İzleyici

3.BöLüM

Çocuk büyürken git gide çevresindeki dost sayısı da onunla birlikte büyüyordu.
Benim küçük inci tanem büyüdü ve 15 yaşına geldi .benim açımdan bile inanılmaz görünen bir hayatı vardı.benim açımdan bile dedim çünkü yanlızdım belli bir yerde değildim ne olduğumu bilmiyor ama bir canlı özelliklerinin az bir kısmını taşıyordum kısacası biraz depresyonda gibiydim .
Neyse beni geçelim .
Ben bu sorulara cevap bulmaya çalışırken , benim inci tanem sanırım bir tatile çıkıcaktı.
Dünya zamanına göre birkaç haftadır başka gezegenleri gözden geçiriyordum bu yüzden inci tanemi pek izleyememiştim, ama işte
O tatile çıktıkları gün... inci tanem ve ailesi korkunç bir kaza geçirdiler .İnsanlar ve o gereksiz icatları ... Arabalar olmasa şimdi ...Neyse ,Arabaları bir yokuşun yanından geçerken önlerine bir köpek atlayıverdi.Benim inci tanem ve onun merhametli ailesi ...köpeği ezmemek için ani bir hareketle direksiyonu uçuruma doğru kıran baba.yanlış bir hareket yaptığını fark etmek için çok geç kalmıştı.
...
Kayalara çarpıp param parça olacak olan arabanın içinde inci tanemin cansız bedeni birden gözlerime ilişti.
Ölmesini istemiyordum ,hiç istemiyordum onda hiç bir insanda olmayan bir ışık vardı .
Sitres , öfke, çaresizlik,boşluk hisleri arka arkaya tokatlar atıyorlardı.
Birden ölümsüzlük geldi aklıma benden bir parçamı onun ruhuna yerleştirebilirsem ,ışığımı ışığına katabilirsem ölmezdi . Bunu nasıl yapacağıma dair hiç bir fikrim yoktu . Bir an her şeyi unutup çocuğa odaklandım .Sadece onu düşünüyor yanıma çekmek istiyor, onu o kargaşadan kurtarmak istiyordum .Bir an zaman durdu , ve karanlık...şaşkınlıktan allak bullak olan ben
İzlemeyi ilk defa kestiğinin farkına vardım .Tıpkı ilk an gibi .karanlık bozulduğunda çocuğum yanımdaydı,o anda ailesi aklıma geldi . Ailesini gördüğümde nerdeyse ... ailesi ... annesi kafasından yayılan kan gölü ve kırık kolları ile arabadan çok uzaklara düşmüştü . Babası arabanın içinde sıkışmıştı .annesinin öldüğünden emin olduğum kadar babasının da öldüğünü hissediyordum.inci tanemin yaşadığını bilmek beni rahatlatı ışığı hala parlaktı .şimdi ikimiz de zaman ve her şeyden bağımsız olarak bir belirsizlik içinde öylece duruyorduk .inci tanemin başına bir daha böyle bir olay gelmemesi için ona odaklandım ve kendimi bıraktım . Karanlık... karanlık ve karanlık... birden karanlık kayboldu.inci tanemin o halini görünce biraz korktum.gözleri beyaz olmuş ve beyaz renkte alevler içindeydi .beyaz benim için güç,bilgelik,saflık ve yaşamı temsil ederdi .
Ama o anda o kadar sevdiğim bir renkten bile korktum . Alevler söndü ve gözleri kapandı .işte o zaman Şaşkınlıktan sağlıklı düşünemez oldum ,çünkü onda canlı özelliklerinden birini hissedemiyordum.
ÖLÜM!!!!