Seni özledim. Çok uzun zaman oldu ve o kadar çaresizim ki, boğulacak gibi hissediyorum.
Seni bulmak istiyorum. Seni bulacağım ve sana sıkıca sarılacağım. Bir daha bırakmamak üzere. Lütfen Taehyung, seni bulmama izin ver.
@nemesislau2017
Taesoo - Jir...
"Taehyung!" diye seslendi Jisoo. Çok bağırmamış olsa da çocuğa sesini duyurabilmişti ve Taehyung da hemen arkasını dönerek Jisoo'ya ilerlemişti.
"Benimle gel!" dedi Jisoo neşeyle. Taehyung'un elini tutmuş onu çekiştirmeye başlamıştı. Taehyung ise ne olduğunu anlayamayarak, sadece kızı takip ediyordu.
"Bir şey buldum." Jisoo'nun sesindeki heyecan git gide artıyordu. Yetimhanenin en üst katına geldiklerinde, Taehyung buraya gelmelerine izin verilmediğini biliyordu. Ama yine de sesini çıkarmadı. Kızın heyecanını bozmak istemiyordu. Ceza alsalar dahi önemli değildi.
Jisoo koridordaki odalardan birinin kapısını yavaşça araladı ve odaya girdi. Taehyung da ardından odaya girmiş ve kapıyı kapatmıştı. Oda küçüktü ve bembeyaz duvarları vardı. Kenardaki eski kanepe bile beyaz renkteydi. Fakat, odanın tam ortasında, zorlukla sığdırıldığı belli olan siyah bir piyano duruyordu.
"Bak! Bir piyano buldum."
Taehyung güldü. Jisoo'nun hayat enerjisi umutsuz hayatına güç katıyordu. Jisoo ile olduğu zamanlar hayatı güzelleşiyordu.
"Evet, ama, sadece bakması bile güzel. Hem bu piyano artık bizimle arkadaş olabileceğini söyledi. Yalnız kalmayacağım."
Taehyung kaşlarını çattı ve bir iki adım atarak Jisoo'ya ilerledi. Kızın omzundan tutup kendine çevirdi. Ciddi bakışları Jisoo'nun yüzüne kilitlenmişti.
"Yalnız değilsin, Jisoo." dedi ve iç çekti. "Ben yanındayken, asla yalnız olamazsın."
"Ama seninle her zaman görüşemiyoruz, Taehyung," diyerek gözlerini kaçırdı Jisoo. Söyleyeceklerinden utandığı belliydi. Pembeleşmiş yanaklarını saklamaya çalışarak konuştu. "Senin yanında olmadığımda, pek iyi uyuyamıyorum."
Taehyung başını onaylarcasına salladı. Genç kıza hak veriyodu. Odasında hiç arkadaşı yoktu. Ama Taehyung öyle değildi, onun yanında Yoongi vardı. Yoongi hyungu, Jisoo olmadığı zamanlar Taehyung ile vakit geçiriyor onu mutlu ediyordu.
"Bir psikolog ile görüşme olayını tekrar-"
"Hayır, Taehyung. Asla bir psikologla görüşmeyeceğim. Sadece yalnız hissediyorum, hepsi bu."
Yalnız, diye düşündü Taehyung. Yalnız hissediyoruz, herkes gibi. O binada yaşayan, herkes gibi.
"Bugün seninle uyuyabilir miyim?" diye sordu Jisoo çaresizce. Eğer aradaki kapı kilitli olursa, asla Taehyung'un yanına gidemeyeceğini; üstelik gitse bile bunun çok tehlikeli olduğunu biliyordu. Yine de sormak istedi, güzel şeyler duymaya ihtiyacı vardı.
"Ne zaman istersen," dedi Taehyung tebessümle. "Her zaman seninle uyurum."
Jisoo da gülümseyip piyanoya hayranlıkla bakmaya devam ederken Taehyung da genç kıza hayranlıkla bakıyordu.
"Piyano çalmak istiyorsan, Yoongi hyungtan sana öğretmesini isteyebilirim."
"Gerek yok," diyerek güldü Jisoo. "Burada böylece bakmak yetiyor. Fazla hayalim yok benim."
"Hayaller kurmalısın." dedi Taehyung ciddiyetle. "Yoksa hayatını nasıl güzelleştirebilirsin ki?"
Sonra, Taehyung'un şaşkın bakışları arasında yanağına beceriksizce, minik bir öpücük bırakmış ve utançla koşarak aşağıya inmişti. Onun ardından bakakalan Taehyung ise sadece heyecanla çarpan kalbini susturmaya çalışmış, elinin Jisoo'nun öptüğü yanağına gitmesine engel olamamıştı.
××××
Sınav haftası olduğu halde bölüm yazdım 💞🌬
Umarım, güzel olmuştur
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
