Sabah annemin sesiyle gözlerimi berbat beyaz tavana açtım. Ve tabii ki o günün tatil olduğunu anlayıp tekrar yatma girişiminde bulunuyordum ki annem kapıyı açıp:
-Ece hadi kızım kalk da hazırlan yoksa anneannen gili ziyaret edeceğimizi unuttun mu?!
-Valla yok kim ben mi unutacağım! Kuru iftira valla izin ver 5 dakika daha yatayım sonra söz kalkacağım.
-Hadi Ece kalk şimdi gitmemiz lazım e hadi ne duruyorsun!
O sırada annem benim o yumuşak canım mavi battaniyemi üzerimden çekti. O sırada öyle üşüdüm ki kalkıp battaniyeyi almak zorunda kaldığım için anneme nefretle bakmakla yetindim. Annem ise tek kelime söylemeden içeri gitti ben tam artık pes etmiştir huzura erdim diye düşünüyordum ki buz gibi suyu kafamdan aşağı boşalttı...
Evet annemin çok isteği üzerine kalktım... Banyoya saçımı yapmak üzere gittim. Banyo aynasıyla bir süre bakıştıktan sonra yüzümü yıkamak için ellerimi musluğa uzattım. Ama birden...
Ben evin içinde çığlık atarak gezerken annem beni durdurdu ve ne olduğunu sordu.
-Anne gerçekten abartmıyorum boyum kadar bir canavar vardı. Bana saldırmaya çalıştı.
-Ah kızım ah bu gidişle evden yarına anca çıkacağız...
Sonra banyoya gittik. Annem hani nerede deyince elimle musluğun kenarını işaret ettim.
-Ece senin bu hayal gücünü beni öldürecek kızım şuncacık böcekten mi korkuyorsun!!
-Senin şuncacık dediğin şey benim boyum kadar anne.
-Peki Ece öyle olsun şimdi git montunu giy bugün daha fazla hayal gücü istemiyorum.
Ben anneme sanki abartıyorum dermiş gibi baktıktan sonra gidip montumu giymeye razı oldum.
Acaba anneannem gilde beni ne gereksiz berbat şeyler bekliyor? Ah Allah'ım ah...😑
