Heeeey,
Ik hoop dat je nu op het punt staat om mijn verhaal te lezen. Ik vond het best moeilijk om het online te zetten aangezien NIEMAND het ooit heeft gelezen. Hopelijk vinden jullie het leuk en komen jullie met opmerkingen, suggesties of dingen die jullie er graag in willen. Ik begon met dit verhaal op mijn vijftiende, ik ben nu zestien, en was toen erg bezig met onderwerpen als tienerzwangerschap en abortus. Die dingen zijn erin verwerkt. Misschien is het soms wat dramatisch en zoetsappig, sorry daarvoor. :)
xxxxxx zonnestraaltje' <3
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Langzaam ritst Emma de laatste koffer dicht. Ze kijkt spijtig naar haar beste vriendin Lotte. ‘Het is zover,’ begint Emma en ze slaat haar armen om Lotte heen. ‘Ik kom je vaak opzoeken hoor! Weet je wel hoe jaloers ik op jou ben? Ik bedoel, wie heeft er nou een vader die als kok voor het koningshuis mag gaan werken?’ Lotte kijkt Emma lachend aan. Emma draait zich langzaam om en kijkt naar de foto op haar vensterbank. Als haar moeder niet was overleden zou ze hier bij haar moeder blijven wonen. Nu moet ze mee en krijgt ze een kamer in het paleis!
Als Lotte weg is kijkt Emma nog een keer naar haar kamer. Haar kamer waar ze met haar moeder aan had gewerkt, waar ze haar eerste kus heeft gekregen. Ze draait zich om en kijkt in de spiegel. Haar lichtbruine, lange krullen zitten in een staart en haar blauwe ogen zijn heel lichtjes opgemaakt. Ze is zo benieuwd hoe haar leven nu gaat worden. Zijn de koning en de koningin aardig? Zal ze het naar haar zin hebben? En het allerbelangrijkste, zal ze vrienden worden met de oh zo knappe prins Jonathan?
Emma en haar vader staan voor de hekken van het paleis. De wachter loopt naar hen toe. ‘U bent zeker de nieuwe kok en dit is uw dochter?’ ‘Dat klopt,’ antwoordt haar vader en Emma knikt de wachter vriendelijk toe.
Even later staan ze in de grote hal van het paleis. Emma kijkt haar ogen uit. Dan hoort ze getik op de vloer. Ze draait zich om en daar staat de koningin. Haar vader en Emma zelf maken een buiging. ‘Ach,’ hoort Emma de koningin zeggen. ‘Dat gaan jullie niet elke keer als jullie mij zien doen he?’ Emma kijkt verbaasd op.’ Zei de koningin dit nou echt?’ Emma glimlacht en geeft de koningin een hand.’ Ik ben Emma van der Lede. Aangenaam kennis met u te maken.’ ‘Van hetzelfde. Wat ben jij een prachtige meid. Hoe oud ben je?’ Emma herstelt snel van het compliment en kijkt de koningin aan. ‘Ik ben zeventien.’ ‘Ah, een jaar jonger dan mijn zoon,’ reageert de koningin. ‘Ja, dat had ik al begrepen van mijn vriendinnen,’ lacht Emma voorzichtig. De koningin lacht ook. Ze draait zich om naar Emma’s vader. ‘Ik zal u even de weg wijzen naar de keuken.’ Emma bukt en pakt haar koffers op. ‘Oh, Emma?’ de koningin kijkt haar aan. ‘Voor de gastenverblijven moet je na deze gang naar rechts, dan naar links en daarna nog eens naar links.’ ‘Dank u wel,’ Emma lacht vriendelijk en kijkt hoe de koningin haar vader naar de keuken brengt.
Haar koffers laat ze nog even staan. Ze loopt eerst met haar handtas en haar armen vol spullen door de gang. Als Emma bij een groot raam is blijft ze even staan en kijkt ze naar buiten. De paleistuin is zo groot dat ze niet eens het einde kan zien. In de verte ziet ze een paar paarden staan en vlak voor het raam speelt een jonge hond met een touw. Zuchtend loopt ze weer verder en ze kijkt om zich heen terwijl ze de hoek om loopt. ‘Ho!’ Emma hoort een jongen roepen en ze voelt dat ze op de grond valt. Al haar spullen vallen ook op de grond. ‘Sorry, ik rende zo de hoek om en ik zag je niet en,’ Emma kijkt de jongen recht in de ogen en hij kijkt naar haar. De jongen valt gelijk stil. Het is alsof de tijd stilstaat. Emma voelt dat ze kleurt. Snel gaat ze op haar knieën zitten begint haar spullen bij elkaar te rapen. De jongen helpt haar en tegelijk staan ze op. Emma kijkt nog eens naar zijn gezicht. ‘Jij bent zeker Jonathan?’ vraagt ze voorzichtig. ‘Ja, en jij bent Emma.’ De jongen kijkt haar lachend aan. ‘Mijn moeder heeft net al over je vertelt. Sorry dat ik er zo bijloop maar ik had net training dus,’ De jongen kijkt haar verontschuldigend aan. Emma kijkt voorzichtig naar het lichaam van Jonathan. Hij heeft een voetbalshirt en een voetbalbroekje aan. Zijn armen zijn gespierd en ze ziet een sixpack door het shirt heen. Ze zucht onhoorbaar. ‘Je was zeker op zoek naar de gastenverblijven?’ Jonathan kijkt haar vragend aan. ‘Ja, ik was er naar op zoek.’ ‘Je moet aan het einde van deze gang naar links,’ zegt Jonathan behulpzaam. ‘Dankjewel.’ Emma kijkt hem dankbaar aan. ‘Ik zie je vanavond tijdens het diner.’ Jonathan knipoogt naar haar en dan loopt hij weg. Ze rent naar de gastenverblijven, zoekt haar verblijf op en rent naar binnen. Ze ploft op het bed en kan zich net inhouden om niet te gaan gillen. Ze grist haar telefoon uit haar tas en toetst het nummer van Lotte in. Al nadat de telefoon een keer is overgegaan neemt Lotte op. ‘En?’ hoort Emma en dan moet ze toch gillen. Ze hoort Lotte lachen. ‘Oh Lotte, hij is zo knap. Ik liep in de gang en hij botste tegen mij op en hij lachte en,’ Emma komt niet meer uit haar woorden. ‘EMMA! Doe normaal en vertel je verhaal rustig!’ Lotte lacht aan de andere kant van de lijn. ‘Oké, ik liep naar de gastenverblijven. Toen moest ik op een gegeven moment de hoek om en toen hoorde ik hem roepen. Het was al te laat en toen viel ik op de grond. Heel gênant. Hij begon zich te verontschuldigen en hij begon een beetje te stotteren en toen keken we elkaar aan. Het was zo stil, Lot. Binnenin voelde het echt alsof er allemaal vuurwerk ontplofte. Daarna hielp hij mij met opstaan en raapte mijn spullen bij elkaar. Hij was zo lief.’ Emma zucht en gaat op haar rug op het bed liggen. ‘Hoe zag hij eruit?’ vraagt Lotte ongeduldig. ‘Hij had net gevoetbald. Hij had een shirt aan en een voetbalbroekje en hij was echt gespierd. En dan die blonde krullen en die blauwe ogen.’ ‘Je maakt me echt jaloers Em,’ zegt Lotte quasi-jaloers. Dan wordt er op de deur geklopt.
