İzleyici

9.BöLüM

Gözlerim açıldığında etraf karanlıktı .
Bir süre etrafa boş boş baktıktan sonra gözlerim karanlığa çoktan alışmıştı.burası sadece önünde parmaklıklar bulunan, diğer taraflar ise kapalı olan küçük bir hücreyi andıran bir hayvan kafesiydi.
O sırada bir ışık patlaması oldu ve etraf rahatsız edici şekilde aydınlandı.
Gözlerimi açmaya çalışırken bir insan sesi duydum.
"İşte bu , köpek olmadığına kesinlikle eminim"
Başka bir insan sesi ani bir çığlıkla "Hey!!! BENİMLE KONUŞURKEN EFENDİM DİYECEKSİN!"
"Tamam efendim"
Tam önümde dikilen iki insan bana acayip acayip bakıyor ve gülümsüyorlardı.
"İyi paraya satarız bunu" dedi adı efendi olan insan.
"Satmak mı ? Çok iri .Yani çok yemek yer . Hemen uyutalım gitsin efendim"dedi adı Hey olan insan.
"Daha iki kafeslik boş yerimiz var . Dövüş klübünden daha çok para kazanırız. kirayı bu sefer ödemek istiyorum .
"Ama efendim ..."
"BANA EFENDİM DEME ARTIK,ÇOK RESMİSİN!!"diye bağırdı efendi
Bu ani çıkışa bakılırsa efendi çok dengesiz bir insandı.Ani duygu iniş ve çıkışları onun dengesizliğinin kanıtıydı. Sesinde sabit kalan bir duygu yoktu.
"Peki" diye kestirip attı Hey.
"Yarın , çok para kazanıcağız George "diyen efendi uzaklaşmaya başladı .
Adının George olduğunu öğrendiğim insan karşımda duruyordu.Bana bakarken :
"Merak etme dostum, bir yolunu bulacağım" diye fısıldadı.
İçerden gelen hırçın bir ses irkilmeme neden olmuştu.
"GEORGEEEE HADİİ DAHA BİR SÜRÜ İŞİN VAAR!"
"Geliyorum efendim"
Diye yanıtladı George.
Ardından uzaklaştı ve birden etraf karardı.
Gözlerim karanlığa alıştığında kafesin duvarlarını izliyordum ve birden kafamda şimşekler çaktı .
Kızım! Acaba ben ondan ne kadar uzaktaydım? Acaba o neredeydi?
Ben niye buradaydım?
Ve "kulüp dövüş" neydi ?
Aniden korku ve yalnızlıkla ulumaya başladım.
Beni duyan bir kaç köpek de bana katıldı.Artık burada yanlız olmadığımı anlamıştım.
Bütün gece uluduk...
Uluduk....
Ve uluduk....
Sonunda sabahın ilk ışıkları kafesimin parmaklıklarından içeri süzülmeye başladı.
Ulumalar kesilmiş ve ortam yine sessizliğe boğulmuştu.
Ama kafamı kurcalayan bir soru yüzünden huzursuzdum .acaba ben diğer hayvanlarla işetişim kurduğum gibi insanlarla da kurabiliyor muydum?
Sonunda biri gelip boynuma bir tasma geçirdi .
Bu icadı hiç onaylamıyordum .Hayvanların boynuna bir şey geçirmeden de söz dinleyebilirler diye düşünürdüm hep.
Ama insanlar öyle düşünmüyorlardı.
İnsanlara olan öfkem git gide artıyordu . Günden güne...
Kokusunu hatırladığım bu insan efendiydi .
Ondan da nefret ediyordum . Ani değişen duyguları vardı .
Beni sürükleye sürükleye bir arabaya bindirdi.
Araba da benim sevmediğim icatlar arasında yer alıyordu . Hatta en başta kral tahtında oturuyordu. Arabalar kızımın ailesini yok etmişti. Ama henüz efendiden kendimi koruyamayacağım için direnmeden arka koltuğa uzandım .
Araba hareket etti ve ben de gözlerimi kapadım.
Gözlerimi açtığımda araba çoktan durmuş , efendi başka insanlarla, insanların para dediği kağıtları değişip ,değişip duruyor ve el sıkışıyordu. Sonunda bir insan beni arabadan çıkardı ve tasmamdan tutup beni peşinden sürükledi . Efendi de arkamızdan bile bakmadan elindeki paraları sayıyordu.
İçimden "NELER OLUYOR BÖYLE BE !" Diye bağırıyordum. Birden başımda o tanıdık ağrı gözlerimde o tanıdık his başlamıştı . Bir köpek sahibinin tasmasından kurtulmaya çalışarak bana doğru gelmeye çalışıyordu .
Kafamda bir ses duydum:"Hey dostum iyi misin?"
Köpek bana doğru bakarken içimden "yok artık , saçmalama diye geçirdim"
Olabilir miydi ?... adamlardan biri bana bir iğne sapladı ve iğneyi yere atıp ayağıyla ezdi .Yola devam ettik.
Ben bir binanın içine sürüklenirken köpek de sahibine teslim olup yürümeye devam etmeye başlamıştı.
Binanın en alt katına sürüklenirken anlımda bir ağrı başladı . Ağrı yanmaya başlarken bir anda insanlar beni bir odaya soktular ve kapıyı kitlediler.
Ağrı şiddetlenirken başım dönmeye, midem bulanmaya, ve ayaklarım karıncalanmaya başlamıştı.
Birden bir karanlık gözlerimi ele geçirdi...
Neler olduğunu bilmiyordum ama aklım hala kızımdaydı.
Neredesin inci tanem,kızım, kurtarıcım...