Nie ma już czasu
na dobre życie.
Nie ma minutki
na chwilę przerwy.
Musimy biec,
wiecznie do celu
- by umrzeć w złotej trumnie.
Zniknęły sekundy
na dotyk miłości.
Na spojrzenie w oczy,
na zwierzęce pragnienie.
Uciekły minuty
na dobre kochanie
- zostało pieprzenie.
Nie ma już czasu.
Sny go marnują.
Zaprzątają myśli,
brudzą umysły.
Nie ma nawet chwili
do stracenia
- na zgubne ludzkie marzenia.
Żyjemy osobno.
Każdy na swoje konto.
Nie tworzymy zdań.
Wolimy krótkie polecenia.
Umieramy samotnie.
Każdy w swoim grobie
- bo nie było czasu
na współistnienie.
C.
CZYTASZ
piège
Poesíapiège pułapka... pułapka słów, które mnie złapały. Może złapią i Was. Curiosité Wasza Osobliwość Praca zgłoszona do konkursu ~ Bu...
