~Kasabadaki Cinayet~

4.Bölüm(O olay..)

ASHLEY

Kocaman bir kahvaltı masası hazırladım.Etrafı toparladım.Oldukça gecikti nerede bu? Telefonuna da ulaşılmıyor.
Tekrar aramayı deneyecekken anahtar seslerini duydum.
"Sonunda geldin hayatım.İşin ne kadar uzun sürdü.Sen iyi misin ? "
"Uğraşıyorum işte,tam uğraşmak denmesede."
"He.O olay." deyip sandalyeye oturdum.Yüzüm kırmızı ile sarının arasında renk değiştiriyordu.
"Hadi,sofraya geç.Birsürü taze hamur işleri aldım."
"Ellerimi yıkayıp geliyorum hayatım."deyip burnumun ucuna küçük bir öpücük kondurdu.
Yemek yerken bol bol sohbet ettik."Hayatım ben bir köpek sahiplenmek istiyorum.Çocuğumuz olmuyor ya.Ona çocuğum gibi bakmak istiyorum.Merak ediyorum böyle bir sorumluluk almak nasıl bir duygu diye.Anne olmak nasıl bir şey diye?" Bunları söylerken kendimi tutamadım ve ağlamaya başladım.Ara sıra da "Lütfen David diye yalvarıyordum.Elimi tuttu ve"Bitanem seni çok iyi anlıyorum sakin ol seni her şeyden daha çok seviyorum.Senin için herşeyi yaparım biliyorsun.Haftaya hemen bir köpek sahipleniriz tamam mı ?"
Küçük bir tebessüm ettim.
David telefonunu eline aldı ve ölen kişi yani Julia ile ilgili bazı bilgileri sesle okudu."Annesi babası yok,yetim.Bir akrabaya da sahip değil.Şimdilik bu kadar bilgi bulunmuş."dedi ve gözlerime baktı.
Masayı toparlayıp hazırlandım. İşe geç kalmamalıyım.Patron bu defa beni öldürür.Geldiğimde herkes beni artık bıktıran şu cinayet hakkında konuşuyordu.Ben onlara katılmayıp masama oturdum.Ve bilgisayarımı açtım.Yapmam gereken yine bir sürü evrak var.Kendi dertlerimle mi uğraşayım evraklarla mı?
Baykuş patron geldi.Ve "Eşinde gece yarılarında geliyor sorgu çekmeye.Veya sabah körlerinde.Ne kadar saygısız bir insan.Söyle ona bir daha bizi rahatsız etmesin."
"Kusura bakmayın ama müsait olduğu zamanlarda gelmek zorunda.Sabahları uğraşacak ayrı işleri var.Onun bir bildiği vardır ki bu yüzden böyle yapıyordur.Şimdi başımdan giderseniz işimi yapacağım Patrick Bey.
Şu aralar en çok istediğim şey birincisi bir çocuğumun olması,ikincisi ise zamanı geriye alabilmek..
Elimde olsa okadar çok şeyi değiştiririm ki.
Birkaç saat sonra..
Telefonum çaldı ve konuşmak için terasa doğru ilerledim.Bu telefonu açmam gerek.
Konuştuktan sonra gözlerim dolmuş bir şekilde oturdum.Arkamı döndüğümde David' i gördüm.Beni almaya gelmişti.Ona sarıldım ve bana "Senin moralini düzelteyim mi ?dedi."Fazlasıyla ihtiyacım var."
Ben bugün 2 saatliğine boşum.Birlikte bir köpek sahiplenmeye gideceğiz.Tam da senin istediğin gibi!!! "
Çığlık atıp boynuna sarıldım.Bu moralimi düzeltmişti.
Sokak köpeklerinin barınağına gittik.İçeri adım attığımda buram buram sevimlilik kokusu aldım.Etrafıma bakındığımda ilk dikkatimi çeken küçük simsiyah bir köpek yavrusu oldu. Hızlı hızlı yanına gittim.Elimde olsa hepsini sahipleneceğim ama...
"David o bizim yeni çocuğumuz olsun mu?" Yanımıza gelen bir adam onun 2 aylık bir kız olduğunu söyledi."Tabi hayatım.Sen nasıl istersen. Biz onu sahiplenmek istiyoruz da."
Adam tatlı yavruyu kucağına aldı ve bana uzattı.Simsiyah gözleri ve tüyleri bana karanlık gökyüzünü anımsatıyordu.
"Adı Julia olsun mu David" Dedim hafifçe gülümseyerek. "Seni çok seveceğiz Julia.Benim küçük prensesim."