Η πλούσια και ο φτωχός.

Chapter 10

<<Από ποιον είναι αυτό μήνυμα Αμπέλα;>>..

<<Από ποιον είναι, ξαναρωτάω>> λέει η μητέρα μου και κάνει ένα απειλητικό βήμα προς τα εμένα.

Αχ ρε Σοφία θα σε σκοτώσω..

Τι να απαντήσω τώρα;

<<Εμμ μητέρα το μήνυμα είναι από.. εμμ>> της έλεγα τραυλίζοντας και όλο πιο πολύ νεύριαζε.

<<Από τον Μπεν!>> είπα. Θα τον ρωτήσει σίγουρα.. Αυτός μου ήρθε στο μυαλό όμως.

Το πρόσωπο της όταν της το είπα δεν χαλάρωσε. Αλλά αντίθετα έγινε πιο άγριο.

<<Συναντηθήκατε σήμερα;>>

<<Ναι τον πέτυχα στον δρόμο με την Κατερίνα>> απαντάω.

<<Μάλιστα. Πάνε στο δωμάτιο σου τώρα και πάρε και το κινητό σου.>> μου λέει και αφήνει το κινητό στο τραπέζι.

Χωρίς να πω τίποτα το παίρνω διστακτικά και φεύγω. Πάλι καλά δεν κατάλαβε τίποτα. Πρέπει να βρω άλλη δικαιολογία τώρα, επειδή σίγουρα θα μιλήσουν ή μπορεί να ρωτήσει την Κατερίνα..

Για δεύτερη φορά σήμερα ξαπλώνω στο κρεβάτι μου και σκέφτομαι τι θα μπορούσα να πω..

Ο ήχος του κινητού μου με διέκοψε όμως. Ποιος είναι 11 η ώρα το βράδυ;

Ανοίγω το κινητό και εμφανίζεται ο αριθμός με απόκρυψη.

Ο Τζος..

<<Απ'ότι βλέπω εσύ δεν χάρηκες>> γράφει το μήνυμα.

Δεν μπορώ να πω ότι χάρηκα φυσικά. Δεν θέλω να μου μιλάει, πρέπει να ξεκαθαρίσω τα πράγματα. Όμως δεν νομίζω να καταλάβει από μηνύματα.

Χρειάζεται από κοντά.

Ξέρω ότι ρισκάρω πολλά πράγματα. Άμα μας δει κανείς θα μου κόψουν το κεφάλι, μπορεί να χωρίσω και με τον Κρίστοφερ και να δημιουργηθεί ολόκληρος χαμός.

Αλλά δεν μπορώ να το αφήσω έτσι. Ξέρω, έκανα την βλακεία και βγήκα το βράδυ στο Μπράντγουεϊ, όμως το μετάνιωσα και πρέπει να ξεκαθαρίσω την θέση μου.

Βασικά ψέμματα. Δεν μετάνιωσα για εκείνην βραδιά. Πέρασα μία από τις καλύτερες της ζωής μου. Μιας και είχα και πολλές...

Το πήρα απόφαση όμως, θα του πω να συναντηθούμε.

<<Μπορείς αύριο να συναντηθούμε; Θέλω να σου μιλήσω>> έγραψα. Δεν απάντησα στο "χάρηκες". Εάς φανώ λίγο ξινή, καλό είναι στην προκειμένη περίπτωση.