Alp Günce
"Hayır Tuğçe. O benim en yakın arkadaşım. Ona destek olmalıyım."
Dedim Tuğçe'ye. Lara ile artık görüşmemi istiyordu.
"Beni buna sen zorladın Alp. Seçim yap ya Lara; ya ben. Artık ondan bahsedip durmandan bıktım.
"Sen bilirsin Tuğçe. Kimi seçeceğimi sende biliyorsun. Sevgili gidici dost kalıcıdır. Bunu da sen istedin."
Tuğçe sinirlenmişti. Çok belli ediyordu.
"Biliyor musun Alp..? Seninle sırf kızlarla iddiaya girdiğim için çıktım."
Söylediklerine kendi bile inanmamıştı.
"Tuğçe." Dedim yüzümü ona çevirerek.
"Bak. Kararını ver. O benim arkadaşım. Son kez söylüyorum beni seçim yapmak zorunda bırakma. Seni seviyorum ama Lara benim kardeş gibi gördüğüm birisi. Dediğim şeyi yeniden diyeceğim Sevgili gidici dost kalıcıdır."
Tuğçe tam gözlerimin içine baktı.
"Üzgünüm. Sadece kıskanıyorum. Her zaman ondan bahsetmenden bıktım. Özür dilerim ama beni o kız için bırakmandan korkuyorum."
"Ben öyle biri miyim?" Diye sordum.
"Değilsin ama kıskanıyorum işte."
Gülümseyerek cevap verdim. O Tunç mudur nedir. Seni onunla sarmaş dolaş gördüğümde bende kıskanmıştım. Anladın mı şimdi beni?" Diye sordum.
Parkta yürürken tesadüfen Tuğçeyi Tunç denen çocukla sarmaş dolaş görmüştüm. Sinirle çocuğa dalmıştım. Ama Tuğçe beni sakinleştirmişti. Kardeşim o benim demişti. O çocuğa hala güvenmiyordum ama görüşmelerinede bişey diyemiyordum.
"Neyse... Seni seviyorum." Dedi ve kollarını boynuma doladı. Bende aynı şekilde karşılık verdim.
Lara Toprak
"Anne oğluna bişey de."
Kardeşim yine sinirlerimi bozuyordu.
"Korktun mu lan? Bak dikişli bacak böööö."
"Gebertirim seni veled." Dedim ve elime yastığı aldım. Efe'nin ağzına basmaya başladım. Kendimeden geçmiştim. Biraz çıprındı sonra kolları yataktan aşağı süzüldü. Yastığı kaldırdığımda ağzı ve gözleri açık tavana bakıyordu hareket etmiyordu. "Efe uyan." Dedim sessizce. Yoksa... Ben onu öldürmüş müydüm? Gözlerimden yaş süzülürken.
"Efe lütfen uyan özür dilerim." Hala uyanmıyordu. Nabzını kontrol etmek için yere dizlerimi koydum tam elimi boynuna koyacaktım ki "Böh!!!" Diye bağırdı yüksek sesle. Gerçekten çok korkmuştum. "Şerefsiz köpek!"dedim ve kafasına bi tane geçirdim. "Korktun mu lan?" Diyip güldü. "Lan babandır." Dediğimde. Birden bağırdı "Anneeee, ablam babama küfür etti." Sinirlerim hopladığında kapıya bakıyordum annem gelecek diye. Kardeşinin odasında ne işin var diye sorarsanız odasını toparlıyordum.
"Annem evde yok ki!" Dedi salak çocuk. Sinirle odadan çıktım.
3 Ay Sonra
"Efendim Alp?"
Sesi kötü geliyordu.
"Lara ben özür dilerim. Ama lütfen bi süre görüşmeyelim."
Sinirlenmiştim. Birden nolmuştu acaba?
"Sebep?" Diye sordum.
"Öyle gerek. Anla beni."
Dediğinde bişey söyleme gereği duymadan telefonu kapattım. Umrumdada değildi. Aslında umrumdaydı ve takmak istemiyordum. Aramız yaklaşık 1 aydır çok soğuktu.
Whatsapp'a girdim ve Emre'yi buldum.
Ben:N'apıyorsun? :)
Emre:Çalışıyorum. Sen?
Ben:İyiyim bende canım sıkıldı.
Emre:Biraz sonra işten çıkacağım. Bişeyler yapmak ister misin?
Ben:Aslında çok iyi olur. :)
Emre:Saat 2 ye hazır ol. Evden alırım seni.
Ben:Tamamdır.
Saate baktığımda 12.37 olduğunu gördüm. Emreyle çok yakın arkadaş olmuştuk. Ne zaman canım sıkkın olsa ona yazıyordum. Dedesi ölmüştü. Çok büyük bir miras kalmıştı Emre'nin annesine... Annesi tek çocukmuş. Aslında bir teyzesi varmış. Ama ölmüş. 33 yaşında 3 sene önce hayata gözlerini yummuş. Anneanesi ile birlikte... Teyzesi evlenmemiş. Anneanesi ile birlikte, dedesinden ayrı bir evde yaşıyorlarmış bir gün beraber arabaya binip İzmir'e gitmek için yola çıkmışlar. Gece civarı kaza yapmışlar yolda giderken. Anneanesi oracıkta ölmüş. Teyzesi 4 gün yoğun bakımda kalmış ama hayata tutunamamış.
Yaklaşık 3 ay öncede dedesi vefat etti. Sağ iken çok zenginmiş mal varlığı bayağı varmış. Ama cimri imiş. Şimdi noldu öbür dünyaya ne götürdü?
Ölüm döşeğinde olduğunu anlayınca da Emre'nin abisi, Serkan abiyi yanına çağırmış. İçkiye kumara kötü işlere bulaşmayacağına tövbe ettirmiş. Sonra vasiyet yazdırmış ve mal varlığını tek çocuğuna vermiş. Şuan Serkan abi ile birlikte çok güzel bir lokanta işletiyorlar. Arada bir oraya gidip gelirdim. Şuan durumları çok iyi annesi Serpil teyze ve abisi Serkan abi ile 1-2 ay önce tanışmıştım. Dedesi vefat ettiğinde bu lokantayı yeni açmış ama başına geçmek nasip olmamış. Emre'nin hikayeside bu.
