UCUZ SARGI BEZLERİ

115- Sargı Bezlerim Tükendi

19.07.2020

Bu bölüm,
kitabın ilk bölümünden son bölümüne kadar olan, şiir başlıklarının birleşimi ile yazılmıştır.

Gökyüzü eğdi boynunu;
bir sigara yaktı, avuç içlerimde söndürdü.
Sonra çocuk gibi ağladık bir akşam üstü. Asılsız vedalar susmalı,
kulak tırmalayan mutsuz şarkı bitmeli.

Fısıltılar söyledi,
Bulutlar ağlamazmış
Sokakta yaşayan ölüler, gökyüzünden düşermiş sadece.

Camdan kelebekler 2'de söz verdiler bana.
Yalanmış, zaman'sızım gitti benden zamansızca.
Ve birkaç ölüm sonrası, yüreğim cenazelerle doldu..
Kitaplar mezarlığı şimdi sokağın köşesi.
Nefretim damla damla süzüldü, öldükçe hislerim.
'Canlanırsa acın utanma ağla' dedi yine.
'Sakın uzaklara dalmasın gözlerin, umutlu sözlerin eşiğinde. Gel unutalım yoksun bekleyişler deliliğini..."
Ama ben, gözlerini arıyorum kalbimin çapında ve yutkunuyorum sana.
Boşver, muhayyel kafesimde anı kovalıyorum yine.

Aslında giden herkese kırgınım, meğer kör heveslerle kandırılıyormuşum.
Sen...
Ayrılık düşürdün cıvıl cıvıl hayallere.
Kimse ol sen bile. Ucuz Sargı Bezlerim işe yaramıyor artık... Çok acıttın beni.

'Sevilmeyecek miyiz?' dedi fısıltılar.
Bir iki cümleye çok ağladım, ağladım, ağladım... Geceler bitmedi.

Yıllar sonra oturalım bulutlara;
Sorma, toparlayamadım kendimi ve yırtık pırtık anıları.
"muş, miş, mış, müş" farketmez... Delice bir şeyler söyle bana.

Güçsüz duvarları ve asi ince ipi yok sayıyorum yıllardır.
Saklıyorum hastalıklı reflekslerimi kendimin altıncı katında.
Zatürre şiirlerimi küllüğe döktüm, kendimle süpürdüm orada..
Yüreksel mesafeleri tek dizeye mahkum ettim yanmışlıkla...

Siz hiçten beni dağıttınız.

17. peronda ilk defa s'onsuzluğa uğurlandım,
bu ucube düzende çığların altından almıştın oysa beni.
İçimdeki yanıcı maddeler ağlamakla doldu ve ondokuzumda büyük bir infilak...

Kendine küs bu kız, denizi doldurdu geçmişin üstüne, aynadaki Tanrı'yla...
Yetmiş kusurlu saç tellerinden dökülürken iz ekleri,
Kendine döndü ve dedi ki:
"Yaran yapma beni,
Sargı Bezlerim tükendi"

S'ONSUZLUĞA