Η πλούσια και ο φτωχός.

Chapter 1

<<Κατερίνα!!>> Φωνάζω.
Μετά από μερικά δευτερόλεπτα, μπαίνει μέσα στο δωματιό μου. Στα χέρια της έχει το φόρεμα που θα βάλω σήμερα στο Μπράντγουεϊ.

<<Τι με θέλετε κυρία Αμπέλα;>> Ρωτάει.

<<Θύμισε μου ποιος έχει γενέθλια και πρέπει να πάω αναγκαστηκά εκεί;>>

Πρωτού προλάβει να απαντήσει μπαίνει μέσα στο δωμάτιο η μητέρα μου. Είναι ντυμένη και μακιγιαρισμένη. Φοράει ένα μπλε φόρεμα μέχρι τους αστράγαλους και τα μαλλιά της τα έχει πιασμένα έναν κότσο. Δεν πέφτει ούτε τρίχα στο πρόσωπο της. Το φαντάστηκα, εφόσον η προσωπική μας κομμώτρια της έχει βάλει τόνους λακ για να είναι στην εντέλεια.

<<Άντε Αμπέλα, ακόμα να ετοιμαστείς; Σε 10 λεπτά πρέπει να είμαστε κάτω, μας περιμένει ο Κρίστοφερ>>. Μου λέει θυμωμένα καθώς με βοηθάει να βάλω το φόρεμα.

Το φόρεμα είναι πολύ ωραίο. Είναι μακρύ μέχρι τον αστράγαλο και στράπλες. Το χρώμα του άσπρο και από την μέση και κάτω αρχίζει να φουσκώνει. Τα μαλλιά μου τα έχω κάνει πολύ μεγάλη μπούκλα, όχι ότι δεν τα έχω ήδη απλώς πιο ελαφριά, αλλά αυτή η συγκεκριμένη φαίνεται πιο ωραία πάνω μου και τα έχω πιάσει τα μισά πίσω, αφήνοντας κάποιες τούφες στα μάτια μου.

Η μητέρα μου ικανοποιημένη για το θέαμα που έχει μπροστά της μου δίνει το κολιέ μου που δεν αποχωρίζομαι ποτέ διότι το έχω σαν φυλάχτο. Είναι το μόνο πράγμα που έχω, να μου θυμίζει τον πατέρα μου. Μου το είχε δώσει όταν ήμουν 15 χρονών στα γενεθλία μου. Είναι ασημί και έχει ένα μεγάλο κυκλικό διαμάντι. Ο πατέρας μου πέθανε και μας άφησε μόνο χρέη στα 16 μου και δύο χρόνια αργότερα ακόμα το κρατάω αυτό το κολιέ και δεν θα το πετάξω ποτέ.

Βάζω το κολιέ μου και τα παππούτσια μου και περπάτάμε με την μαμά μου προς το αυτοκίνητο του Κρίστοφερ. Έχει μία μαύρη bmw και μπορείς κατευθείαν να καταλάβεις ότι είναι πάνπλουτος. Μόλις μας βλέπει κατεβάζει το παράθυρο του αμαξιού.

<<Άντε Αμπέλα, τόση ώρα περιμένω>>. Μου φωνάζει αλλά δεν λέω τίποτα.

Μπαίνουμε στα πίσω καθίσματα με την μαμά μου και σε όλη την διαδρομή είμαστε σιωπηλοί. Μόλις φτάνουμε στο Μπράντγουεϊ, πριν μπούμε μέσα ο Κρίστοφερ μου δίνει ένα φιλί στο μάγουλο και του χαμογελώ. Πριν φώναζε και τώρα τον βλέπω με καλύτερη διάθεση οπότε βρίσκω την ευκαιρία να τον ρωτήσω ποιανού τα γενέθλια είναι σήμερα επειδή η Κατερίνα δεν πρόλαβε να μου απαντήσει.