Η πλούσια και ο φτωχός.

Chapter 8

Ο Μπεν.

Τι θέλει πάλι εδώ πέρα αυτός; Είναι από τους πιο ηλίθιους ανθρώπους που έχω γνωρίσει. Ανήκει στην κατηγορία εκείνων των πλούσιων που πιστεύουν ότι είναι ανώτεροι και μπορούν να κάνουν ότι θέλεουν. Που τα είχαν όλα πάντοτε στο χέρι και δεν νοιάζονται για κανέναν άλλον παρά μόνο τον εαυτό τους.

Μόλις με βλέπει μου χαμογελάει και του δίνω το πιο ψεύτικο χαμόγελο του κόσμου. Δεν χρειάζεται να το παίζω καλή μαζί του. Έχει καταλάβει ότι δεν τον συμπαθώ από τότε που μίλησε άσχημα στην Κατερίνα.

<<Αμπέλα πόσο χαίρομαι που σε βλέπω. Που ήσουν;>> ρωτάει και έρχεται προς το μέρος μου για να με αγκαλιάσει, όμως κάνω ότι δεν παρατηρώ την κίνηση και προχοράω προς την είσοδο.

<<Βόλτα>> απαντάω μόνοτονα.

Παρατηρεί τον τόνο μου γι'αυτό και μένουμε σιωπηλοί ώσπου να πατήσω το κουδούνι. Μας ανοίγει η Κατερίνα την πόρτα και μπαίνουμε μέσα. Στο σαλόνι κάθεται ο Κρίστοφερ και ο κ. Χάθαγουεϊ.

<<Αμπέλα που ήσουν;>> με ρωτάει ο Κρίστοφερ εφόσον δεν με βρήκε δίπλα του όταν ξύπνησε.

<<Στην Σοφία>> λέω απλά και πηγαίνω στην κουζίνα για να γεμίσω ένα ποττήρι με νερό. Κανονικά έπρεπε να ζητήσω από την Κατερίνα αφού είναι η υπηρέτρια αλλά κάνει τόσα πολλά πράγματα η καημένη λαι δεν θέλω να την επιβαρύνω και άλλο. Πρέπει να είναι πολύ άσχημο να μην μπορείς να κάτσεις να χαλαρώσεις έστω και μια στιγμή.

Παίρνω την κανάτα από το ψυγείο και βάζω νερό στον εαυτό μου. Κάθομαι περίπου δέκα λεπτά στο κινητό και βλέπω τις ειδήσεις από 'κει.

<<Αμπέλα δεν μπορείς συνέχεια να πηγαίνεις σε αυτήν. Ήσουν και.. Ω γεια σου Μπεν>> πάλι καλά διακόπτει το κύρηγμα του η είσοδος του Μπεν στο σαλόνι. Μα καλά που ήταν τόση ώρα; Μαζί μπήκαμε στο σπίτι.

<<Γεια σας>> απαντάει και κάθεται στην πολυθρόνα.

Μιλάνε λίγο και μετά από λίγο μπαίνει στο σαλόνι η μητέρα μου. Δίνει το χέρι της στον Μπεν χωρίς καν να του χαμογελάσει. Ούτε εκείνη τον συμπαθεί και χαίρομαι γι'αυτό. Μόλις με βλέπει έρχεται προς τα εμένα.

<<Σου έχω πει όταν βγαίνεις έξω το μαλλί σου πρέπει να είναι τέλειο>> μου λέει με μια φωνή λες και μόλις είδε φάντασμα. Αρπάζει το ποττήρι από τα χέρια μου, για να πιει και αυτή. Φαίνεται αναστατωμένη.