PAROLA : KIZIL KUM #WATTYS2018

KONUŞMA - 6

Okuduklarımdan sonra büyük günün geldiğini anladım. Hemen kendimi duşun altına attım, çıktığımda giyeceğim kiyafetlerimi hazırladım ve yemek yapmaya başladım..

Keyifli geçen yemek hazırlama faslımdan sonra masamı hazırlayıp yemeğimi de yedim.. Şimdi sadece hazırlanıp beklemek kalmıştı..

Peki ama normal çıkıyormuş gibi evden çıkamam, arabamla gidemem, yanıma telefonumu da alamam Mahir Beyin beni takip ettirip, dinlettirdiğinden adım kadar eminim..

Ah bu evden çıkma serüvenlerim kaçıncıya olsa da hep beni heycanlandırıyor.. Hayatımda sürekli heyecan olması beni daha dinç ve enerjik yapıyor..

Evet planım tabiki de hazırdı.. Şimdi gidip giyineyim hazır olmakta fayda var sonuçta.. Saat 12 buçuk olmuştu şimdi ışıkları söndüreyim de herkesler benim uyuduğumu zannetsin. Yanıma sadece para ve kimliğimi alarak evden ayrıldım. Ah aptal kafam dış kapıdan çıkmakta neyin nesi böyle!! Hemen yangın merdivenlerine yöneldim, aşağıda kimse olup olmadığını anlamak adına taş fırlattım, kaçan bir kediden başka birşey olmamasıyla derin bir nefes aldım ve kocaman bir ohh çektim. Inşallah kara kedi değildir, bu gece bir aksilik yaşamak en son olmasını istediğim şey olur herhalde...

Yavaş, emin ve sessiz adımlarla yangın merdiveninden indim.. Sağımı solunu kontrol ederek arka bahçe duvarına tırmanmaya başladım. Bu evi tutarken tüm detayları hesap etmiş olmam yine efsanevi bir hareketimdi, her zaman öngörülü olduğum için kendime teşekkür ettim..

Duvardan atladım, sakince yürümeme devam ederek evden çok rahat çıkmış olmanın gururunu yaşıyorum. Kolumdaki saatime baktım 1 olmuştu. Aman Allahım ben hala buralarda oyalanıyorum ya.. Ana caddeye geldiğim de ilk gelen taksiyi çevirdim ve adresi vererek yolumuza devam ettik.. 45 dakikalık yolculuğun ardından taksi şoförüne parayı uzatarak arabadan indim..

Oyunun başladığı yerde buldum yine kendimi herşey burda başlamamış mıydı zaten ? 3 yıl önce beni buraya çağırarak büyük beyin dedikleri, geri çevirmeden kabul ettiğim bu görevde sona yaklaşıyorum, buraya gelmiş olmam da en büyük kanıtım..

Ilerlemeye devam ettim, dışarıdan bakılınca sıradan görünen bir balıkçı barakasının içinde neler yoktu ki ?

Kapının girişinde ki adam seslendi:

- PAROLA !
- KIZIL KUM !

Ve ışte kapı bana açıldı...
Içeriye herzaman ki odaya doğru adımlarımı hızlandırdım.. Karşımda Büyük Beyi gördüm, kafasıyla bana oturmamı söyledi,hemen gösterdiği koltuğa oturdum ve konuşmaya başladı..

Aradan geçen 2 saatlik konuşmanın ardından ben yapmam gerek tüm işleri kafamda kodladım.. Beni geri bırakması için ayarlanmış olan arabaya binerek evimin yolunu tuttum..

45 dakikalık yolculuğun ardından ana caddede indim ve yine evden çıktığım gibi evime geri döndüm.. Sıcak yatağıma girerek uykunun kollarına bıraktım kendimi...