiwasang hindi mapairap.

Nang makarating kami sa loob ay agad akong umupo sa couch at tinanggal ang maskara ko. Humanap din sila ng kanilang pwesto at nagkanya kanya ng upo sabay tanggal ng mask.

It's been a long and tiring day. What I wanted now, is a little rest.

Tumabi sakin si Van at inakbayan ako.

I glared at him. Wag niyang sinusubukan pasensya ko. Pagod ako ngayong araw. Humanap siya ng iba niyang mapagkakaabalahan. Wag niya ko kulitin ngayon.

"Whoa. Chill princess," Sabi niya sa nakakalokong ngiti.

"Tumigil ka nga." I said with my cold voice.

Tumayo ako at kumuha ng maiinom. Nauuhaw ako. Napagod yata ako sa kanina. Napansin kong nakatingin silang lahat sakin.

"What?" I said with my pissed voice. Ibinaba ko ang basong hawak ko tumingin sa kanilang lahat. Anong problema ng mga 'to at ganito na lamang makatingin?

"Nakita namin ang lalaking nakapasok at sumusunod sayo kanina." Sabi ni Steff

"Yeah and you know what happened next." I looked at them boringly. Nilagay ko na ang baso sa sink at tumayo sa may bintana. Alam ko namang hindi na bago sa kanila iyon. So why bother telling me this?

"Iba ka talaga. Wala kang sinasanto." Napapailing na saad ni Cliff.

"Compliment ba yan?" Bored kong tanong dito.

Ngumisi lamang ito maya-maya'y lumingon na sa akin. "Why?"

Tinaasan ko ito ng kilay, anong why? "Why did you do that?" Dagdag na saad nito na para bang nabasa ang nasa sa loob ng isipan ko.

I shrugged. "He left me with no choice. Ayaw magsalita, tinatanong ko ng maayos hindi sumagot. Edi yun napala niya." I answered in a monotone voice. 

"That's my girl." Sagot naman ni Van.

"Stop calling me nicknames! Pwede ba." I frowned and rolled my eyes.

"We're up to what this time?" I looked at them.

"Lilipat tayo ng school." Sabi ni Cliff habang iniikot sa kamay niya ang susi ng motor niya.

Napabuntong hininga ako. "Na naman?" Naupo ako sa lamesa sa gitna and nag indian sit. Ilang beses na ba kaming lumipat ng school these past months? Walong beses? Ne, I don't know.

"Yes princess." I saw Van looking intently at me.

I threw one of my knives beside him. "W-Whoa. Princess.."

"Stop staring at me. You're getting into my nerves." I heard Steff and Cliff chuckled.

I looked at Cliff again.

"So, kailan tayo papasok?"

He grinned at me.

"Bukas."

I smirked.

"I can't wait."