Dragon academy

Hoofdstuk 8

Iedereen liep druk pratend de stallen uit, iedereen behalve ik en Sia. Ik had Jaylinn als helemaal voorzien van zadeltassen en daar onze twee tassen in gedaan. Zoë kwam hijgend aangerend. "Ik hoop dat we tussen nu en nu kunnen vertrekken, want ik moest de papieren uit het kantoor van de directeur moeten pikken en nu zitten meneer Zwaan en de directeur achter me aan.

Ik vloog snel naar haar en zette haar boven op Jaylinn achter Sia die daar al zo'n vijf minuten zit. Ik zelf ging weer voor Zoë zitten. "Wat denken jullie dat jullie aan het doen zijn. " Dat was de stem van meneer Zwaan. Ik keek achterom en zag een hele stoet leraren in de opening staan.

Jaylinn deed niet eens de moeite om naar ze te kijken. Ze vloog gewoon weg, de wijde wereld in. Ik hoorde Zoë achter me gillen. Ik was vergeten dat Zoë nog ooit gevlogen had. Misschien wel een keer met een vliegtuig of helikopter, maar nog nooit met een draak.

We vlogen nu al een kwartier en Zoë ging Jaylinn en Sia pesten. Jaylinn ging alleen maar heel hard grommen en vuurspuwen, dus was ze daar maar mee gestopt. Jammer genoeg vond Sia Zoë heel irritant en waren ze dus nu in een hevige discussie. In het begin had ik nog geprobeerd ze te kalmeren, maar zonder succes.

Ik kwam op het idee om muziek aan te zetten en zo dit hele gedoe te sussen. Ik zette het eerste beste liedje aan dat ik kon vinden, rather be. Ik kende dit nummer helemaal uit mijn hoofd. Als ik boos, verdrietig of bang zette ik meestal muziek op of keek naar de natuur wonderen, ook kon ik dan wegzinken in urenlange gesprekken met mezelf of met vrienden. Gewoon omdat dat me blij maakte.

Ik luisterde echt oude muziek. Deze nummers zijn al lang uit, maar ik vind ze geweldig. De muziek van nu is zo duf. Het word alleen nog maar gemaakt via computers niet echt meer met echte instrumenten, ook al klinkt dat veel beter. De meeste mensen vinden me gek, omdat 'als je iets via de computer doet het in ieder geval niet vals is.' Bleeh.

Ik had mijn muziek net een paar tellen aan en Sia en Zoë staakte hun ruzie. "Luce!" Zeiden ze tegelijk. Ik moest lachen en Jaylinn maakte een raar grommend geluid. "Zet de muziek uit! Wil je?" Ik haalde mijn oortjes uit mijn zak en deed ze in. Zo hoorde ik het geruzie in ieder geval niet meer.

Ik besloot mijn vleugels even te strekken. Het was heerlijk om naast Jaylinn te vliegen, ik moet zeggen dat ze er een aardig tempo in hield. Het meeste van de tijd ging ik helemaal op mijn muziek. De Plee, die verdient ze naam doordat op de plek waar onze school staat vroeger al het vieze water werd heen gebracht. Smerig gelukkig is dat ondertussen al helemaal verfrist, mede dankzij de draken. En nu staat er onze school.

De school staat midden in een reusachtig meer waar allerlei rivieren naar en vanaf stromen. De rivier de Plee stroomt er van af. Deze liep bijna precies naar waar het duistere wolk hangt, of wat dan ook.

Soms liet ik me naar beneden glijden om even met mijn vingers door het water te glijden. Dit had ik net weer gedaan en nu was ik weer naar boven aan het vliegen. Maar voordat ik weer naast Jaylinn kon vliegen hoorde ik Sia en Zoë allebei iets naar mijn roepen.

Ik verstond er niks van, maar toen ik er bijna was dook Jaylinn naar beneden. Ik zag nog net jaylinns ogen en die zeiden dat ik haar moest volgen. Ik wou ook naar beneden glijden, maar toen zag ik grote vleermuizen aan de horizon. Maar een paar iemanden creëren die duivelse wezens die op mensen raken en dat zijn niet de aardigste mensen.

Ze kwamen snel dichterbij en ik was bang dat ik het niet ging redden om me op tijd tussen de bomen te verstoppen. En net voordat ik de bomen in dook za tik opeens vast in een soort plant. De plant wikkelde zich helemaal om me heen. Hoe meer ik bewoog hoe strakker het ging zitten.

De plant wikkelde zich steeds meer en strakker om me heen. Toen die net de eerste delen van mijn nek had bedekt stopte het. En daar lach ik, midden in een bos. Gewikkeld in een raar soort plant.