Dragon academy

Hoofdstuk 14

Dit hele avontuur is eindelijk echt voorbij.  Er is amper iets van te merken. Ik en Sia zijn weer op school en daar moesten we alles uitleggen. We zijn zo'n honderd keer geïnterviewd, vaak wouden mensen een foto  maken van Jaylinn, maar dat weigerde we altijd. Jaylinn vond al die aandacht helemaal niet leuk. 'Daar worden mijn schubben bruin van zegt ze altijd als ik het vraag.  

Maar toch zijn er veel dingen verandert: Jaylinn is mijn vaste draak geworden, dat betekent dat ik altijd op haar vlieg. Ik kan haar verstaan. Helaas zien onze klasgenoten ons nou heel anders. Sommige zien ons als een soort goden, maar anderen denken juist dat we het gewoon deden voor de aandacht. 

Ik vlieg vaak 's avonds nog met Jaylinn, dan bespreken we alles wat er is gebeurt en wat gaat komen.  Vandaag doen we dat weer. Ik lig op de rug van Jaylinn de sterren te bestuderen.  Alles is zo snel gegaan. "Jaylinn?"

Jaylinn knort even wat betekent dat ze luistert. "Een ding begrijp ik nog niet helemaal.  Wat was er nou precies met die steen van jou?" Jaylinn begin te brommen, eerst zachtjes maar dan steeds luider. "Wat is er zo grappig?" Vraag ik verontwaardigt. 

"Je noemt het een diamant, maar het is niet zo'n diamant als hoe jullie die kennen. " Nu moet ik ook grinniken. "Iedere draak word geboren met een extra orgaan. Dit is ongeveer even groot als jouw handpalm. " Raar kijk ik naar mijn hand. "Is dat niet wat klein, ik bedoel je hoort wel is over draken die groter zijn dan een flatgebouw. "

"Die bestaan niet, je hebt wel draken die drie keer zo groot zijn als mij, maar dat is een ander verhaal. Zo'n diamant is het eerste wat er word aangemaakt, dat is wat er zorgt voor de eierschaal en....." "Hebben kippen ook zo'n ding dan?" Vraag ik verbaast. Voor de tweede keer deze dag moet Jaylinn heel hard lachen. Ik snap het niet helemaal. "Nou, wat is er zo grappig?"

Jaylinn stort naar beneden van het lachen. Ik hap nog net op tijd naar adem, voordat we in het water vallen.  Ik laat me rustig weer om hoog drijven. Vlak na mij komt ook Jaylinn boven, ze is nog aan het bijkomen van het lachen. 

Ik sla mijn vleugels uit. Met een slag hang ik alweer boven het water, een fontein van druppeltjes achterlaten. "Wat was er nou zo grappig?" Zeg ik terwijl ik probeer boos te klinken wat maar half lukt. Jaylinn komt nu ook het water en gaat naast me hangen. 

"Nou, jij vergelijkt mij blijkbaar met een kip." Ik  sta versteld. "Nee! Zo bedoelde ik het niet! " Jaylinn vliegt weg in de richting van de rand van het meer. Daar aangekomen land ze. "Snap ik, maar bij een kip gebeurt alles door de moeder. " Langzaam knik ik. 

"De diamant zorgt er ook voor waar we goed in zijn en hoe we eruitzien. Ook zijn er verschillende soorten. Je weet wel er zijn verschillende kleuren draken, mijn kleur blauw kom je maar heel weinig tegen en dat betekend dat ik een zeldzame diamant heb."  Ik probeer dit allemaal op te slaan, wat maar half lukt. 

"Angst verzamelde alle soorten diamanten, want als hij ze weet te bundelen is hij heel krachtig. " " Angst?" "De jongen die daar was. Dat was angst, iedere draak kent de legende van angst. Hij heeft het al is eerder geprobeerd en toen miste hij er nog maar eentje." 

"Zijn er eigenlijk nog meer zeldzame diamanten, de meeste kleuren draken die wij hebben hebben we wel dubbel.""Klopt! Er bestaat nog een tint groen waar er ook maar een paar van zijn en dan heb je nog goud, maar daar is er nog maar eentje van, als hij tenminste nog leeft. Goud is de krachtigste draak aller tijden, het enige probleem is dat ze al meer dan 200 jaar verdwenen is. " 

Er is een ongemakkelijke stilte. "W -wat.." Probeer ik de stilte te verbreken. "Hoe kan het eigenlijk dat ik je nu opeens wel kan verstaan?" "Simpel, ik heb me voor je open gesteld. Ik vertrouw je."

Alweer zo'n stilte. "Je had het over draken zo'n drie keer zo groot als jij. Wat voor soort zijn zij dan?" Het is duidelijk dat Jaylinn het hier liever niet over heeft. 

"Nou, dat zijn zwarte draken.  Ze hebben hun diamant laten weghalen. Hierdoor worden ze drie keer zo groot dan dat ze waren ook worden ze sterker en sneller. Eigenlijk worden ze ook onsterfelijk, want de enige manier om ze te doden is iets dwars door hun hart te steken. 

Door dit zijn ze wel hun liefde en vriendelijkheid kwijt. En ze kunnen zich niet meer open stellen voor iemand. Ze kunnen wel open gemaakt worden, maar dan moet je ze eerst verslaan. " "Dus, als ik het goed begrijp is het geen wat wij nu hebben kunnen mensen van jou krijgen door ze te verslaan. " Jaylinn maakt  een instemmend gebrom. Het is duidelijk dat ze dit geen leuk onderwerp vind. 

"Eens kijken wie het eerst op school is?!" Zeg ik in een poging de boel wat op te vrolijken. Meteen springt Jaylinn op en spreidt haar vleugels. "Je gaat verliezen!" roept ze voordat ze me voorbij schiet. Lachend vlieg ik achter haar aan. 

Weet je sneller dan een draak ben ik niet, ik kan toch nooit winnen.