06/11/2017
Sokağın köşesinde bekleyen bir kadın var.
Her gün aynı saatte, siyah elbisesiyle...
Saçları kısa.
Birkaç papatya taksa da,
Gözleri hep uzaklarda.
Kalbine sığmayan hüznü,
Utanmadan ağlamakta...
Ben utanırdım mesela.
İnsanlar ona o kadar alışmış ki,
Ne varlığını sorguluyorlar, ne yokluğunu.
Bağıra bağıra ağlasa da
Dönüp kimse bakmıyor.
O yolu izliyor birisini bekler gibi,
Ben onu izliyorum, bir başkasını uğurlar gibi.
Her gün aynı saatte siyah elbisesiyle,
Her gün aynı saatte siyah elbisemle...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
UCUZ SARGI BEZLERİ
PoetryKendine küs bu kız, denizi doldurdu geçmişinin üstüne aynadaki Tanrı'yla... Yetmiş kusurlu saç tellerinden dökülürken iz ekleri, kendine döndü ve dedi ki "Yaran yapma beni, Sargı Bezlerim tükendi". • • • Tüm Hakları Saklıdır!
