Alara ,
Yarım saatlik uykunun ardından gözlerimi açtım.Kafamı hemen sağa doğru çevirdiğimde yanımda uslu bir çocukmuş gibi uzanan Atahanı gördüm.
O anlık bir istekle burnunu ısırdım.
-Ahhhh !
Pis pis kahkaha atmaya başladığımda biran onu üstümde buldum.
-Kalk .
-Hmmm burnumu ısırmak bu kadar kolay değil , bir bedeli olmalı bebeğim.
Gözleri gözlerimden dudaklarıma kaydı.Tam beni öpecekti ki telefonum çalmaya başladı.
-Hay siktir.
Bu Yağızdı .
-Alo ?
-Alara ....
Nefes nefeseydi.Ve sesinde endişe vardı.
-Sen iyi misin Yağız ?
-Gamze... Onu. Kaçırmışlar.
-Ne !!!
-Kim ? Bu...Bu nasıl ve ne zaman oldu ?
-Detayları telefonda konuşmak pek iyi olmaz.Yanıma gelmelisin .
-Tamam nerdesin ?
-Konum atıyorum.
Kapattı.Telefonu kulağımdan ağır bir şekilde uzaklaştırdım.O sırada Atahan bana şaşkın gözlerle bakıyordu.Bu hali bile çok çekiciydi.
-Ne olduğunu bana da anlatacak mısın güzelim ?
-Gamze.
-Eeee ?
Yutkundum.
-Kaçırılmış.
-Bulunur.dedi rahat bir şekilde.
-Nasıl bu kadar gevşek olabiliyorsun ?
Onun bu rahat hali karşısında gözlerimi iri iri açmıştım.
Tamam belki bende bazı zamanlarda umursamaz davranabiliyorum.
Veya salak ve aptalca davrandığım anlar da olmuştu.
Ama ben insanım değil mi ? Kalp var bende.Ve tuhaf olan şu ki karşımdaki de insan.
-Sadece bulunacağını biliyorum o kadar.
Sonra dudaklarıma yapıştı.
Ondan ayrıldım.
-Nereye ?
Telefonumu açıp Yağızın bana attığı konuma baktım.Bir müze...
-Gidiyorum.
-Tamam da nereye ?
Onu duymazlıktan geldim ve çantamı , montumu alıp dışarıya çıktım.
Müze ,
-Yağız ?
-Alara.Burdayım gel.
Sesi yankı yapıyordu.Onu bulabildim.İkimizinde gözleri yaşlıydı.
-ıhııııhhhıhh
-Tamam ağlama artık Alara.Söz, onu sana getiricem.
Sonra bana ayrıntıları anlatmaya başladı.
-Offf peki neden bize yalan söyledi ?
-Bilmiyorum.Gamzenin burada olduğunu söylerken çok ciddiydi.
