Beauty and the Beast ~Dramione~

Hoofdstuk 14

Beauty and the beast

Hermelien rende voor haar leven terwijl ze de hitte van de vlammen achter zich voelde. Draco, Korzel en Kwast waren de Kamer van Hoge Nood binnengedrongen en ondanks de protesten van Draco, had Kwast het duivelsvuur verspreid. Het drietal was de andere kant opgerend en daarna was ze ze uit het oog verloren. Een pijn in haar maag herinnerde haar eraan dat het vuur zich ook in die richting had bewogen.

'Ron! Harry!' Riep ze naar de jongens die voor haar renden. 'Bezems!' Buiten adem wees ze naar drie bezems die tegen een kast stonden. Rennend zouden ze de uitgang nooit halen en ergens wist haar onderbewustzijn dat Draco dat ook nooit zou redden.

Ze sprintten naar de bezems en stegen op. Een beetje wiebelend keek Hermelien een laatste keer om zich heen, in de vuurzee die zich onder haar insloot. Ze waren echt net op tijd. Tranen prikten in haar ooghoeken terwijl ze vaart zette richting het lichtpuntje wat de uitgang moest zijn.

Terwijl de hete lucht in haar gezicht sloeg, hoorde ze een vaag geroep. 'Help! Heeeelp alsjeblieft!'

Harry hield even in, hij had het ook gehoord. Ze keek om en zag tot haar schrik en opluchting dat Draco met één van zijn vrienden op een grote stapel spullen stond. In een laatste wanhopige poging om te ontsnappen aan het alles verslindende vuur.

'Harry!' Smekend keek ze haar beste vriend aan, hij leek zijn opties af te wegen. 'Alsjeblieft!'

Harry draaide zijn bezem met een ruk om en vloog naar de twee jongens. 'HARRY ALS DIT ONZE DOOD WORDT, VERMOORD IK JE!' Hoorde ze Ron schreeuwen, terwijl hij langs haar heen vloog.

Met moeite zag ze aan hoe de twee jongens op de bezem getrokken werden en hoe Draco zich als een klein kind aan Harry vastklampte. Snel vlogen ze door naar de uitgang.

Op het nippertje schoten ze door de opening van de kamer, terwijl het vuur zich achter hen de hele kamer had verwoest. Hermelien kon net op tijd inhouden, maar Harry en Ron crashten met hun bagage tegen de muur aan. Ze zag hoe Draco opzij rolde en snel opkrabbelde. Ze stond aan de grond genageld, ze had niet verwacht dat ze hem ooit levend terug zou zien. Aan zijn gezichtsuitdrukking te zien had Draco dat ook niet verwacht, hij keek haar geschokt aan.

Toen Harry opstond kreunde hij verbeten: 'Dat is de tweede keer dat ik je leven heb gered, klootzak.'

Draco keek hem verward aan en trok Korzel aan zijn arm mee, voor hij probeerde weg te rennen. Korzel trok echter zijn arm los en wees op Hermelien. 'Draco! Dat is het modderbloedje, de Heer zei toch dat je haar moest vermoorden?'

Draco keek hem niet aan, maar bleef Hermelien geschokt aankijken. Ron ging met getrokken toverstok voor haar staan en keek de jongens waarschuwend aan.

'Toe dan Draco! Wil je soms zelf dood?' Schreeuwde Korzel.

Op dat moment klonk er een enorme knal en begon de grond te trillen. Stofwolken kwamen uit het plafond en Draco begon weer de andere kant op de rennen. 'Later.' Hoorde Hermelien hem schor zeggen, voor hij en Korzel uit het zicht verdwenen.

Hermelien keek ze met gefronste wenkbrauwen na, hij had niet eens iets gezegd. Ze wist dat hij een opdracht gekregen moest hebben, maar haar vermoorden? Ze wist dat hij van haar hield, maar als hij moest kiezen tussen zijn eigen leven of dat van haar? Ze wist niet wat ze moest verwachten.

Harry kwam achter haar staan. 'We moeten gaan.'

Uit een andere gang kwamen Percy, Fred en een dooddoener aangerend. Al vechtend rende het trio ze achterna en vuurde de ene naar de andere spreuk af.