~Kasabadaki Cinayet~

2.Bölüm (Herşey başlıyor!)

~TOM~

Gecenin bir yarısı annemin çığlığıyla uyandım.Ona bir şey olduğunu düşündüğüm için koşarak yanına gittim.Kapıyı açtığımda annemin yüzünde kocaman bir gülümseme olduğunu fark ettim.Hiç olmadığı kadar mutlu görünüyordu. Ona iyi olup olmadığını sorduğumda bana defolup gitmemi söyledi, ben geldiğimde yüzü düşmüştü.Hala bağırıyordu."Defol git ! " Ne olduğunu anlayamadan odadan çıkıp kapıyı kapattım.Kulağımı kapıya yasladım.Annem telefonda biriyle konuşuyordu."O iş halloldu değil mi ? " dedi ve kahkahalara boğuldu.Sonra ise ayak seslerini duydum hızlı hızlı odama geçtim.Telefonu açıp saate baktım.Telefonu her açtığımda güzel kardeşimin o sevimli yüzüyle karşılaşıyorum.Onu okadar çok özledim ki.
Biz daha bu kasabaya gelmeden önce Tiyana bir anda kaybolmuştu.Annem çıldırmış ve psikolojisi bozulmuştu.Daha sonra Tiyana'nın ölüm haberi geldi.Biri tarafından bıçaklanıp öldürüldüğü söylendi.Bizim o gün yıkılma günümüz oldu.Her onun ölüm gününde annem bir kızın öldürülmesi için dua ediyor.
Bu dünyadaki en saçma şey biliyorum.Kendisi üzüldüğü için başkalarının da üzülmesini istiyor.Merak etmeyin şuana kadar hiç kimseye zarar veremedi.O,bunu yapabilecek kadar cesur ve vicdansız değil.
Tam 4 sene oldu kardeşimi kaybedeli. 4 sene...
15 Eylül 2013.Yani dün.Size iyi bir haber vereyim mi ? Annem dün hiç beddua etmedi.Umarım gitgide iyileşecek.Odama geçtim biri kapıyı çaldı.Gece yarısı kim gelmiş olabilir ki ? Annemden hiç ses gelmiyordu.Aşağı inip kapı deliğinden kim olduğuna baktım.Bu bir adamdı,ama tanımıyordum.Sonra seslendi."Kusura bakmayın gece yarısı rahatsız ediyorum.Ama cinayet hakkında olduğu için sizinle konuşmam gerek.Bu görevi bana verdiler.Bende bunu gerçekleştirmek zorundayım.Kapının arkasında biri olduğunu biliyorum.Delik beyazımsıyken karardı."
Kapıyı açtım.
"Buyurun." "Merhaba.Bu evde yetişkin biri yaşamıyor mu ? Anneniz babanız falan yok mu ? "
Anneme seslendim.Yanıma gelmeyince de yukarı ben onun yanına gittim.Yatakta deli gibi oturmuş sigara içiyordu.Yerlerde de en az 5-6 paket vardı.Ve hepsinin içi boştu."Ne var bela mısın? Ben sana yat dememiş miydim? Şimdi öldüreceğim seni elimde kalacaksın ! "
Beni hiç sevmez özellikle Tiyana öldüğünden ve buraya taşındığımızdan beri.
"Anne,cinayet için seninle konuşmak istiyorlar.Bütün kasabayla konuşacaklarmış.İlk cinayet mi ne işlenmiş.Öyle bir şeylerden söz etti."
Annem oflaya poflaya terliklerini giyip aşağı indi.
"Ne var ? Gece yarısı evime gelmeye utanmıyor musun sen?
Saat 12.35 sen ise gelmiş cinayetten bahsediyorsun. ! "
"Hanımefendi bir sakin olurmusunuz ? Adınızı öğrenebilir miyim? " Bir anda ben atlayıverdim."Rose."
" Sussana mal çocuk ! "
"Tamam şimdi sizden bir ifade alacağım.Pazar günü neredeydiniz ve ne yapıyordunuz ?
"Cehennemin dibinde göbek atıyordum."
Adam gözlerini devirdi.Ve sonra ben girdim araya "Annem o gün evdeydi akşam üstü 1 saatliğine falan yürüyüşe çıktı sadece.
Bu arada sizin isminiz nedir? "
"Verdiğiniz ifadeyi yazıyorum.Önemli bir şeyler olursa sizi tekrar arayacağım bu yüzden telefon numaranız- "
Derken annem bağırmaya başladı.
"YETER ! Yarın ne yaparsanız yapın.Şimdi uyuyacağım."
Annem hızla merdivenlerden çıkıp kapısını çarptı.
Annemin gittiğinden emin olduktan sonra kendi telefon numaramı verdim."Şey sizin adınız neydi ? "
"Ben David.Bu cinayet için görevlendirildim.Katili bulmam gerekiyor.Bir taraftan dedektif."
Dedi ve kapıyı açtı."Ben artık gideyim.Oldukça rahatsızlık verdim.Annene de dikkat et ! O gerçekten çok tuhaf biri."
Gülümsedim.Kapıyı kapatıp çıktı.Perdeyi hafifçe aralayıp camı açtım.Giderken kendi kendine
"Ola ola bu olayda mı görevli oldum.Ben bu görevi yapmak istemiyorum ki. Katlanamıyorum işte.Tanrım gitgide kötüleşiyorum."
Neyden bahsediyordu?
Düşünceli düşünceli odama ilerledim.Annemin o kocaman mutlu kahkahaları yine etrafa
saçılmaya devam ediyordu.Hâlâ
biriyle konuşuyor,duyabiliyorum.