Dragon academy

Hoofdstuk 3

Ik plofte op mijn bed, Sia wou dat ik van elke leraar vertelde hoe hij of zij eruit zag, wat hij gaf en hoe hij hete. Dan hadden we de vliegtocht met Sia op mijn rug nog en de feestmaaltijd. Die was ook niet niks. Er werd gegooid met eten (niet alleen als voedsel gevecht) en er werd veel gekletst en gedanst. Sia had me ook op de dansvloer getrokken, maar ik kan echt niet dansen dus dat was lekker ongemakkelijk. Oh, ja en dan hadden we de preek nog van meneer Zwaan nog, hij is echt en griezel. Hij was helemaal losgegaan op ons omdat we in de gang hadden gevlogen en dat duidelijk niet mocht. Volgens mij stond hij op het pund op ons te gaan slaan, maar gelukkig kwam mevrouw Spiel tussen beide door meneer Zwaan te vragen voor een dans. Meneer Zwaan heeft een zwak voor hem.

Mijn pyjama voelde zacht en licht vergeleken met mijn spijkerbroek, shirt en Trui. "Hebben al jou kleren een gat op je rug voor je vleugels? Is dat niet koud soms?" Ik keek Sia aan. Ze lag in het bet naast me in een zachtroze jurk. "Ja, maar ik heb het net koud, omdat mijn huid eromheen wel bedekt is en mijn vleugels zijn wel bestand tegen de kou." Sia knikte dat ze het begreep.

Er was een lange stilte waarin ik een gespreksonderwerp probeerde te bedenken, maar voordat dat gelukt was hoorde ik Sia zachtjes snurken. Ik moest lachen.

Ik schrok op uit mijn slaap. Ik zag dat Sia ook rechtop zat in haar bed en mij raar aankeek. "Maakte jij dat lawaai?" Vroeg ze. "Welk geluid?" Op dat moment hoorden we op de gang een ijselijke gil. Ik keek geschrokken naar Sia en zij naar mij.

Ik sprong uit bed en terwijl ik naar de deur liep pakte ik snel mijn biologieboek, gaat over de draken en hun lichaam. Met het boek boven mijn hoofd wou ik de deur open, maar voordat dat gelukt was hoorde ik Sia heel hard gillen.

"Je kunt zeker niet even stil zijn" Vroeg ik aan haar. Ik kreeg niet echt een reactie, maar ze wees helemaal bevend naar mijn voeten. Ik keek omlaag. "Ieuw!!" Ik stond in een grote plas kleverig bloed, nou ja, ik dacht tenminste dat het bloed was. Ik tilde een voet op en die zat zoals ik eigenlijk wel verwacht had helemaal onder het bloed.

"Oké, nu moet ik echt weten wat daar is gebeurd." Sia knikte langzaam en nog steeds bevent. Ik zag in mijn ooghoek dat ze snel haar deo bus pakte. Snel gooide ik de deur open. Het eerste wat ik zag was Zoë die op de kamer leuning zat met haar haar helemaal door de war en op sommige plekken zat er volgens mij ook bloed door. Op haar kleding zaten ook allemaal bloedvlekken en scheuren. Ze had zichzelf tegen de muur geduwd en was enorm aan het hijgen.

Ik kon niet stoppen met lachen, totdat ik zag dat er een lichaam op de grond lag voor de deur. Mijn adem stokte. Achter me hoorde ik Sia nog een keer schreeuwen, niet dat ik het echt doorhad, want ik stond nog steeds verstijfd naar het lichaam van het meisje te kijken. Er stak een mes uit haar borst waar het het bloed waarschijnlijk vandaan was gekomen.

"Wat is dat allemaal voor lawaai daar boven? Ik probeer te slapen." Dat was duidelijk de stem van meneer Zwaan. "Aaah!" Deze stem kende ik nog niet echt dus keek ik nieuwsgierig op. Er stonden drie meisjes van derde klas denk ik, zagen ze er tenminste wel uit. "Wat is hier gebeurd?" Meneer Zwaan stond nu op onze verdieping en keek eerst mij toen Sia, die ondertussen half achter mij gedoken was en toen uiteindelijk Zoë aan.

"Mag ik weten wat hier gebeurt is?" Vroeg hij terwijl hij nu naar het meisje op de grond keek. "Wij hoorde geluiden en gegil op de gang en toen we gingen kijken zagen we dit." Ik wees van Zoë naar het meisje dat op de grond lag.

Meneer Zwaan keek om mij heen en keek geïnteresseerd naar hoe Sia haar deofles vasthield. Toen keek hij naar mijn biologieboek op de grond, dat had ik laten vallen toen ik het meisje op de grond had gezien. "Mevrouw Lacresta was dus niet bij jullie, maar stond daar al." Ik keek hem even raar aan, maar toen realiseerde ik me dat hij Zoë bedoelde. Ik knikte snel. "Dan mogen jullie nu weer terug naar bed gaan. Oh, ja en was jullie voeten wel even."

We knikte snel en rende onze kamer weer in. Bij de wasbak kon ik het niet laten om Sia nat te spetteren en zo ontstond er een watergevecht en ik schep niet op als ik zeg dat ik duidelijk aan het winnen was. We stopte meteen toen Zoë binnen kwam. Wij liepen snel terug naar de deur en probeerde iets in haar blik te vinden wat zei wat er gebeurd was, maar ze keek ons alleen maar kwaad aan.

Nog steeds half nat en een plas bloed bij de deur viel ik uiteindelijk in slaap.