Gözlerimi açtığımda annem ve babam yanımdaydı. Korku dolu gözlerle bana bakıyorlardı.
"Neden bişeyler yemedin?" Babama döndüm "Bişeyler yemek için kantine gitmiştim. Ama cüzdanımı odamda unuttuğum için geri dönecektim." Babam anlayışla kafasını salladı "Bundan sonra daha dikkatli ol."
Gözlerim annemle buluştu "Canının istediği bişey var mı?"
"Canım hiç bişey yemek istemiyor. Ama güç toplamam gerekli. Kuru fasulye pilav fena olmazdı." Diyerek karşılık verdim. Gülümsedi "Anlaşıldı. Şimdilik kantinden bişeyler ye hemen yapıp getiririm." Başımı salladım. "Ben eve gidiyorum o zaman." "Tamam anne. Baba sende git istersen" diyerek babama döndüm. "Önce kantinden bişeyler alalım sonra giderim." Dedi. "Tamam"
Babamda annemde odadan çıktı. Aradan 1-2 dakika geçmeden odaya Gamze hemşire girdi. Endişeyle bana baktı. "İyi misin?"
"Evet" dedim ve gülümsedim. "Ben bu hastaneden ayrılıyorum. Eşimin yanında işe başlayacağım. Senin ziyaretine sık sık gelebilirim umarım." Şaşırmıştım. Evli olduğunu bilmiyordum. İyi birisiydi. Üzülmedim değil. Ama yapacak bişey yok. "Üzüldüm. Hayırlısı bakalım." Bana bakıp gülümsedi. "Bugün son günümdü. Kendine dikkat et." "Teşekkürler. Şimdiye kadar benimle çok ilgilendiniz. Umarım mutlu olursunuz" Diyecek başka bişey bulamadım. "Görüşürüz." Dedi. Tam kapıya yaklaşınca babam girdi içeri. Selamlaştılar ve Gamze hemşire odadan çıktı. Babamın elinde tost,çay ve en sevdiğim çikolata vardı. Eskiden olsa hemen çikolatayı alır yemeye başlardım ama canım istemiyordu. Şuan tek isteğim pilav yemekti. "Bunlar biz gelene kadar bitmiş olacak." Tepsiyi yanımdaki masaya koydu ve odadan çıktı. Elimi tepsiye uzatacakken aklıma bana çarpan çocuk geldi. Acaba neden gelmişti buraya. Belki bi yakını hastadır. Tepsiyi önüme aldım. Serum rahatsız ediyordu. Zaten hemen hemen bitmişti. Hemşire çağırma butonuna bastım. Aradan 2 dakika geçti geçmedi daha önce hiç görmediğim 25-26 yaşlarında esmer ela gözlü uzun boylu bir kız içeri girdi. Buradaki tüm hemşireleri tanıyordum. Şaşırdığımı anlamış olacakki konuşmaya başladı. "Ben burada işe yeni başladım ve nöbetçi hemşire benim. Adım Ece." Sıcak bir şekilde gülümsedikten sonra "Neden çağırdın?" Dedi. "Serum rahatsız ediyor. Yemek yiyemiyorum çıkarabilir misin?" Dedim. Kafasını onaylar gibi salladı ve serumu çıkardı. Canımı yakmıştı çıkarırken. Ağzımdan ufak bi inleme döküldü. Sanki bundan mutlu olmuş gibi gülümsedi. "Başka isteğin olursa çağırırsın" deyip gitti. Bende yemeğimi yeme çabasına girdim. Ve sonunda hepsi bittiğinde gözlerimi yumdum ve uykuya daldım... Akşama annemin yaptığı kuru fasulye ve pilavı yedim.
3 Ay Sonra
Telefonuma gelen bildirim sesiyle gözlerimi açtım.
Mesaj babamdandı.
"Birazdan seni almaya geliyoruz. Hazırlan dışarı çıkacağız."
Yaklaşık 7-8 gündür dışarı çıkmamıştım. İçim mutlulukla kaplandı.
Hazırlanmaya başladım. Siyah diz kapakları yırtık pantolon, omuzları açık siyah bluz, siyah zincirli botlarım ve siyah deri montumla kombinimi tamamladım. Saçlarımı taramak için çekmecemden tarağımı aldım ve aynanın karşısına geçtim. Henüz kısa olan saçlarımı taramaya başladım. Yine dökülüyordu ama eskisi gibi dökülmediği için şanslıydım. Pek makyaj yapan birisi değilimdir ama bu defa yaptım. Kaş kalemimi alıp kaşlarımın üzerinde gezdirdim ve daha güzel gösterdim. İnternetten sipariş ettiğim çok uzun olmayan kirpiklerimi taktım ve bordo rujumu sürdüm. Babamı beklemeye başladım. Sanırım annemle beraber gelecekti.
Yakında hastaneden çıkacağım. Tedavime evde devam edilecekmiş. Ablam 3 gün önce yanıma geldi. Birsürü hediye getirmişti. Henüz hiçbirini açmadım.
Hediyelere doğru yürürken kapı tıklatıldı ve babam içeri girdi.
"Hazır mısın kızım?"
"Evet baba" gülümseyerek yanıtladım.
"Hadi o zaman çıkalım." Beraber kapıya doğru ilerlemeye başladık. Asansöre binip aşağıya inmeye başladık. Odam 8. Katta idi.
"Nasılsın? Kendini iyi hissediyor musun?" Diyerek yüzüme baktı babam. "Evet şimdi dahada iyi oldum" dedim. Asansöre bi kaç kişi daha bindi. Sonunda zemin kata geldiğimizde asansörden indik. Babam "Seni bekleyen biri var" diyerek gülümsedi. Kim gelmişti çok merak etmiştim. Acaba okuldan arkadaşlarım mı gelmişti? Çok arkadaşım yoktu. Bu senede zaten okula gidemediğim için çoğuyla görüşmüyordum. 11. Sınıfa gitmem gerekiyodu fakat hastalandığım için gidememiştim. Sınıfta kalmış sayılacaktım.
