Evimin önündeydim. Arkamda bir ses duydum.
Ben: Tomy... Çık oradan.
Tomy: Nerden anladın?!?
Ben: Bir dahakine sessiz olmaya özen göster.
Bir sessizlik oldu. Arkanı döndüm. Tomy elindeki ajandaya birşeyler yazıyordu. Gerçi onu ilk gördüğüm andan beri o ajanda elindeydi.
Ben: Ne yapıyorsun?
Tomy: Hayattan aldığım herşeyi yazarım. Yeni kapılar ve çözümler ararım. Bu yüzden hiçbirşeyi gözümden kaçırmamaya dikkat ederim. Başıma gelebilecek her türlü şeye hazırlıklı olmalıyım sonuçta.
Yüzüne bir süre anlamsızca baktım. Bir süre o da bana baktı. Sonra yüzünü çevirdi.
Ben: Herneyse😑.
Kapıyı daha tıklatamadan kız kardeşim kapıyı açtı.
Clara: Emily nerde kaldın?! Annem merakından geberdi!!!
Sonra Tomy'e baktı.
Clara: Kendine sevgili mi yaptın? Mdndşdn *Lenny*
Ben: O. benim. sevgilim. DEĞİL!
Clara: Aman be neyse ne. Gir içeri!
Ben: Sana ne yapacağımı sormam tamam mı?!
Clara: Anneme sorarsın belki?!
Ben:Pfff.... Şimdi annemin tribiyle uğraşacağım.
İçeri girdim. Ama... O sırada tek düşündüğüm... Anneme son birkez sarılabilmiş olmaktı... O manzara. Kardeşim kapıyı açtığı sırada... Gerisi hüzün ve acı...
