ผมฝันซ้ำๆ ถึงทิวทัศน์ที่เต็มไปด้วยพืชพรรณเขียวชอุ่ม ฝูงสัตว์น้อยใหญ่รายรอบ กลิ่นหอมกำจายจากบุปผชาติหลากชนิดลอยฟุ้งยามผมก้าวเท้าผ่าน หากแต่มันก็ไม่สามารถเทียบเคียงกลิ่นผิวเนื้อหอมกรุ่นจากคนผู้หนึ่งได้
ชายหนุ่มรูปงาม ผิวสีทองแดง ผมสีดำยาวสยายนุ่งผ้าโจง เปลือยอกเอนกายพิงต้นไม้ใหญ่ ใจผมเต้นรัวแรงยามคนผู้นั้นในภาพฝันเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้พลางส่งมือออกมา
"ข้าคิดถึงเจ้านัก" ริมฝีปากนั้นเอ่ยก่อนที่ผมจะถูกรั้งลงไป ริมฝีปากหยักแนบจุมพิตแผ่วเบาที่ทำให้เลือดในกายผมเดือดพล่าน หัวใจเต็มไปด้วยความคิดคำนึงท่วมท้น
"เราก็คิดถึงเจ้า...รพินทร์" ผมเห็นรอยยิ้มของเขาที่ยกกว้างขึ้นก่อนมันจะหายไป ผมตื่นขึ้นมา เหลียวมองรอบกายเพื่อพบว่ามันเป็นแค่ฝัน เหมือนกันกับทุกครั้ง หากแต่ถ้ามันเป็นเพียงภาพมายา เหตุใดใจไม่รักดีของผมถึงปวดเช่นนี้กัน.....
ผมขยี้ตาสะบัดหัวไล่ความง่วงงุนก่อนจะลุกไปล้างหน้าอาบน้ำ หวังเพียงให้สายน้ำเย็นช่วยชำระเอาความปวดหน่วงในจิตใจออกไป
ผมลงมือแต่งตัวไปทำงาน ชีวิตดำเนินไปตามปกติยกเว้นภายในอกที่กลวงเปล่า และผมคงเหม่อเกินไปถึงได้สะดุดขอบท่อระบายน้ำไปชนกับคนอื่นเข้า จังหวะที่จะเอ่ยปากขอโทษผมก็ต้องชะงักงัน
"รพินทร์....." ผมเอ่ยออกมา ชายหนุ่มผิวทองแดงตรงหน้าแย้มยิ้ม
"ในที่สุดก็หาเจ้าเจอ...กลับบ้านเรากันนะวสันต์" ผมพยักหน้า หัวใจพองฟูอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน ก้าวตามเขาไปเรื่อยๆ น่าแปลกที่ไม่มีใครสนใจผู้ชายนุ่งโจงกระเบนคนนี้แม้แต่น้อย...เขาไม่ใช่คน ข้อนี้ผมรู้ แต่ถึงเขาจะเป็นวิญญาณผมก็ไม่สน ในเมื่อผมเจอเขาแล้ว ผมจะไม่มีวันปล่อยให้เขาหลุดมือไปอีก
และผมก็ได้เห็นมันอีกครั้ง บ้านของเรา ป่าของเรา ผมหันมาสบสายตากับคนข้างกาย รพินทร์ยิ้มให้ผมอีกครั้งก่อนจะจูงผมเข้าไป ผมมองร่างที่ทอดกายลงอย่างสงบ ณ เส้นแบ่งเขตแดนระหว่างภพ ก่อนจะผินหน้ากลับมา ร่างโปร่งแสงของผมเข้มขึ้นเรื่อยๆ เสื้อผ้าเปลี่ยนไปเป็นโจงกระเบนแบบเดียวกันกับรพินทร์
ผมรั้งเขาเข้ามาแนบอกก่อนจะประคองใบหน้าคมมอบจุมพิตหวานล้ำ รับรู้ถึงหยาดน้ำตาอุ่นร้อนที่ไหลออกมาจากดวงตาคู่งาม ปลายนิ้วจึงยกขึ้นเกลี่ยให้อย่างอ่อนโยน
"เจ้าจากไปนานเหลือเกินวสันต์ นานเสียจนข้าเกือบถอดใจ"
"ข้ากลับมาแล้วยอดรัก และข้าจะไม่มีวันห่างเจ้าไปไหนอีกแล้ว" รพินทร์ยิ้มอีกครั้ง และครั้งนี้มันสว่างไสวยิ่งกว่าครั้งไหนๆที่ผมเคยเห็น ผมกระชับฝ่ามือเข้าหาเขา พากันเดินลึกเข้าไปด้านใน ชีวิตของผมเพิ่งจะเริ่มต้นเท่านั้น......
The End
---------------------------------------------------------
จบลงไปแบบงงๆสำหรับวันแรกค่ะ
ยังไงก็อยากให้ทันวันนี้ มิชชั่นคอมพลีท😂
มีอะไรติชมได้ตลอดนะค้า
YOU ARE READING
Novelber Challenge 2017
Fantasyคลังเก็บเรื่องสั้นของกิจกรรม Novelber ในทวิตเตอร์ของเราค่ะ น่าจะเป็นแฟนฟิคเสียมาก แต่บางตอนก็เป็นออริจินอลค่ะ :)
