İzleyici

4.BöLüM

İnci tanemin artık bir canlıdan da öte olduğunu biliyordum. Bu beni çok rahatlatmıştı .onu bir daha korumak zorunda kalmayacaktım.
Artık onda sonsuz bilgeliği ,sevgiyi,saflığı ve iyiliği görüyordum.
Bu kadarı yeterdi o artık canlılar kadar aciz değildi.
Gücü sadece ölümden yoksun olması sayesinde olsa da ,fiziksel gücü ve ruhsal gücü de hafife alınmayacak kadar vardı.
Ama ona öyle bir güvenip öyle bir seviyordum ki , bunlar yetmezse dahasını da verebilirdim.
Geleceğini az da olsa görebiliyor ve zarar görmemesi gerektiğini biliyordum.
Odaklandım ve işte karanlık ...
Karanlık kaybolduğunda inci tanem yeniden gezegen açısına geri dönmüş ,hıçkırıklarla ağlıyordu .Vicudunda tek bir çizik bile olmamasına rağmen neden ağladığını anlayamamıyordum. Yanlış bir şey mi yapmıştım, canı mı yanıyordu?
Sonunda anladım ...
Annesi ve babası için ağlıyordu .birden içimi bir hüzün kapladı .Ben aile için ağlamanın ne demek olduğunu anlayamazdım.Gerçi ben canlı olmayı bile anlayamazdım .
Nefes almayı ,koşmayı,arkadaş olmayı, uyumayı,yemek yemeyi ,doğmayı ve ölmeyi...
Daha pek çok şeyi anlayamazdım.
İnsanlar ve hayvanlar varlığımı bilmiyor ,ben bile kendimin ne olduğunu bilemiyordum.
İnci tanem bağıra çağıra ağlarken yakınlardakı bir insan telefonla telaşlı telaşlı konuşuyor bir yandan da inci taneme ulaşmaya çalışıyordu.
Tahminimce ambulans denen şeyi arıyordu
İnci tanemin ruhu güçlü de olsa çok büyük bir ruhsal yıkım yaşıyordu .
Yayılan korku ,endişe ve hüzün dalgaları bir arada harmanlanarak bana tokatlar atıyorlardı.
Benim hatamdı ailesini de korunalıydım...
İnci tanem sonbir kesik nefes verip yere yığıldı...