Παίζεις με το μυαλό μου...

Απειλητικό τηλεφώνημα..

Η κ.Martin έκλαιγε σαν μικρό παιδί..ενώ ο σύζυγος της, την αγκάλιαζε και την παρηγορούσε. Την ίδια σκηνή η Victoria την είχε ξαναζήσει την πρώτη φορά που τους είδε. Φοβόταν για την ζωή της κόρης τους αλλά προφανώς είχαν μερίδιο ευθύνης για αυτό που συνέβαινε ή είχαν να κάνουν με ένα τρελό που έριχνε ευθύνες στους γονείς χωρίς να ευθύνονται. Η Victoria δεν ήξερε τι να πιστέψει.. το ένστικτο της, της έλεγε πώς ο κ.Martin δεν ήταν και τόσο αθώος ως άνθρωπος αλλά δεν μπορούσε να βασιστεί σε αυτό και μόνο.. χρειαζόταν αποδείξεις και εκείνη δεν ήταν αστυνομικός για να τις βρει, μια απλή ψυχολόγος ήταν που να πάρει η οργή... Ακόμη και να τις έβρισκε τι θα γινόταν? Πώς θα μπορούσε αυτό να σώσει την μικρή? Και εφόσον ο απαγωγέας γνώριζε γιατί δεν μιλούσε ευθέως και έπαιζε αυτό το παιχνίδι?Για να κάνει τον Martin να προβεί σε αποκαλύψεις μόνος του?ή κρυβόταν κάτι άλλο πίσω από όλα αυτά? Θέε μου σκεφτόταν, τι μπέρδεμα είναι αυτό?πώς έμπλεξα έτσι?Και τώρα όλοι την κοιτούσαν μέσα στο δωμάτιο..τι έπρεπε να πει?

-Θα μπορούσα να σας μιλήσω ιδιαιτέρως κ.Martin?Όλοι την κοίταξαν...ξανά

-Φυσικά,περάστε στο γραφείο μου δεσποινίς Lorens, της έκανε νόημα με το χέρι του.Εκείνος κάθισε πίσω από το γραφείο και εκείνη σε μια άνετη καρέκλα απέναντι του

-κ.Martin, όπως καταλαβαίνετε τα πράγματα περιπλέκονται..δεν μιλάμε για μια απαγωγή με σκοπό τα λύτρα αλλά μια απαγωγή βασισμένη σε..εκδίκηση?ξεκαθάρισμα λογαριασμών?ψυχολογικής πίεσης?δεν ξέρω.. και σε αυτό περιμένω εσάς να με βοηθήσετε εάν θέλετε να σώσετε την κόρη σας. Ότι και εάν κρύβεται πίσω από την απαγωγή πρέπει να μου μιλήσετε για να σας βοηθήσω..σας διαβεβαιώ πώς θα σας σεβαστώ, υπάρχει το απόρρητο ανάμεσα στον θεραπευτή και τον θεραπευόμενο...καταλαβαίνω πώς η δική σας περίπτωση είναι διαφορετική..δεν είστε πελάτης μου, μα σας διαβεβαιώ πώς δεν θα αποκαλύψω σε κανέναν το παραμικρό. Τον κοιτάζει στα μάτια...αισθάνεται πώς σίγουρα κάτι κρύβει γιατί αποφεύγει την βλεμματική επαφή μαζί της. Φαίνεται να το σκέφτεται..

-Δυστυχώς δεσποινίς Lorens δεν ξέρω τι συμβαίνει. Εκείνη κλείνει ασυναίσθητα τα μάτια της.. τι είναι τόσο σοβαρό και δεν της μιλάει με αποτέλεσμα να βάζει σε κίνδυνο την ίδια του την κόρη. Δεν ξέρει τι να σκεφτεί..

-Μάλιστα κ.Martin, εάν θυμηθείτε κάτι θα ήθελα με ενημερώσετε..

-Φυσικά

Ωραία..που βρισκόταν πάλι?στο μηδέν... και τι θα έπρεπε να απαντήσει την επόμενη μέρα στον απαγωγέα?ξέρω ότι ο πάτέρας κάτι κρύβει αλλά δεν μιλάει που να πάρει και να τον σηκώσει? Είχε μπλέξει.. μήπως να προσπαθούσε να κάνει μια κουβέντα με την κ.Martin?ίσως εκείνη να την κατάφερνε..ναι αυτό θα έκανε...Έτσι αποφάσισε να πλησιάσει την μητέρα της μικρής και να της ζητήσει να πάνε μια βόλτα στον κήπο να περπατήσουν και να μιλήσουν..έπρεπε να την κάνει να χαλαρώσει και να την φέρει στα νερά της. Εκείνη πρόθυμα δέχτηκε αλλά την ώρα που απομακρυνόταν πρόσεξε το όλο νόημα βλέμμα του συζύγου της.. αλλά δεν το είδε μόνο εκείνη αλλά και η Victoria.

-κ.Martin, ξέρω πώς περνάτε δύσκολα και πιστέψτε με κάθε μητέρα στην θέση σας έτσι θα ένιωθε.. όμως εγώ είμαι εδώ για να σας βοηθήσω να την βρείτε...και της έπιασε το χέρι.Πρέπει όμως να σκεφτείτε διεξοδικά ποιός θα ήθελε να κάνει κακό σε εσάς ή τον σύζυγο σας, δεν χωράνε μυστικά σε αυτή την υπόθεση..μπορεί να στοιχίσει την ζωή της κόρη σας,ήξερε πώς την πίεζε και δεν της άρεσε αλλά έπρεπε αν ήθελε να πιάσει την άκρη και να ξετυλίξει το κουβάρι. Εκείνη ξέσπασε σε λυγμούς και έκρυψε στα χέρια της το πρόσωπο της..

-Ξέρετε πώς ότι και να υποθεί μεταξύ μας δεν πρόκειται να τα μεταφέρω στην αστυνομία ή στον σύζυγο σας και την κοίταξε με νόημα..

-κ.Lorens υποσχεθείτε μου πώς δεν θα μεταφέρετε σε κανέναν την κουβέντα μας..

-Σας το ορκίζομαι..

-Δυο μέρες πρίν την απαγωγή της μικρής δέχτηκα ένα απειλητικό τηλεφώνημα στο σπίτι. Μου είπε πώς με λυπότανε αλλά θα πλήρωνα και εγώ για τις αμαρτίες του συζύγου μου..προφανώς μιλούσε για την απαγωγή. Τηλεφώνησα στον σύζυγο μου πανικόβλητη και του το είπα..εκείνος φυσικά με καθησύχασε και μου είπε πώς μάλλον κάποιος μου έκανε φάρσα. Προσέχαμε πολύ όταν βγαίναμε, δεν με άφηνε να πηγαίνω εγώ στο σπίτι την μικρή, όπως έκανα πάντα..αλλά έστελνε τον σοφέρ για ασφάλεια καθώς οπλοφορούσε. Και όμως, από ότι φαίνεται αυτό δεν στάθηκε ικανό για να αποτρέψει την απαγωγή του μικρού μου αγγέλου, ξέσπασε πάλι σε κλάματα.

-Σας παρακαλώ ηρεμήστε...της χάιδεψε τα μαλλιά. Για ποιόν λόγο θεωρείτε πώς έγιναν όλα αυτά?Τι κίνητρο υπάρχει?

-Αλήθεια δεν ξέρω..ίσως κάτι με τις δουλειές του συζύγου μου..αλλά πραγματικά δεν έχω ιδέα,σας το ορκίζομαι.. αν ήξερα θα σας μιλούσα, δεν αντέχω άλλο την απουσία της..

Νέο καφάλαιο..αρχίζουν να ξεκαθαρίζουν λίγο τα πράγματα ή μήπως όχι?Περιμένω τα σχόλια σας και το αστεράκι σας!!!