Beauty and the Beast ~Dramione~

Hoofdstuk 3

Then somebody bends unexpectedly

Die avond kreeg ze geen eten. De avond erna kwam er ook geen eten en Hermelien moest toegeven dat ze honger begon te krijgen. Agatha en Marie waren allebei bij haar gekomen om haar te overtuigen. Ze moest toch echt wel beneden willen eten?

Ze had ze afgewimpeld. Snapten ze het dan niet? Deze jongen neemt haar gevangen, legt haar niks uit, en wil dan ineens met haar eten. Echt niet dus.

Op de derde avond besloot ze 's nachts haar kamer uit te glippen, het moest niet moeilijk zijn de keukens te vinden. Toch?

Net voor ze haar deur open wilde doen, werd er zacht geklopt. Ze maakte een sprongetje van schrik voor ze de deur open deed. Crystal stond in de opening en keek haar plechtig aan. 'Mevrouw, ik moet u halen mevrouw.'

Achterdochtig keek Hermelien de elf aan. 'Van wie?'

'Van Agatha mevrouw.'

'Agatha?'

'Ja mevrouw, ja.' Crystal keek schichtig om zich heen en vervolgde fluisterend. 'Agatha wil niet dat mevrouw verhongerd. Meneer Malfidus weet dit niet.' De ogen van de elf werden zo groot als schoteltjes, verrukt dat ze zo iets ondeugends kon doen. Waarschijnlijk had Draco haar geen specifieke orders gegeven, gezien ze zichzelf nog niet probeerde te verwonden.

'Oh... Oké dan.' Zei Hermelien, ze kon de pijn in haar maag niet langer negeren. Ze moest nú wat eten. Samen met Crystal sloop ze de gangen door en de trappen af. Bij nader inzien had ze de keuken toch niet zelf kunnen vinden, ze betwijfelde of ze haar kamer ooit zelf terug zou kunnen vinden.

Uiteindelijk stopte ze voor een grote, houten deur en Crystal klopte 3 keer. Langzaam ging de deur open en zag ze het hoofd van Agatha verschijnen.

'Ah, kind! Heerlijk dat je er bent. Je zal wel honger hebben.'

'Je hebt geen idee.' Lachte Hermelien. Ze rook allerlei heerlijke geuren en de keuken stond vol met pannen en potten. Christophe kwam van het fornuis naar haar toe gelopen en pakte haar bij de arm. Hij leidde haar naar een lange tafel in het midden van de keuken. 'Madame, we wilden net gaan eten. Kom erbij!' Riep hij joviaal.

'Oh meneer Christophe, wees toch stil. Straks hoort meneer u nog.' Piepte Cherry angstig en afkeurend tegelijk. Blijkbaar was zij het niet eens met deze nachtelijke wandeling. Ze wierp steeds boze blikken naar Crystal, alsof ze niet kon begrijpen dat ze dit haar meester aandeed.

Hermelien kreeg het lekkerste eten voorgeschoteld en ze liet geen hapje over. Soep, het lekkerste vlees dat ze ooit gegeten had, gepofte aardappels en een mix van allerlei groenten.

'Christophe, dit is heerlijk!' Complimenteerde ze de kok. Hij keek voldaan en draaide verlegen aan zijn snor.

Een uurtje later zat ze uit te buiken in een stoel naast het vuur. Het leek wel of elke kamer in dit huis een open haard had, zelfs de keuken!

Agatha kwam in de stoel tegenover haar zitten en keek haar liefdevol aan. 'Meneer bedoelt het allemaal niet zo kind.'

'Met alle respect Agatha, hij had me laten verhongeren.'

'Nee, nee, nee. Dit is allemaal opstandigheid. Je zal het nooit merken, maar dit wil hij ook allemaal niet. De avonden dat hij uren door zijn kamer ijsbeert of in het vuur zit te staren zijn ontelbaar. Het... het is een gebrek aan liefde.'

'Malfidus kent geen liefde. Ik heb hem nog nooit aardig zien doen tegen een meisje.'

'Hij heeft geen liefde meegekregen van huis kind. Hij kan het wel, hij weet niet hoe.'