Discovered By One Direction (NL)

7

Marit's P.O.V
Dan herken ik ze. Het zijn mijn ouders! Ze schrikken duidelijk zodra ze de jongens zien en kijken Liam met een afkeurende blik aan. Liam daarentegen, zijn ogen worden zo groot dat ze ofcourse bijna uit hun kassen zouden rollen.

"Marit! Waar was je nou?!" Wat? Wat is deze onzin?! "Jullie?!" Liam schreeuwt door de kamer, hij is duidelijk geschokt. Ik kijk naar het tafereel dat zich voor me afspeelt. Zodra mijn vader Liam slaat, druk ik op het rode knopje.
Even later ligt Liam op de grond, ineengekrompen van de pijn, mijn vader die hem trapt, en de rest van de jongens die hem proberen te kalmeren. Ik lig huilend op bed, en Zayn fluistert allemaal lieve woordjes in mijn oor, en dat het wel goed komt.

Dan herinner ik het me weer. Zodra de dokter dan toch eindelijk binnenkomt ziet hij mijn vader en Liam, en hij trekt Liam weg. "ROEP DE BEWAKING, ALSJEBLIEFT!" De dokter fronst. "NU!" schreeuw ik. De dokter schrikt duidelijk en roept de bewaking erbij.

Ze halen mijn vader weg. Mijn moeder wilt er achteraan rennen maar bedenkt zich dan iets. Ze kijkt me aan met een gemene grijns. Dan loopt ze naar mij toe en trekt ze de stekker eruit. Dé stekker! Zonder die stekker zou ik stikken. Zayn wordt woest en drukt meteen weer op het knopje, en dan stort hij zich op mijn moeder.

Liam komt de kamer weer in, en ziet dan Zayn vechten. Louis en Harry halen Zayn weg van mijn moeder. Liam en Niall houden mijn moeder vast. Er komt weer een dokter binnengelopen met bewaking. Die bewaking haalt ook mijn moeder weg, en de dokter plugt de stekker weer in.

Ik lig op mijn buik huilend op bed. De jongens focussen zich weer op mij. Zayn komt weer naast me zitten. Hij wrijft geruststellend over mijn rug. Ik word er kalmer van en ga daarna op mijn zij liggen. Die Zayn is écht knap btw. Ik ken ze nog maar twee dagen ofzo, en ik denk dat het liefde op het eerste gezicht is. Zo noemen ze dat toch?

Behalve mijn ouders herinner ik me niets. Niets, het is leeg. Ik wist wel dat ik altijd al een leeghoofd was, maar nu is mijn geheugen gewoon leeg.

"M-mijn ouders..." stotter ik. "H-het spijt me, ik-" "Marit, ehh, over je ouders..." Liam kijkt naar de grond. "Euhm, komt de naam Emma Mae Lizz Payne je bekend voor?" Ik denk even na.

|Flashback|

"Emma, kom je?" "Ja Liam!" "Emma, pas op!" Hoor ik een jongensstem roepen. Dan voel ik een klap en daarna niks meer. Ik hoor op de achtergrond nog iemand schreeuwen, diezelfde jongensstem.

|Flashback|

"Marit? Marit gaat het?" Ik ga rechtop zitten en kijk Zayn in zijn bezorgde bruine ogen aan. Dan kijk ik naar Liam. Hij kijkt me vragend aan. Dan knik ik schuldig. "Ja, die naam komt me bekend voor," zeg ik zacht.

"Want ik bén haar."