Sus kimseler bilmesin seni
Köşe başlarında ağlayışını
Nefessiz kalışını
Sus kimseler duymasın
İçinin feryadını
Solunda kopan fırtınaları
Kalbinin ortadan ikiye ayrılmasını
Dur ağlama, yaş dökmesin gözlerin
Dokunma gözlerindeki yaşlara
Yanarsın, kor alevler içinde
Harami geceler
Üstüne üstüne gelir
Yastığın göz yaşınla ıslanır
Sağanak sağanak yaşlar
Yatağında birikir aşkın yaşları
Sus, hıçkırıkları yut!
Odanın kapısı duymasın ağlamalarını
Perdeler izliyor seni
Sil gözyaşlarını
Bir odaya göm kendini aşkınla
Kimseler bilmesin seni
Bitmez akıl vermeler başlar yoksa
Kitaplaşır teselli misalleri
Sus kimseler bilmesin seni
Kendi alevinde yan
Kendi alevinde yan
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Garip
Poesiaİnsan yüreği bazen Tanrı olmaya soyunuyor İçinde kimini öldürüyor Kimine can veriyor Bir insana biçilen ömür Kalpteki sevgi kadardır Ansızın sinope ömür biçerdi kalbime
