SAVAŞ ve BARIŞ

Bölüm 17

Yeni bir şehirde, yeni bir evde,yeni bir yatak odasında Barış'ın yanında uzanıyordum. Adana'ya geleli henüz bir saat olmuştu ve saat gece yarısını geçmişti. Hepimiz yorulmuştuk, bu yüzden herkes kendine bir oda seçip uyumaya geçmişti.

"Bu ev kimin?"

"Yaz'ın,"

Sırtüstü uzandığım yerde yana doğrularak dirseğimi yatağa yasladım ve elimi yanağıma yerleştirdim.

"Yaz burada yaşamış mıydı? Sizinle yani?"

Barış gözlerini tavandan ayırmayarak cevap verdi.

"Hayır. Tek başınaydı."

Başımı olumlu anlamda sallayıp onun yan profilini inceledim. Düz burnu, kalın kaşları ve ince dudaklarıyla muazzamdı. Eşsizdi. Benimdi.

"Yaz haklıymış. Gerçekten de ona burada ihtiyacım varmış."

Gülümsedi. "Bunu söylemeyi sevmem ama Yaz her zaman haklıdır. Çok mantıklı ve kıvrak bir zekaya sahip."

"Keşke bunu iyi şekilde kullanabilse."

"Keşke." Diyerek beni onayladı ve o da pozisyonunu değiştirerek bana döndü ve beni sırt üstü yatırıp üstüme çıktı.

Gülerek "hey, ne yapıyorsun?" Diye şakayla ona kızdım.

"Yeni bir ev. Yeni bir yatak odası. Bunu ödüllendirmeye ne dersin?"

Cevap vermemi beklemeden dudaklarıma eğildi ve acele etmeden onları nazikçe öptü. Ellerimi boynuna dolayıp onu kendime çektim ve aynı şekilde ben de ona karşılık verdim.

"Evet, işte böyle bebeğim," diye mırıldandığında, nefesimi dudaklarına üfleyerek gülümsedim.

Aniden kapının açıldığını duyunca yerimizden sıçrayarak kapıya döndük.

"Ah ne kadar da doğru bir zamanda gelmişim. Siz. Çifte kumrular gibi yiyişmeyi bırakın da salona gelin. Plan yapmamız lazım."

Barış'la aynı anda inledik. "Savaş!"

*

"Annenin kızlık soyadı ne?"

Kaşlarımı çatıp bir süre düşündüm.

"Akhun."

Savaş eliyle çenesini kaşıdı. "Biz lisedeyken soyadı bu değildi."

"Ne yani soyadını mı değiştirmiş."

Bana tüm dürüstlüğüyle cevap veren Yaz oldu.

"Hayır. Yeniden evlenmiş."

Yutkundum.

"Ama eşini okulda hiç görmedik."

Barış olumlu anlamda başını salladı. "Sınıfta da hiç bahsetmezdi. Kapalı bir kutu gibiydi." Bana dönüp göz kırptı. "Tıpkı senin gibi."

Ona zoraki bir gülümsemeyle karşılık verip Yaz'a döndüm. Çift kişilik koltukta Savaş'la beraber oturuyordu. Kendinden emin bir şekilde bacak bacak üstüne atmış ellerini de dizlerinde birleştirmişti.

"Peki evini biliyor muyuz?"

Yaz dudak büzüp bana kaçamak bir bakış attı. Gözlerini Savaş'a çevirip topu ona attığını belli ederek sahadan çıktı.

Savaş oturduğu yerden öne doğru eğilerek dirseklerini dizlerine yasladı ve gözlerimin içine baktı.

"İşler burada biraz karmaşık bir hâl alıyor."