Gurur

6.Bölüm

Bazı yerlerde isim yanlışlığı yapmış olabilirim kusura bakmayın :) kızın ismi Eyşan değil :d İZEL💜

Yeni bir iş bulduğumu anneme söyleyip evden çıkmıştım. Barlas'ın ofisine vardığım zaman üşengeçlikten bağlamayı unuttuğum ayakkabımın bağcığını bağladım. Saat daha 07:00 civarıydı. Yavaş yavaş ofisine girdim. İçeride güvenlikten başka kimse yoktu. Güvenliğe çaktırmadan Barlas'ın odasına doğru ilerledim. Kapısının önüne gelip beş dakika felan durdum. Daha sonra kendi kendime 'ben ne yapıyorum' diye düşündüm. Ergen ergen haraketler. Daha sonra bu saate iş yerinde olmadığını düşünerek kapıyı çalmadan içeri girdim.

Tahminim yine beni yanıltmamıştı. Hala gelmemişti. Zaten benim sabahın köründe burada ne işim vardı ki?

Karnıma giren heyecan kramplarımdan dolayı uyuyamamıştım. Geniş kahverengi deri koltukların birine geçip oturdum. Esneyerek koltuğa iyice sindim. Çok fazla uykum geliyordu. Uykuyu aşısı çok severdim. Uykum olmasa bile uyurdum. Birkaç dakikalığına gözlerimi dinlendirmek için kapattım.

Yüzüme dokunan parmaklarla uykumdan ayılmaya çalıştım. O kadar tatlı bir uykudaydım ki hiç kalmak istemiyordum. Yüzümde ve saçlarımda dolaşan parmaklar huylandırıyordu. Birden bedenim titredi ve ayıldım.

Karşımda Barlas'ı görmemle gözlerim irice açıldı. Sol yanağımda ki elini hızlıca çekti.

Sersem bir sekilde gözlerimi kısarak gözlerine baktım. Yaptığımdan utanarak gözlerimi kaçırdım. Onun gözlerine bakmaya utanıyordum...

Ayağa kalktım. Kavisli kaşları çatılmıştı. Moreli Yok gibiydi. odasında izinsiz yayıldığım aklıma gelince utandım. Ama böyle bir şeye kızacağını da düşünmüyordum.

"Şey.. ben özür dilerim" dedim.

Tüylerimi ürpertecek cinsten, bir o kadar da kalın çıkan sesiyle
"yüzüne ne oldu?" Dedi.

Yutkunamadım çünkü böyle bir soru beklediğim bir şey değildi.  Elimi refleks olarak yanağıma götürdüm.

"Kapı çarptı" diye saçma, klasik bir yalan döküldü dudaklarımdan. Ne kadar çok Türk filimlerimizin etkisinde kalıyorsak artık.

"Yalan söyleyen insanlardan nefret ederim." Dedi sinirli olduğunu belli eden ses tonuyla. Tekrar böyle bir yalana baş vurduğum için utandım. Ona abimden şiddet gördüğümü söyleyecek kadar cesaretim yoktu. Bu çok utangaç verici bir durumdu.

"Sorma lütfen.."

"İnatçı insanlar'dan da" dedi eliyle çenemi kavrayıp

Elini yanağımda dolaştırdı. Yüzüne bakamıyordum.

"Kim yaptı" dedi elini izin üstüne sertçe bastırmasıyla acı dolu mırıltı çıkardım. Elini hemen çekti.

Gözlerine çıkardım gözlerimi. Yeşil gözleri kalbimi delip geçiyordu. Midem bulanıyordu. Karnım ağrıyordu. Nefes almayı unuttuğumu anlayıp derin bir nefes çektim.

Oda sabrsızlığını belli ederek sıkıntılı bir nefes çekti.

"Abim..." Dedim yerin dibine girerek

Anlamadığını belli eden bir kaş çatılması ve gözlerime garip garip bakması...

"Yanlış mı duydum?" Dedi dişlerinin arasından.

"H-ayır doğru duydun."

"Ulan ammına koyim..." Diye tısladı. Yumruk yaptığı elini duvara geçirdi, defalarca... Çok sert vuruyordu.