Evet bugünü de atlattığımıza göre her gün geçer artık..
Tam bunları içimden geçiriyordum ki elimde tuttuğum telefonuma gelen bildirim sesiyle irkildim.
05XXXXXXXXX-
Evet bilmediğim bir numaradan gelmişti.-
"-Ece seni de rahatsız ediyorum ama yarına olan ödevleri atabilir misin? Bu arada numaranı EdaSu 'dan aldım. Daha doğrusu o verdi. Bunları yarın konuşuruz."
Evet aynen Uğur'du mesajı atan. Ben ise şöyle cevap verdim:
"-Tamam, bu arada yarına ödev sadece Fen'den araştırma ödevi var."
Uğur:
"-Teşekkür ederim iyi akşamlar. "
Ben:
"-İyi akşamlar. "
Evet bu acayip günden sonra tek yazdığımız mesajlar. Ne garip.
Ertesi gün sabah yine artık benim için rutin olan klasikleşmiş aynayla bakışma süreci başladı. Bu defa kendime şu soruyu sordum:
Neden ben?
Gerçekten merak ediyorum benim gibi fazla hatta ultra sıradan birisi mi?
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
Okula geldiğimizde Uğur çoktan gelmişti. Defne yine sırıtsa da onu görmezden geldim. Çünkü bugün kendime bir söz vermiştim!
Hiçbir nedenle canını sıkmak YOK!
Neden olmasın sabah bunu düşünürken çok havalı gelmişti. Yine beni bu hayallere dalmaktan kurtaran Uğur'du.
-Ece, numaranı nerden bulduğumu merak etmiyor musun?
-Sanırım.
-Sanki çok düşünceli gibisin.
-Yoo, sana öyle gelmiştir. Değilim.
-Peki, EdaSu ben çıkarken şimdi sen Ece'den numarasını da isteyeceksin ama Ece belki vermez diye durduk yerde numaranı verdi. Sence de garip değil mi?
Bunu söyledikten sonra EdaSu'ya 'Allah seni kahretmesin sana verdiğim emeklere yazıklar olsun' der gibi bir bakış attım. Sonra dönüp Uğur'a hiçbir şey olmamış gibi devam ettim.
-O kız hep öyleydi. Yani garip.
-Garip?
-Aynen, hatta ilk gün öğretmen EdaSu yalnız kalmasın diye beni ona kelepçelemişti.
Uğur yüzüme anlamsızca bakıp dudağını bükünce gerçekleri anlatmak zorunda kaldım:
-Ya sen benim yanıma oturduğun için bizimkiler tabii yanlış anladılar ve bu yüzden de böyle dalga geçiyorlar. Aslında ben de merak ediyorum, ama onlar gibi yanlış anlamayacağım, neden ben?
