Pairing: Draco Malfoy x Harry Potter, Gellert Grindelwald x Albus Dumbledore
Rating: PG
Warning: Magical AU, Out of character
โปรดเปิดฟิลเตอร์เป็นคุณจู๊ดกับป๋าเดปป์เพื่อเพิ่มอรรถรสในการอ่านนะคะ
A/N: I do not owe any parts/characters in Harry Potter and Fantastic Beasts and Where to Find Them
-------------------------------------------------------
หลังจากเหตุการณ์ต่อสู้กับอดีตเจ้าแห่งศาสตร์มืดจบลง ทุกคนร่วมไว้อาลัยให้กับผู้เสียชีวิตในสงครามครั้งนั้น แฮร์รี่มัวแต่วุ่นวายกับหลายสิ่ง พอรู้ตัวอีกทีใครคนหนึ่งก็หายไปโดยสมบูรณ์เสียแล้ว เขาเฝ้าตามหาอีกฝ่ายในทุกที่ที่คนๆนั้นจะไป แต่ก็ว่างเปล่า ไม่มีแม้กระทั่งเงา
เดรโก มัลฟอยหายตัวไปจากสังคมโลกเวทมนตร์หลังจากจบศึกครั้งนั้น อีกฝ่ายได้พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าแท้ที่จริงเจ้าตัวไม่เต็มใจที่จะรับใช้เจ้าแห่งศาสตร์มืด สุดท้ายแล้วก็เกือบต้องแลกชีวิตเพื่อช่วยแฮร์รี่กำจัดโวลเดอร์มอ แน่นอนว่าแฮร์รี่ดีใจที่อีกฝ่ายไม่ได้เป็นคนเลวอย่างที่เขาเคยคิด เขาอยากเริ่มต้นใหม่กับอีกฝ่าย ตอนนี้เขาเชื่อแล้วว่าสิ่งที่อีกฝ่ายเคยบอกเขาในป่าต้องห้ามนั้นเป็นเรื่องจริง
"ฉันรักนายพอตเตอร์" คำๆนั้นยังคงก้องอยู่ในหูเขาแทบจะตลอดเวลา แฮร์รี่จำสีหน้าเจ็บปวดของคนคนนั้นได้ดียามเขาตอบปฏิเสธกลับไป กว่าจะรู้ว่ามันเป็นความจริงก็ในวันที่เกือบสายไป เขาตัดสินใจไปยังหลุมศพของอาจารย์ใหญ่ที่เขารักยิ่ง หากแต่ภาพที่เห็นทำให้เขาหยุดชะงัก มีคนผู้หนึ่งยืนอยู่ก่อนแล้ว สีผมบลอนด์ซีดล้อแสงแดดเป็นประกาย นาทีนั้นแฮร์รี่ไม่สนใจสิ่งใดอีกต่อไป เขาวิ่งสุดแรงก่อนจะพุ่งเข้ากอดร่างนั้นไว้แน่น ใบหน้าซุกลงบนแผงอกกว้างอย่างไม่แคร์สิ่งใด
"มัลฟอย ในที่สุดฉันก็เจอนาย" เขาเอ่ย เสียงสั่นยามมือสากเชยคางตนขึ้น ดวงตาคลอไปด้วยน้ำตายามมองเห็นรอยยิ้มคุ้นเคยผุดบนริมฝีปากอีกฝ่าย
"นายตามหาฉันด้วยหรือพอตเตอร์ ทำไมล่ะ?" น้ำเสียงห้าวทุ้มเอ่ยถาม ทั้งที่รู้ดีอยู่แก่ใจว่าคนตรงหน้าตามหาเขาเพราะสิ่งใด
"เพราะฉันรักนาย" คำตอบตรงๆไม่มีอิดออดทำใหเดรโก มัลฟอยชะงัก เขาไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะยอมรับได้ง่ายดายเพียงนี้ ความหวังตลอดระยะเวลาหลายปีของเขาเป็นจริงแล้ว และมันมาโดยไม่ทันให้เขาได้ตั้งตัวแต่อย่างใด พ่อมดหนุ่มรู้สึกตัวอีกครั้งก็ตอนที่กลีบปากหยักทาบทับลงมาบนริมฝีปากเขาพร้อมหยาดน้ำตานั่นล่ะ มัลฟอยถึงได้รั้งคนตรงหน้าเข้ามาประกบจูบแนบแน่นให้คุ้มกับที่เขารอคอยมาแสนนาน
"ฉันนึกว่าชั่วชีวิตนี้จะไม่มีวันได้ยินคำนั้นอีกแล้วพอตเตอร์" แฮร์รี่ยิ้มก่อนจะโอบรอบลำคออีกฝ่าย
"ฉันจะพูดให้นายฟังทุกวันจนกว่าจะเบื่อเลยมัลฟอย" ร่างสูงกว่าอมยิ้มก่อนทั้งคู่จะหายวับไป เหลือเพียงเงาร่างโปร่งใสสองร่างที่ยืนอมยิ้มอยู่ไม่ไกลไว้
"ลูกศิษย์นายได้รับรสนิยมนายมาเต็มๆเลยนี่อัลบัส" เงาร่างสูงกว่าเอ่ยแซวพลางมองคนข้างๆที่มีสีหน้าเปี่ยมสุข
"เรื่องที่ชอบพ่อมดนิสัยแย่น่ะหรือ เรื่องนั้นไม่ต้องบอกฉันก็รู้เกลเลิร์ต" อัลบัสเอ่ยรับยิ้มๆขณะเอี้ยวตัวไปประทับจูบบนริมฝีปากของคนรักที่จากกันไปนาน
"ทีนี้นายจะได้หมดห่วงเสียที เราควรจะไปกันได้แล้ว" อดีตพ่อมดตัวร้ายเอ่ยก่อนจะจับมือคู่ของตนเดินไปยังแสงสว่างที่ทอดยาวมาทางพวกตน ก่อนจะพากันเดินหายเข้าไป ไปยังที่ที่พวกเขาจะได้อยู่เคียงคู่กันตลอดกาล
The End
-------------------------------------------------------
กิกิ รีบปั่นวันที่ 16 อย่างไวว่องวิ่งค่ะ
แอบมีกรินเดลดอร์มาแจมเล็กน้อย รู้สึกขโมยซีนอย่างไรชอบกล XD
YOU ARE READING
Novelber Challenge 2017
Fantasyคลังเก็บเรื่องสั้นของกิจกรรม Novelber ในทวิตเตอร์ของเราค่ะ น่าจะเป็นแฟนฟิคเสียมาก แต่บางตอนก็เป็นออริจินอลค่ะ :)
