Must Be Love (JaiLene)

MBL 42 ✏️

Francis' POV

Hinatak ko si Shar papuntang kotse ko. Hindi naman yung kinakaladkad,tama lang para mailayo sya dun sa gulo. Kila Jairus at Ella. Sumakay siya sa shotgun seat at pinaandar kona yung kotse ko. I don't care kahit may afternoon classes pa,kase may mas importante pa akong kailangan gawin. Ang damayan si Sharlene.

"Sharlene. Ano bang naisipan mo at nagmakaawa ka kay Jairus? Ha?" Tanong ko habang nagda-drive.

"Wala. Gusto ko lang linisin ang pangalan ko." At the corner of my eye,nakita ko syang tulala. Napa deep breath ako dahil alam kong kasinungalingan ang sinasabi nya. I know they're still inlove with each other. I can see them in their eyes. Hindi naman kase mawawala agad agad yun ng isang araw lang.

Pinark ko ang kotse sa may isang bundok sa Montalban.Pero di talaga sya bundok. I mean muka lang,pero may stairs kase sya,kung baga parang sa hagdang-hagdang palayan. Dun kase kinuha yung idea eh. So I rented the place dahil dito ko talaga sya balak dalhin. Peaceful kasi dito eh. Walang gugulong Jairus at Ella samin.

"Shar. You know me. Hindi ako naniniwala sa kanila. Ikaw ang paniniwalaan ko." Sabi ko at pinagpag yung grass at dun kami umupo.

"S-salamat." Sabi nya na medyo balisa paren. Heartbroken nga.

"Pero mind explaining me what really happened?" Tanong ko at tumango naman sya. Nagstart na syang magkwento simula umuwe sya hanggang sa paghabol nya kay Jairus kanina.

"Shh. Don't cry. Gusto mo ba sapakin ko sya?!" Tanong ko kay Shar. Bwisit na Jairus yan! Oo kaibigan ko siya. Para na ngang kapatid eh pero kung kay Sharlene lang din,kaya kong hamakin lahat. Kung alam ko na magiging ganito den,I shouldn't gave up on Shar. Para kasi akong aso na nagbigay nang buto sa kapwa ko aso pero yun pala,hindi nya yung gusto kaya itinapon nya lang ito. Oppurtunity knock only once at your door.

"Don't Francis." Sabi niya kaya niyakap ko sya.

"Alam mo Shar,masakit makita ka na umiiyak. Gusto mo bang saktan kami? I hope your not. So smile,cheer up. You don't need him okay?" Sabi ko at tumango sya. Kahit alam kong pilit yun,atleast hindi na sya iiyak pa.

"Francis,thank you for being there for me when the worlds turn their back on me." Sabi nya habang nakayakap paren saken.

"I love you Shar. You knew it since then. Ayokong nasasaktan ang babaeng pinakamamahal ko sa buhay ko maliban kay mama dahil parang sinasaktan mo nadin ako." Sabi ko at na-teary eyed sya.

"Sabi nang wag kang iiyak eh. Iiyak ako sige ka." Sabi ko habang pinupunasan ang luha nya kaya naman napangiti sya. Yes naman!

"Wag kang ganyan Kiko. Sinasanay moko eh." Sabi nya at umayos ng upo.

"Hahahaha! Ok lang yan. Mahal naman kita kaya hindi ako titigil hanggat hindi mo hinihiling." Sabi ko at napangiti nanaman sya!

"Gutom kana Im sure." Sabi ko. Ako kase gutom na eh. Di kase kami nag-recess remember?

"Uhm hehehe. Medyo." Nahihiyang sabi nya.

"Ngayon kapa nahiya sakin." Sabi ko at natawa naman siya.

"Saglit lang ah. Tatawagan ko lang yung guwardiya sa baba para magpabili tayo ng foods. Tapos aabangan ko sa gate." Sabi ko at tumango at ngumiti sya.

"Manong salamat ho ah!" Sabi ko at nagbigay ako ng 1000 pesos kahit 500 pesos lang ang nagastos ko. Tip na namin yun kase umakyat baba sya sa pagkataas-taas na hagdan.

"Nako Sir. Wag na po." Akmang ibibigay nya sakin pero nagsalita ako.

"Manong. I insist." Sabi ko at nagpasalamat sya at bumaba.