~Kasabadaki Cinayet~

1.Bölüm (Bir Cinayet Mi?)

2017-EYLÜL

~EMMA~

Saat 07.00 Bugün günlerden pazartesi ve okulun ilk günü. Okadar çok uykum varki.Biraz daha uyuyabilirim aslında.Neyse daha ilk günden geç kalma riskini göze alamam.
Tanrım sonunda lise son sınıfa geçiyorum.Seneye şu lanet olası okuldan kurtulacak ve büyük şehirlere gideceğim.Orada herşeyin daha güzel olacağını umuyorum. Burası oldukça sıkıcı. Biraz olay olsun istiyorum,tuhaflık olsun,paranormal şeyler gerçekleşsin.Bu nasıl hayat böyle  ot gibi.Galiba biraz fazla  gerilim polisiye okuyorum.Altıma yırtık siyah pantolonumu geçirdim üstünede deri ceketimi giydim.  45 dakika sonra falan evden çıktım ve okula doğru ilerlemeye başladım.Bahçeden içeri girdiğim de liseye yeni başlayanların ne kadar heyecanlı olduklarını fark ettim.  
      Etrafa bakındığımda  Amy'yi gördüm .
Tanrım ne kadar özlemişim şapşalı.
Koşarak yanıma geldi ve bana sarıldı.Daha sonra sınıfa doğru ilerledik.  Koridorda  ilerlerken bir şeyi fark ettim.Herkes heyecan ve korku içinde bir şeyler konuşuyordu.Yüzleri düşüktü,bir şey var gibi görünüyordu.Herkes bir anda böyle bir şeyler fısıldaşıp ağzı açık bir şekilde duramaz.

Amy "Ben aşağı  iniyorum, bahçeye .Emily gelmiş mi diye bakacağım. Sen beni sınıfta bekle tamam mı ? " dedi."Tamam çabuk gel."
   Sırama oturdum.O sırada birisinin ağzından şöyle bir cümle duydum."Gerçekten bir cinayet vay be! "  Ne ? Nasıl? . Bir anda kalkıp bağırmaya başladım. "Bir cinayet mi ? Gerçekten mi ? "
Herkes öyle bakakaldı. Neden bir anda bağırdım ki ben?
Tekrar yerime oturup düşünmeye başladım.Böyle bir şey size tuhaf gelmeyebilir.Ama burada asla öyle şeyler olmaz.Bu , kasabanın tarihindeki ilk cinayet.
Amy yanıma geldi.Nefes nefese kalmıştı ve bana bir şeyler anlatmaya çalışıyordu.Ağzında geveliyor anlamıyorum ki.Hah sonunda biraz bir şeyler anladım galiba  cinayet,oda cinayeti duymuş olmalı.
"Emma inanamayacaksın buna.Kasabada bir cinayet işlenmiş.Ellerim titriyor şuan baksana ! Müdür yardımcıları konuşurken duydum.Hala inanamıyorum.Sende inanamadın değil mi ? Ben çok heyecanlandım Emma."
"Sakin Ol.Bende az önce duydum.Acaba, acaba kim yaptı bunu kim işledi bu cinayeti.Meraktan öleceğim."
Amy bir anda gülmeye başladı kahkahaları büyüdü.

Delirmiş bu,gerçekten delirmiş.
"Emma hadi ama ne anlatmaya çalıştığımı anlamadın mı ? "             "Hiç bir şey anlatmaya çalışmadın neyi anlayacakmışım ben.Birde gülüyor.Bak hâlâ gülüyor."
"Hadi ama Emma. Bu kasabadaki ilk cinayet.Bu sırrı sen ortaya çıkarmak istemez miydin? Düşünsene.Herkes  bizi konuşuyor.Kasabanın ilk katilini onlar yakaladı! ŞOK ŞOK ŞOK !
Bu çok güzel bir duygu olmaz mı ?"
Beynim bu işin polisin işi olduğunu söylüyor.Başımızın büyük belaya gireceğini ve sonumuzun hiç te iyi olmayacağını söylüyor.Ama.. Ama kalbim kabul edip bu heyecanı yaşamamı istiyor.İçimdeki ses o katili bul Emma diyor.Sırları çöz.Aynı okuduğun favori kitaptaki gibi.Amy haklı gibi geliyor.Tamam tamam ben kararımı verdim.
"Kabul etmeyeceğimimi sandın şapşal. Tabiki kabul ediyorum."dedim.Bir anda üstüme atladı ve bana sarılıverdi,ister istemez gülümsedim.Herkes bize bakıyordu.Ne yapıyoruz şimdi biz? Herkes korkmuş ya katil bize zarar verirse diye düşünüp ölen kişi için üzülüyor,biz ise tarihe geçmek isteyen ve sır çözmeye çalışan fazla derecede polisiye delisi olan iki  manyak arkadaşız.

  Gereksiz adrenalin arıyoruz.
Aslında amacımız bu boktan hayata biraz renk katmak...

Polisin işine ne karışıyoruz diye düşünmüyorum değil.

"Kızım ne daldın öyle ?"

"Nereden başlayacağımızı düşünüyorum."

"Ooof şüpheliler listesi falan yapalım."

"Ya biz ne ile uğraşıyoruz gerçekten ?!"

İkimizde gülüştük.

Bu işin sonunda başımıza nasıl belalar gelecekti tahmin edebiliyordum.

"Hadi Emma başlayalım."