KARAMEL

Bölüm 3: "Ruhumda uçuşan Huzur"

Multimedya: Can.
Şarkı: yener çevik: senle zor

Can karakterinde oynayan şahısı beş yıldır tanıyorum ve çok seviyorum. Bu yüzden onun canlandırmasını istedim. Keyifli okumlar..

Basit bir şekilde elde edilen huzur ve mutluluk mu;

yoksa çoğalan, gittikçe dibe vurduran bir işkence mi daha iyi?
Cevabı kolay. Oysaki her ikiside berbat, her ikiside felaket.

Hayal edip sonra pişman olmak nasıl olur bilirmisiniz? Ben hayal ettikten sonra hiddetleniyorum. Ben böyle güzel hayal etmeyi bile hakketmediğimi düşünüyorum çokça sefer. Sonra neden hakketmediğimi düşünüyorum, daha sonrası ise koca bir boşluk. Nedir bu karamsarsızlık, nedir beni sonu olmayan, içine çeken uçurum?

Ben 'Hayal' bile edemiyorum artık...

Beni eve bırakmasına gerek olmadığını, taksi çevirip eve gidebileğimi söyledim. Sonuçta Savaş'ı tanımıyordum. Her ne kadar saçma bir şekilde ona güvensemde hemde hemen kabul edip, saçma bir izim olsun istemiyordum onların zihinlerinde.

Şuan ise bir taksinin içindeyim. Ay'ın geceye sunduğu ışığa bakıyordum. Kulakrıma tanıdık sözler geldi. Şanişer'in parçasından;

" sırf güneş geceyi sevmedi diye, ay doğmayı bırakmaz."
Öyle olması gerekiyordu. Ay güneşi umuyordu, gündüze bağlanıyordu. Şimdi sırf güneş geceyi sevmedi diye, ay doğmayı bırakmazdı, bırakmamalıydı. Çünkü Ay,güneş'i seviyordu.

"Ücretiniz 45 tl küçük hanım."
Şoför ,ton ton bir amcaydı. Cana yakın gözüküyordu. Çantamdan çıkardığım parayı amcaya doğru uzattım.
"Kolay gelsin, iyi geceler."
"Sana da kızım."

Kapıyı açıp, kendimi gecenin de biraz sebep olduğu soğuğa, kendimi bıraktım. Bizim kapıya hızla ilerledim, cebimden anahtarı çıkarıp, kilit yerine soktum ve çevirdim. Apartmandan ikinci kata çıkıp, eve girdim.

Odama gidip yatağımın solunda olan pandufa abandım. Olanları idrak etmeye çalışıyordum. Çalıştıkça afallıyordum. Savaş aklıma geldikçe adeta dehşete kapılıyordum. Onu düşündükçe vücudum işlevlerini yetiriyordu sanki.

Yarım saat önce yaşadıklarımı sindirmeye çalışırken, telefondan mesaj olduğunu bildiren ses gelmişti. Bu numara, telefonumda kayıtlı olmayan bir numaraydı.

Mesajı açtım ve yazılanı okumaya başladım.
-"Eve geldin mi?"
-"bu arada belki unutmuşsundur. Can ben Almina."

Ah tamamen unutmuştum. Can ben gitmeden önce aklının bende olacağını, eve sağ sağlim gittiğimde ona mesaj atmamı söyleyip benim numaramı alıp, kendi telefonundan numarama çağrı atmıştı.

Gerçi aklıma gelseydi de mesaj atacağımı zannetmiyordum. Orası ayrı bir meseleydi tabiki.

+"Evdeyim Can. Merak etme, problem yok."
- "İyi öyleyse. İyi geceler Almina. Bu arada çalışmayı hala düşünüyormusun?
Yani biz seninle çalışmayı istiyoruz da, şu hastalığın engel olmaz mı?"

+"Kontrollü olarak doktora gitmeye başladım. Fazla sorun olacağını zannetmiyorum. Tabi sizde isterseniz, çalışmaya devam etmek istiyorum."