Karanlık geceler

8. Bölüm

Okul açılalı 1 ay oldu.Her günüm birbirinden farksız geçti.Spor salonundan sonra Demir'le hiç konuşmadık.Ailemiz de zaten bizi zorlamadı.Aynı sırada oturuyorduk ama o buzdolabı gibi davranıyordu bende ona uyum sağlıyordum.Bugün doktor kontrolüne gidecektik.Normalde 2 ay alçıda durması gerekiyordu ama ben ne yapıp edip çıkarttıracaktım. Mahalle maçlarını kaçırıp duruyorum.Bundan daha önemlisi sekmekten bıktım.Üstüme günlük siyah bir tulum giyip kırık olmayan ayağıma spor ayakkabımı geçirdim.Tulumu giymek için o kadar çok cebelleşmiştim ki saç diplerim terlemişti. Saçımı kılçık şeklinde örüp önünden 1-2 tutam sarkıttım.Yüzümü doğal makyajsız bıraktım ki her zaman böyle oluyordu.Parfüm de sıkıp artık hazırdım.Sokağın başında Cansu ile buluşup  hastaneye gidecektik.

Zaten annem ve babam işteydiler.Bende direk apartmandan dışarı çıktım.Asansör korkum vardı ama  merdivenlerden de inmek zor oluyordu.10. kattan aşağı inmek her gün ölümdü aslında.Bu yüzden çoğunlukla asonsöre biniyordum.Ama yanımda birisinin olması lazım dı. Cansu'yu arasam mı diye düşündüm ama sonra vazgeçtim.Tam ümidimi kesmiş merdivenlerden kırık ayağım ile iniyorken telefonumun sesini duydum.Allah'ım ilk defa şans bana gülecek galiba.Kendi kendime sırıtırken telefonumu cebimden çıkardım ki ekranı gördükten sonra yüzüm anında düştü. İşte benim şansım hah ne kadar da güzel !

Gereksiz arıyor ...

Hayır ama olamazdı bu ya.Acaba yine nasıl hayatımı mahfedecekti !

''Aradığınız kişiye şuan ulaşılamamak da lütfen sonra tekrar denemeyiniz !'' dedim ve telefonu yüzüne kapattım.Hay ben aklımı sevim yaa ! 

Kendi kendimi överken bir anda telefonum ekranında bir mesaj belirdi.

Gelen ; Gereksiz

Eğer bir daha telefonlarıma cevap vermezsen  üşenmeden gelir seni bulur ***.

Ah çok korktum paşam.Öküzzz !

Gönderilen ; Gereksiz

Öküzzz !

Sinirdi bu çocuk yemin ederim sinirdi.İçimden saydırırken telefonum yeniden titredi.

Gelen ; Gereksiz

Geliyorum .Bittin sen !

Bir dakika geliyordu.Hayır gelemez buna engel olmam lazımdı.Zaten randevuma geç kalıyordum.Birde bunu kaldıramazdım.

Gönderilen ; Gereksiz

Şakaaa.Valla şaka yaptım hem zaten o niyetle yazmadım ben onu.Benim kalbim temiz .Hem hayvanlar da  bir varlık saygı duyulmalı yani.Valla hem sen yorulma ben gelirim.Bide ben evde değilim.Bilin mi sen ? Yokk yüreğim razı vermez sen yorma kendini.Hem benzine zamda gelmiş boşu boşuna para harcama.Benim için hiççç deymez !

Yerimde tepinirken  telefonum tekrar titredi.Besmele çekip ekrana baktım .

Gereksiz arıyor ...

''Efendim Demir'' dedim ve bekledim.Derin bir nefes aldı ve ''Aşağı in '' dedi.Bide utanmadan emir veriyordu kalas.''Ayağımı birisi kırdı ya hani'' dedim ve ''10. katta oturuyorum  asansöre binemem ve merdivenlerden de inemeyeceğime göre'' dedim ve bekledim. Birşeyler mırıldandı ve ''Tamam bekle geliyorum'' dedi.Dur gelme gerek yok demeden telefon kapandı.

2 dakika geçmeden geldi.Hiç konuşmadan asansöre bindik.Bizim asansör sıkla bozuluyordu.Apartman eskiydi zaten çalışması bile  büyük birşeydi.Kabin çok küçük olduğundan Demir le çok yakındık en son onunla burada kalmıştık. Elektirik kesilmişti ve çıkamamıştık.O bana yardım etmemişti ben ona yardım etmiştim oysa ki ama bende çok korkmuştum.

''Hatırladın mı ? '' dedim.Yüzüme bakmadan ciddi bir ifadeyle.İstediğim karşılığı alamayınca ''Asansörde kalmıştık ya hani küçükken'' diye mırıldandım.Ciddiliğini bozmadan ''Hayır'' dedi ve sustu.Hayal kırıklığına uğramıştım.Unutması mümkün değildi oysa ki.Dayanamayıp ona bakarak  konuştum. ''Hafızanı falan mi sildirdin ?Eğer öyle yaptırdıysan bende istiyorum.Senle olan her anımın silimesini !'' dedim.Bu sefer ben ona bakmıyordum ama o bana baktı.Acıyarak ve nefret eden gözlerle.Hayla bakıyordu ama konuşmuyordu.Ama ben yine dayanamayıp ''Asıl bencil olan sensin'' dedim ve ona doğru cesur bir ifade ile baktım.Aynaya yaslanmıştım.Çünkü ayağım ağrıyordu.''Sen bencilsin çünkü  her şeyi gören sen ,her şeyi duyan sen bir kalbimi göremiyorsun.Sana yardım etmek istediğimi yaralarını sarmak istediğimi'' diye ekledim yutkundum ve tekrar karşıya baktım.Bir anda yanımda ki asansörü durdurma düğmesine bastı ve asansör durdu. 2. kattaydık ve asansör durmuştu.Bana yardım çığlıkları ile bakarken gözlerini kaçırıp.''Ben bir kızı sevdim.Ona her gün şans verdim.Her gün ondan büyülendim.Oysa ki cesaretimi toplayıp ondan bir kere şans istedim.Oda reddetti ve bitti.'' dedi ve tekrar gözlerime baktı.Bu lafın altında kalmayacaktım.''Belki de kızın geçerli sebepleri vardır'' dedim ve ona baktım.Oda bana bakıp ''Yoktu hiç bir sebebi yoktu.Sadece keyfi istemedi !'' dedi ve bana bir adım yaklaştı.Küçücük asansörde dip dibeydik. Nefesini hissediyorum gözleri üstümdeydi.Kahverengi gözleri nefretle bakıyordu artık.Ama nefret vücudumda öyle bir büyü yaratmıştı ki sudan çıkmış balık gibi baktığıma emindim.Konuşmam gerekiyordu yoksa bu büyünün içinde kaybolacaktım. Karşısında ki cesur kız kaybolmuştu.Buradan kaçmak zorundaydım ama ona sarılıp özür dilerim demek istiyordum da.Sessizce ''Özür dilerim'' diye fısıldadım.Gözlerimiz tekrar buluştu ve ''Ben her gün o güne lanet ederken bir özür ile her lanetimi yok edemezsin '' dedi ve benden uzaklaşıp ''Kapat bu konuları artık hem benim bir sevgilim var.Bir dosta yada sevgiliye ihtiyacım yok'' dedi ve gözlerini kaçırdı.Benden uzaklaştı.Yerin dibine girmiştim.Ama bir dakika ben neden böyle hissediyordum ? Paramparça her parçası tuzla buz olmuş gibi.İstemeden ''Kim ?'' diye bir ses çıktı.Umursamaz bir tavırla ve kendinden emin bir şekilde''Hande'' dedi ve asansörün çalışma düğmesine bastı.Yeniden aşağı doğru inerken kulağımda cevabı yankılanıyordu.Hande ? 

9.sınıfa giden bir kız ile mi sevgiliydi ? Peki ben neden bunu umursuyordum ? 

Hepinize merhaba .Bölüm kısa olduğu için üzgünüm ama yarın sınavım var ve benim sınavıma çalışmam gerekti.Her gün bölüm atmaya çalışıyorum ve biraz zorlanıyorum açıkçası.Her bölüm 1000 kelimeyi geçiyor ama daha büyü hedeflerim var.Şu 2 bölüm biraz hüzünlü oldu çünkü modum düşük.Merak etmeyin bölümler böyle devam etmeyecek yeni sürprizler yakında.Sizi kahkahalara boğacak yeni bölümlere ne dersiniz ?

Bu arada okuyan herkeze teşekkürler.Hele kütüphanesine ekleyen kişilere minnettarım.Her girdiğimde bildirim görüyorum ve emin olun dünyalar benim oluyor.Daha büyük sayılara geleceğimize inanıyorum.Siz benim ilk okuyucularımsınız yani ilk umudum ilk şevkim.Emin olun 3-5 okunma sayısı arttığında hemen yeni bölüm  atmak istiyorum neyse sizi yormayacağım okuduğunuz için teşekkürler.Her gün bölüm yazamassam özür dilerim şimdiden ama deneyceğim.