𝓗𝓸𝓵𝓭 𝓶𝓮

Κεφάλαιο 6

Ακόμα κι αν μου υποσχέθηκε πως δεν έχει σκοπο να με πληγώσει, κάτι μέσα μου με κράταγε πίσω. Δεν με άφηνε να το απολαύσω. Απο την πρώτη στιγμή που τον είδα φανταζόμουν αυτή τη στιγμή, και τώρα που γινόταν η σκέψη πραγματικότητα δεν το ζούσα όπως θα'θελα. Αυθυποβάλλομαι... Πάλι... Τον προδικάζω, μόνο και μόνο που δεν αφήνομαι ελεύθερη, έχοντας στο μυαλό μου πως μπορεί να είναι ίδιος με τον προηγούμενο. Αναπάντητα ερωτήματα γεμάτα αμφιβολίες γυρνάνε στο μυαλό μου και με πνίγουν.

Η ώρα είχε πάει 2.30 μετά τα μεσάνυχτα. Δεν μπορούσα να αντισταθώ στα χείλη του, μου ήταν αδύνατο. Μείναμε εκεί όμως, δεν προχώρησε παρακάτω. Δεν ήθελα. Κάποια στιγμή σταμάτησε και με κοίταξε. Εμεινε να με κοιτάζει κάπως σαστισμένος για λίγο, ώσπου έβαλε μπροστά τη μηχανή και κατευθυνθήκαμε προς το σπίτι μου. Με άφησε, τον ευχαρίστησα για όλα όσα έκανε, καληνυχτιστήκαμε και μπήκα σπίτι.
Τώρα αυτό τι ήταν;;;
Δεν τελείωσε πολύ απότομα;;
Μήπως τον ξενέρωσα;; 

Κι άλλα ερωτήματα ήρθαν να συντροφεύσουν τα ήδη υπάρχοντα στο κεφάλι μου.
Δεν είχα κουράγιο να τους δώσω τις απαντήσεις που επίμονα ζητούσαν. Εβαλα σε σιγαση τις σκέψεις μου, έκανα ενα ντουζ, ξεβάφτηκα, έβαλα τις πυτζάμες μου και ξάπλωσα. Οι περισσότεροι ξαπλώνουν και ηρεμούν, βουλιάζουν μέσα στα αρώματα και τις υφές απο τα σεντόνια τους, σταματάνε το γρανάζι της σκέψης,παύουν να βασανίζουν το μυαλό τους και αφήνονται ελευθερα τα σώματα τους, αποδεσμεύονται απο τη ψυχή με σκοπό κι αυτή να ηρεμήσει μέχρι το ξημέρωμα. Εμένα, απεναντίας, αυτή η αποκρουστική σιγή που επικρατεί, μου δίνει έναυσμα να σκεφτώ, να επεξεργαστώ, να αναλύσω στιγμές, γεγονότα, λόγια, εκφράσεις, κινήσεις, όλα... αναδρομικά από τότε μέχρι σήμερα. Ετσι είναι η σιωπή°από μέσα της γεννιέται η σκέψη. Κάθε βράδυ αποκοιμιέμαι κάπως έτσι, μα απόψε δεν άντεξα.Εκλεισα τα ματια μου και κοιμήθηκα.

Ξημέρωσε. Πόσο όμορφο να σε χαϊδεύει ο ήλιος. Στο Λονδίνο είναι περίεργος ο καιρός. Δεν βλέπουμε και πολύ ήλιο, είναι κυρίως συννεφιασμένος ο ουρανός και βρέχει. Σηκώθηκα από το κρεβάτι, πλύθηκα, χτένισα τα μαλλιά μου και κατέβηκα στη κουζίνα για να φάω πρωινό. Ηταν κι η μικρή μου εκεί. Συνήθως δεν βλέπω πολύ την αδερφή μου μέσα στη βδομάδα ° έχει σχολείο, φροντιστήριο, εξωσχολικές δραστηριότητες και είναι και η ηλικία της τέτοια που πια βγαίνει κι εκεινη με τη παρέα της. Μου λείπει αρκετά. Είναι το στήριγμα μου και τα λέμε όλα μεταξύ μας, παρά τη διαφορά ηλικίας.