Dragon academy

Hoofdstuk 2

Ik loop langzaam, want eigenlijk ben ik best wel zenuwachtig. Wat ga ik zeggen? Wat moet ik doen? Moet ik gewoon op mijn bed ploffen en maar proberen een gesprek te beginnen? Of zou ik bij de deur blijven staan? Ik kan ook nog naar hun toelopen en op hun bed ploffen? Zullen ze dat accepteren? Wat zullen ze er van vinden dat ik vleugels heb? Er vlogen allemaal vragen door mijn hoofd heen die me alleen nog maar zenuwachtiger maakte.

"Ah, Lucia. Je bent terug." Ik keek op en zag mevrouw Spiel voor me staan. "Hallo!" "Ga je naar je kamer?" Ik knikte als antwoord. "Oké, je weet dat je niet helemaal de bedoeling is dat eerstejaars buiten de lessen met draken omgaan. En jouw trucje bij de trappen had heel verkeerd kunnen aflopen. " Mevrouw Spiel deed duidelijk haar best om boos te kijken, maar ze was duidelijk eerder bezorgt.

"Ja, ik snap het." Riep ik toen ik haar snel voorbij rende. Na 3 verdiepingen was ik moe van het rennen en ging ik sloffend verder. Waarom moet mijn kamer altijd op de bovenste verdieping zijn?

Toen ik eindelijk boven was zag ik dat er een bordje op de deur was geplakt, waarop stond 'verboden voor losers'. Ik trok me er niet veel van aan en liep naar binnen. Ik liep nog steeds sloffend naar mijn bed en liet me er bovenop vallen. Een zucht ontsnapte uit mijn mond. "Oh, nee. Ik heb de misvormde gek op mijn kamer." Ik keek omhoog en zag dat aan een van de bureaus een meisje aan de telefoon was die een snelle blik op me worp.

Ik zuchtte nog een keer diep, kon het nog slechter worden? "Let maar niet op haar. Ze heeft zelf ook geen vrienden, alleen maar slaven en het enige waar ze aandacht aan besteed zijn haar nagels en haar. Ik ben trouwens Sia." Er kwam een meisje op mijn bed zitten. Ze was niet al te groot had donkerbruin haar en donkerbruine ogen. ze droeg een paars jurkje.

"Hallo, ik ben Luce, nou ja eigenlijk Lucia, maar iedereen noemt me Luce." "Kun je echt vliegen met die vleugels hoe voelt dat?" Ik moest lachen en sia haar wangen werden rood. "Geeft niet hoor en ja ik kan vliegen. En het voelt geweldig, echt vrij zegmaar, maar dat doet water nog meer. Zullen we morgen anders gaan zwemmen na de les."

"Ja, cool idee. Ook Al lijkt vliegen me veel leuker, maar daar draait deze school ook om." "Cool, kan ik je helpen uitpakken? Ik ben er toch al een maant dus al mijn spullen zijn al uitgepakt." Ze knikte als antwoord.

De hele middag waren we bezig met Sia haar koffers uitpakken, terwijl we praten over van alles en nogwat. Ik denk niet dat ik en Zoë (zo heet dat meisje dat mij een misvormde gek noemde) echt goeie vrienden worden, elke keer als ik in haar buurt kwam ging ze heel hard gillen en riep ze "Blijf uit mijn buurt, straks raak ik nog besmet."

Als dat gebeurde rolde ik en Sia over de grond van het lachen, tot het moment dat Zoë met spullen naar ons ging gooien. Het is best wel knap, maar er misschien nu al twee hakken hun hak.

"Zal ik je eens laten vliegen?" Vroeg ik toen ik en Sia naar beneden liepen om te gaan eten. "Kun jij dat dan?" "Denk het wel proberen?" Sia keek even bedenkelijk, maar knikte toen toch."Pak me bij mijn heup schouder, maar let wel op dat je me vleugels niet in de weg zit.

"Ja en wat nuuuuuuuu?" Ik had mijn vleugels uitgestrekt en liet me naar voren glijden. Sia hing gillend aan mijn rug. Ik klapte ene keer met mijn vleugels om vaart te creëren. "Dit is gaaf! Kan je nog sneller?" "Tuurlijk, maar dat durf ik niet met jou." "Ok."

Uit het niets kwam meneer Zwijn uit de muur, ondertussen wist ik wel dat de kamers van de leraren magisch vergrendeld waren en dus niet zichtbaar voor de leerlingen, maar toch schrok ik me kapot. Ik maakt een misschien iets te gevaarlijke manoeuvre met Sia op mijn rug. Ik klapte een keer met mijn vleugels omhoog en liet me over de trapleuning vallen.

Ik klapte mijn vleugels in en ik hoorde Sia heel hard gillen. Toen de grond zo'n drie meter onder me was klapte ik ze weer uit en maakte we een bocht zodat we door de gang die grensde aan de trap vlogen. Ik had mijn vaart een beetje verkeerd ingeschat en we vlogen dwars door de stallen naar buiten.

Ik hing nu met Sia nog steeds op mijn rug boven open water terwijl alle draken naar binnen vlogen, omdat daar nu voedsel werd uitgedeeld. Ik voelde hoe Sia me nog iets strakker vastpakte. De meeste draken deden wel hun best om omme heen te gaan, maar er waren er ook een paar waarvoor opzij moest gaan. Toen er even geen draak boven me vloog vloog ik daar snel heen.

"Dat was super!" Riep Sia toen we weer op hoogte van het slot hingen. Door haar enthousiasme liet Sia me los en viel ze. Ik moest lachen en liet me ook vallen. Ik moest flink wat vaart maken om haar in te halen voordat ze in de draken stroom terecht kwamen en toen dat gelukt was was het al te laat om te remmen en we moesten dwars door de stroom vliegen, maar dit keer ging het soepeler. We vlogen er zonder problemen doorheen en er daarna weer omheen om omhoog te komen.

"Wil je dat niet meer doen?" Zei ik lachend. "Nu komen we te laat voor het eten." Er kwam geen antwoord, maar wel een zacht gegrinnik.