Κεφάλαιο 5

36 7 0
                                    

'Οταν μπήκαμε στο αυτοκίνητο, αφού έβαλα τη ζώνη μου κι εκείνος τη δικη του, έμεινε λίγο χαμένος να κοιτάζει μπροστά κρατώντας στα χέρια του το τιμόνι. Δεν μίλησα ....ίσως να σκεφτόταν κάτι σοβαρό και δεν ήθελα να διακόψω τη σκέψη του. Περίμενα σιωπηλά, μεχρι που γύρισε και άρχισε να με κοιτάει. Γύρισα το κεφάλι μου και ανταπέδωσα το βλέμμα χαμογελώντας του.

-'Αξιζε η αναμονή.!!!!
Μου λέει και το χαμογελο που μου χαρίζει ξυπνάει ολες τις αισθήσεις μου..... Ακούω την καρδιά μου να χτυπάει τόσο δυνατά....

-Δεν ήθελα να αργήσω.... Συγγνώμη αν περίμενες πολύ.

-Είσαι πανέμορφη Πενέλοπε.!!
Τα μάτια του καρφώνουν τα δικά μου.
Θεέ μου καίγομαι ολόκληρη.

Γέρνει ελαφριά προς το μέρος μου και μυρίζει το άρωμα μου. Μου δίνει ενα φιλί στο μάγουλο και κάθεται παλι πισω στη θέση του. Περιττό να πώ, πως οι χτύποι της καρδιάς μου πρέπει να ακούγονται και έξω από το αυτοκίνητο.
Βάζει μπροστά τη μηχανή και ξεκινάμε.
Σε ολόκληρη τη διαδρομή δεν ανταλλάξαμε κουβέντα. Ενιωθα πολυ άβολα.... Τα δικά του συναισθήματα άγνωστα!! 

Φτάσαμε επιτέλους στο μαγαζί. 'Ηταν πολύ όμορφο μέχρι και απ'έξω. Είχε πανύψηλα πλατάνια περιμετρικά και μια λιμνούλα με νούφαρα.... Από πάνω της μια ξύλινη κυρτή γεφυρούλα γεμάτη φαναράκια με αναμμένα κεριά μέσα τους να μας δείχνουν το δρόμο. 'Ηταν μαγικό. 'Ανοιξε την πόρτα και βγήκε εξω τρέχοντας προς τη μεριά μου. Μου άνοιξε την πόρτα και μου έδωσε το χέρι του. Βγήκα και ,αφού έδωσε το κλειδί στον παρκαδόρο, με έπιασε από τη μέση και με οδήγησε μεσα στο μαγαζί.

Μπήκαμε μέσα σε ένα τεραστιο χώρο πολύ καλοφτιαγμένο και περιποιημένο... Με vintage στοιχεία και ρομαντική διάθεση. Οσο εγώ χάζευα το δωμάτιο (από το ταβάνι ,που είχε ανάγλυφα σχέδια και πανάκριβους, ντελικάτους πολυελαίους, μέχρι το ασπρόμαυρο μαρμάρινο πάτωμα με τις χρυσές λεπτομέρειες ) εκείνος κατι ψιθύριζε στον μετρ. Μετα από δυο λεπτά ήρθε ενας σερβιτόρος και μας οδήγησε στον επάνω όροφο. Καθίσαμε σε ένα τραπέζι διπλα ακριβώς στο παράθυρο με θέα ολη τη πόλη.... 'Ηταν το υψόμετρο που έκανε όλη τη δουλειά και η πόλη φαινόταν σαν μαύρος ουρανός στολισμένος με χρυσά αστέρια.
Μου έβγαλε το παλτό και άγγιξε το σημείο που ηταν ακάλυπτη η πλάτη μου.  'Εβγαλε κι εκείνος το σακάκι του και κάθισε απέναντι μου.

-'Εισαι εκθαμβωτική!! Δεν μπορώ να σταματήσω να σε κοιτάω. Θέλω να σε γνωρίσω καλύτερα. 

𝓗𝓸𝓵𝓭 𝓶𝓮 Where stories live. Discover now