Connor'u bulmak için ateş binasına doğru yola çıktık. Dar bir sokaktan geçiyorduk ki birden Connor önüme atladı.
Connor: Ah tatlım. O binadan cidden sıkıldım. Seni izlemek daha zevkli.
Ben: Ne demeye çalışıyorsun?
Connor: Diyorum ki seni izliyordum zaten...
Ben: Ne!? Ne zamandan beri?!
Connor: Uyurken çok tatlı oluyorsun.
Ben: Gerizekalı...
Tomy: Ne hakla evime giriyorsun?
Connor: Sen ne hakla benim tatlımı evine alıyorsun?
Tomy: ... O bunu kendi istedi.
Ben: Yeter artık bu aptal tartışmayı kesin! Connor buraya doğru düzgün konuşmak için geldik.
Connor: Konuşalım o zaman.
Connor duvara yaslanıp söyleyeceklerimi beklemeye başladı.
Ben: Bu ne anlama geliyor?
Connor: Ne?
Ben: Bir elemente sahip olamamamız.
Connor: Ne demeye çalışıyorsun? Tabikide bir elementin var. Sadece... Alışılmışın dışında ve tehdit edici.
Ben: N-nasıl yani? Ne peki? Tehdit edici derken?
Connor: Karanlık senin elementin güzelim... Tehdit oluşturmasının sebebi bu. Liderlerin gözünde karanlık karmaşa ve kötülük demektir. Ama bence bu seni daha çekici yapıyor...
Ben: K... Karanlık...
O an aklımdan çok ilginç şeyler geçiyordu. Karanlık elementi neden bendeydi? Ne işe yarıyordu? Madem bir tehdittim... Connor neden beni öldürmüyordu?
Tomy: P-PEKİ BENİM ELEMENTİM???
Connor: Aydınlık... Çok sıkıcı... Kim böyle sıradan bir elementi ister ki? Ehu... Siz gerçekten birbirinize zıtsınız.
Ben: Peki aydınlık elementi ve karanlık elementinin işlevleri neler??
Connor: Belki bir öpücük verirsen sana daha fazlasını söyleyebilirim?
Ben: Agghhh!!! Unut gitsin! Kendim öğrenirim daha iyi!
Connor: Sen bilirsin... Hala bir şansın var hayatım... Ne zaman istersen.
Diyerek oratadan kayboldu. Ne yapacağımı hala bilmiyordum. Normal bir hayat sürerken annemi ve kardeşimi birden kaybetmiş, liderler tarafından aranan bir şüpheli olmuştum... Berbat bir dönemin içerisindeydim kısacası... Tomy ise beni anlayan tek kişiydi.
...
Belkide değildi...
