Maybe, Probably, Perhaps, Possibly [A KissWard Fanfiction]

AGAIN

Friday. I woke up to the sounds of horns blaring outside my window.

Hays. Parang yan na talaga ang alarm ko eh. Works everytime.

Bumangon na'ko sa kama ko at saka sinuot ang chartreuse slippers ko. I went downstairs and peeked outside. Ang dilim pa. Makatulog nga ulit.

I yawned and stretched out my arms in drowsiness. Kumuha muna ako ng apple at saka kinagatan ito. At dahil inaantok pa ako, nilagpasan ko lang muna ang bathroom at dumiretso na sa sala. I turned the TV on at saka nanuod muna ng movie na Pride and Prejudice and Zombies. For about thirty minutes of watching, nakatulog ako sa antok.

Teka, ano to?! Bakit ang daming tao?! At saka bakit ang sikip? 'Di ako makahinga.

"Mom! Help! Dad!" sigaw ko pero parang nilulunod ng ingay nila ang sigaw ko. Just then, I felt a pang inside my chest, na para bang may implosion sa kinailaliman ko. I struggled to move, to grasp anything, pero parang tinatalo ako ng isang nilalang na kumakain sa puso ko.

"Mooooom! Help me! Daaad! Tulongan n'yo ko!" I struggled to scream but then no sound came from me. I was clutching my chest kasi parang naco-constrict na siya. Parang di na ako makahinga.

I wheezed and tried to anchor myself to the world, to keep myself from being pulled into somewhere I don't want to be in. Yung feeling na di ka makagalaw at makahinga at the same time, yung parang sinasakal ka na.

Just then, I saw something black, like a hand trying to grip my face. I looked away, pero parang nababalutan na ang buong mukha ko sa black na figure. I shouted, but to no avail. Konting-konti na lang at mababalutan na niya ang mukha ko nang...

"Kisses! Okay ka lang ba?"

My body shot up as I jolted upwards. Fudge. Another nightmare. I've been having those for almost a week now. 'Di ko alam kung pa'no nagsimula kasi bigla na lang siyang nangyayari.

Basang-basa ang pajamas ko nang dahil sa pawis ko. I was wet and shaking.

"Kisses, anak. Ang basa mo. Ano'ng nangyari? Eto, tubig o," Mom said as she handed me a glass of water. Kinuha ko ito habang nanginginig pa rin ang kamay ko. Yung ulo ko, ang basa pa rin habang tumutulo yung pawis nang dahil kanina. Siguro dahil sa pag-struggle ko kaya ang daming pawis na inilabas ng katawan ko.

I felt so week, physically and emotionally. Pakiramdam ko di ako makatayo. Nanginginig na ininom ko yung tubig. Naramdaman ko ito na umagos sa tutunlan ko.

"Okay lang ako, Mi. Just a dream," sambit ko at saka inabot sa kanya ang tubig.

Just a dream, it echoed within my mind.

***

"And so, we're here today to commemorate the 127th anniversary of Maxwell's..."

Nasa classroom ako and the teacher drones on and on about Maxwell and Roswell and stuffs and I, as a consistent honor student, should have been listening to these crap heaps but I was too preoccupied by the nightmare I had. Last period na namin ngayon kaya last hell na rin to.

"Kisses, okay ka lang? Cat got your tongue?" bulong ni Barbie habang pinaglalaruan ang ballpen niya. Ako naman, nakapatong ang ulo ko sa kamay ko habang pinaglalaruan ang isip ko.

"Nah, just thinking."

Ano kaya ang ibig sabihin ng panaginip na 'yun? May ibig sabihin kaya 'yun, to start off? Tsaka bakit 'di ako makahinga? At bakit black figure? Di ba pwede red? Sabagay, mas creepy kung black. Bakit di ko matukoy kung ano yung figure na yun? Kamay ba, ahas, o stick? Hays. Nakaka-depress naman 'to. I'm brooding over a fooking nightmare, for Pete's sake!