falling for you ❅ vsoo ✓

5 | Bir veda

V & RM - 4 O'Clock

27 Haziran 2009

5- Bir Veda

Saat dokuza geliyordu. Hava sadece on dakika kadar önce kararmıştı. Hava güzeldi, bahçede koşuşturan çocukların sesleri daha da güzellik katıyordu etrafa. Bahçeye çıkmalarına izin verilen sayılı günlerden biriydi. Buna şükretti Jisoo. Özleyecekti.

"Ateş böcekleri var mıdır ki?" dedi yanında oturan Taehyung'a. Ateş böceklerini severdi Jisoo.

"Bilmiyorum, daha yazın başında sayılırız. Eninde sonunda görürsün." diyerek tatlıca gülümsedi Taehyung.

"Bugün ateş böceklerini görmek isterdim. Karanlıkta çok güzel parlıyorlar." Taehyung'un eline uzanmış ve sıkıca tutmuştu. "Bize benziyorlar."

Taehyung gülümsedi, tekrar. Jisoo'nun onu gülümsetebilmesine hayrandı. Jisoo ise Taehyung'un gülüşüne. Sevginin ne demek olduğunu anlatamayabilirlerdi belki, anlayamayabilirlerdi. Fakat, ikisi de hissediyordu. Kalbinin en derinliklerinde..

"İçeri girelim," dedi Taehyung. Hava yavaş yavaş soğuyordu ve Jisoo çabuk hasta olurdu. Hastalanmasını istemiyordu.

"Bugün benimle uyu, lütfen."

"Emin misin? Daha dün neredeyse yakalanıyorduk." dedi Taehyung.

"Hayır, eminim bir şey olmayacak. Sadece seninle uyumak istiyorum."

Taehyung başıyla onayladı ve ayağa kalktı. Daha sonra Jisoo'nun elinden tutup yeşil çimlerden kalkmasına yardımcı olmuştu. Ellerini ayırmadan içeri girdiler ve kimseye belli etmeden yatakhaneye girmenin bir yolunu buldular. Sonradan ortaya çıkan güzel ateş böceklerinden haberleri olmamıştı.

×××

Taehyung, güneşin yüzünü esir etmesiyle uyanmıştı güne. Perdelerden zorlukla sızan güneş tüm odayı aydınlatıyordu, tüm çıplaklığıyla. Gözleri kamaşmıştı genç adamın. Bu yüzden bir süre yatakta oturarak ayılmaya çalıştı. Beş dakika kadar sonra fark edebilmişti Jisoo'nun yokluğunu.

Ben uyanmadan odasına mı gitti acaba, diye düşündü ama onsuz bir güne uyanma fikri hoşuna gitmemişti. Yanında duran ayıcık V'ye baktı. Kucağında bir kağıt vardı. Jisoo'nun bir not bıraktığı fikri beynini ele geçirirken gülümseyerek kağıda uzandı Taehyung. Muhtemelen çılgınca bir şey yapmak isteyen Jisoo, bu sefer de komik bir not bırakıp eğlenmeye çalışıyordu.

Yavaşca kağıdı açtı ve okumaya başladı.

'Sevgili Taehyung,

Sana düzgünce veda edemeden, son kez sarılıp kokunu içime çekemeden gittiğim için kendimden nefret ediyorum. Fakat, ne sana veda edebilecek yüzüm ne de bu acıya dayanabilecek güçlü bir kalbim vardı.

Dün sabah, buraya bir aile geldi. Beni evlat edinmek istediler. Onlara on dört yaşındaki bir kızı evlat edinmelerinin çok saçma olduğunu söyledim. Rose diye bir kızları varmış ve benden bir yaş küçükmüş. Bay Park ve Bayan Park sürekli şehir dışına gitmek zorunda olduklarından, evde yalnız kalıyormuş. Eğer, onun yaşlarında bir evlat edinirlerse arkadaş gibi, güzel bir şekilde büyüyeceğimizi düşünmüşler.

Onlara başka birini almalarını söyledim. Gitmek için her şeyi yapacak onlarca çocuk vardı. Kabul etmediler. Müdüre yalvardım, yemin ederim dizlerimin üzerine çöktüm ve beni senden ayırmaması için yalvardım. Anlamı yoktu. İki saat boyunca hayatımın daha iyi olacağını, daha iyi bir eğitim alacağımı zırvalayıp durdu.

Taehyung, iyi olamazdı. İyi olamam. Ben sen olmadan uyuyamam. Sen olmadan gülümseyemem ben.. Taehyung, sensiz yaşayamam.

Ne yapacağım ben?

Kendimi sana nasıl affettireceğim?

Benden nefret etme yalvarırım. Sakın ağlama. Eğer ağlarsan, dökülen her bir gözyaşını kalbimde hissedeceğim. Taehyung, beni unutma, lütfen. Ama mutlu ol, olur mu?

Çok şey istiyorum senden. Yaşadığım utancı tahmin bile edemezsin.

Sensiz olma düşüncesi çok karanlık. Sensizlik, uçurum gibi.

Yaklaşmak istemiyorum, Taehyung. Başka bir yolu var mı?

Özür dilerim. Fayda eder mi bir fikrim yok, ama çok.. Çok özür dilerim.

Sana tekrar yazacağım. Adresimi söyleyeceğim. Yalvarırım, mektubuma sen de cevap ver.

Sana ihtiyacım var, Taehyung. Seni çok seviyorum.

Kim Jisoo'

××××

Jisoo...

Hikayenin konusu başından beri buydu. Tatlı bir hikaye sandığınız için üzgünüm :')