SUKI DAKARA (COMPLETED)

8

Hindi mapigilan ni Jean ang mapangiwi nang magkaharap na ang mommy niya at ang mommy ni Zac. Dahil araw ng linggo at naiinip siya sa bahay ay sumama siya sa kaniyang ina sa pamamasyal. Pagkarating nila sa mall ay tumawag ang ina ni Zac at itinanong kung nasaan siya. Sinabi niya dito kung nasaang mall siya at nagkataon na naroon din pala ito. Dahil mag isa sa pamamasyal ay sumama na rin ito sa kanila.

“Balae!” natutuwang bati ng kaniyang ina sa mommy ni Zac. Iyon ang unang beses na nagkita ang mga ito pero kung mag usap naman ay parang matagal nang magkakilala.

Natutop niya ang mga pisngi dahil para siyang nabalewala sa pamamasyal nila. Nasa likuran siya habang nag uusap ang mga ito tungkol sa kanilang dalawa ni Zac.

“Kaya nga ang sabi ko sa kanila bakit hindi na lang sila magpakasal sa unang buwan ng taon. Malapit na rin naman matapos ang taon kaya pwede na tayong maging busy sa paghahanda ng kasal nila.” excited na sabi ng mommy niya. Kahit nasa likuran ay nagawa pa niyang sumingit sa pag uusap ng mga ito.

“Mommy patapos pa lang ang buwan ng july—”

“Tumigil ka nga Xenia Jean, natural na sa amin ang magprepare ng mas maaga dahil magiging magarbong ang kasal ninyo. Tama naman ako 'di ba balae?”

Mommyyyyyy!

hiyang hiya na siya sa pinag uusapan ng mga ito. At ano ang papel niya sa pagiging shopping duo ng dalawa? nagmistula siyang julalay! kaunti na lang at matatabunan na siya ng mga paperbag.

“Si ate oh, parang naglalakad na paperbag." natatawang sabi ng isang teenager sa katabi nito.

Grabe naman! 

“Kaya nga balae. Alam mo ba na inabot din naman kami ng ilang buwan sa pagsasaayos ng kasal ng panganay ko kaya sa tingin ko ay dapat talaga na magsimula na tayo ngayon.” pagsang ayon ng mommy ni Zac.

Ano ba! kailan ba magkakaroon ng hindi pagkakasunduan ang mga ito? bakit ba parang long lost friends kung mag usap ang mga ito? kung ang ibang magbalae ay nagpapatalbugan o kaya naman ay nagtatalo para sa pagplano ng kasal. Pwes! iba ang mga ito.. palaging ‘I second the motion’ ang nangyayari.

Gusto niyang mapakamot sa ulo pero sa dami ng dala niya ay parang pagpapahirap sa kaniya ang ginagawa ng magbalae-kuno.

“Ay teka.. tatawagan ko si Zac para makasama din natin siya.”

    Gusto niyang kumontra pero pakiramdam niya ay hindi kailangan ng mga ito ang opinyon niya dahil nga julalay lang siya at naglalakad na paperbag. Pakiramdam nga niya ay hindi siya ang bride dahil hindi man lang siya tinanong kung ano ang plano niya.

Pabayaan na ang mga gurang.. kaligayahan nila eh.

Pagkalipas nga ng mahigit kalahating oras ay dumating na si Zac. Patakbong lumapit ito sa kanila. Humalik na muna ito sa pisngi ng magbalae bago lumapit sa kaniya. Kinintalan siya nito ng mabilis na halik sa mga labi bago kinuha ang mga bitbit niyang paperbag.

Salamat naman..

laking ginhawa niya ng mawala ang mga pasanin niya.

Nakita niyang ngumiti ang kaniyang ina matapos siyang tulungan ni Zac. Mababakas ang labis na katuwaan sa mukha nito kaya napangiti na rin siya.

“Thank you.” sabi niya kay Zac. Ngumiti ito at inakbayan siya.

Hindi niya alam kung mahaba ang pasensiya ng binata sa mga ganoong lakad. Pero sana ay tumagal ito sa mga mommy nila na parang mga naglalakad sa buwan kung magshopping.

“Wait,” pigil ng binata sa kaniya habang naglalakad sila.

Nagtatakang tumingin siya dito. Ibinaba nito sa sahig ang mga bitbit at lumuhod. Itinali ulit nito ang natanggal na shoelace ng rubbershoes niya. Nag angat ito ng tingin sa kaniya. Parang tumaba ng ilang kilo ang puso niya dahil muling sumilay ang ngiti sa mga labi ni Zac.