Kızıl Kafa

Suratsız

Yeni Bölüm birazcık gecikti üzgünüm :( Karakterlerimize uygun kişiler belirlemekle falan uğraştım neyse bölümün sonunda bununla ilgili detaylı açıklama var keyifli okumalar :D ^^

Nasıl olabilir ki? Yani geçen gece mutfakta gördüğüm hayal değil miydi? Yangını çıkaran da o muydu? bana acı çektirmek istese bile bu kadar ileri gidemez 

'' Se- Sen miydin yangını çıkaran? '' Bunu ben sesli mi söylemiştim ah! Aferin sana Aytuğ

Bunu söyledikten sonra yüzündeki yamuk gülümseme kayboldu ve yatağımdan uzaklaşarak sandalyeye oturdu ellerini dizinin üstünde birleştirdi bir süre yere baktı daha sonra ayağa elini saçlarının arasında gezdirdi ve başını kaldırarak gözlerini bana dikti.

'' Bendim. '' 

Bunu söylerken yüzünde en ufak bir duygu kırıntısı yoktu yaptığı tek şey mavi gözlerini benim üzerime dikmekti fakat benim için aynı şeyleri söyleyemeyeceğim.

Her ne kadar yüz ifademi göremesem de gözlerimin kocaman olduğuna iddiaya girebilirim. Bu cevabı hiç beklemiyordum yaptığım tek şey yatakta oturur vaziyete gelmek. Ben ne diyeceğimi düşünürken birden kapı açıldı.

Doruk bakışlarını kapıya doğru çevirdi ama ben sanki donmuş gibi hala Doruk'un yüzüne bakıyordum

'' Evet çıkış işlemleri tamamdır '' Bu Arel'in sesiydi bu sesle beraber ben de şok etkisinden kurtularak başımı Arel'e doğru çevirdim

'' Tamam ben üstümü giyiniyim çıkarız '' Sesim titremeseydi eğer daha iyi olabilirdi. Arel'de anlamış olmalı ki hemen yanıma geldi ve gözlerini merak içinde üzerime dikti ve;

'' Aytuğ bir şey mi oldu? Yüzün bembeyaz kendini iyi hissetmiyorsan doktoru çapırabilirim '' 

'' Yok teşekkürler iyiyim ben herhalde dumandan etkilendim o yüzdendir '' 

'' Tamam o zaman biz  çıkalim sen de üstünü giyin '' lafını bitirdikten sonra Doruk'un kolundan çekiştirerek odadan çıktılar.

Ben de üstümde ki şoku atlatmak adına yataktan ayaklarımı sarkıttım kısa bir uğraş sonunda yerdeki terlikleri ayağıma geçirdikten sonra ayağımı yerde sürüyerek yerde duran çantamı da aldıktan sonra banyoya doğru yol aldım.

Girer girmez sağımdaki aynaya baktım ama aynadakinin ben olduğuna inanmam gerkçekten zor oldu. Göz altlarımda mor ve sarkık torbalar oluşmuştu ve ayrıca dudağım kurumuş ve çatlamıştı buna ek olarak rengimde gitmişti buna son olarak karışmış ve darmadağın saçlarımda eklenince bir zombiden farkım kalmamıştı. Hani şu zombi filmleri varya orda bu halimle makyajsız rahat oynardım.

'' Başına ne gelmiş olursa olsun bu halde dışarı çıkamazsın sonuçta bir kızsın her ne kadar dışardan anlaşılmasa da '' diyerek parmağımı aynadaki yansımama salladım.

Hastane kıyafetinin kollarını sıvıyarak önce yüzümü kenarda duran sabunla yıkadım ve aynaya tekrar baktım rengim biraz yerine gelmişti. Daha sonra kenarda duran çantamdan BB krem, Parlatıcı, sürme , maskara ve birkaç makyaj malzemesini daha aldıktan sonra yere fırlattım elimde duran makyaj malzemelerini de dikkatlice aynanın önüne dizdim.

Makyaj yapmayı hiç sevmesem ve yapmasam da bu sefer mecbur kaldım. 

Önce önümde duran BB kremi elime sıktıktan sonra göz altlarıma sürdüm torbaların az da olsa kaybolduğunu gördükten sonra sürmeyi aldım ve gözümün kenarına dikkatlice ince bir çizgi çizdim diğer elimde duran maskarayla da çok olmayacak şekilde kipriklerimi belli ettim.