Als de deur opengaat ziet Emma een butler staan. ‘Hallo George,’ groet de koningin de butler. ‘Goedemiddag dames,’ De butler glimlacht naar Emma. ‘Mevrouw zit in de tuin, aan de zuidkant.’ ‘Dank u wel George,’ De koningin pakt Emma bij haar arm en neemt haar mee door het paleis. Emma kijkt om zich heen. Dit is ook al zo mooi! Als ze door de tuin lopen hoort Emma een klein jongetje lachen. Ze kijkt om en ziet een heel schattig jongetje naar hen toe komen. Dan komt ook Everline de hoek om. Het jongetje rent naar binnen terwijl Everline Emma een hand geeft. ‘Hallo, ik ben Everline, wat leuk om je te zien! Je bent de dochter van mijn zusters nieuwe kok toch?’ Emma kijkt haar aan. ‘Ja, dat klopt. Ook leuk om u te ontmoeten!’ Ze lopen met zijn drieën naar een open plek waar allerlei bankjes staan. ‘Hoe oud ben je, Emma?’ Everline kijkt Emma aan. ‘Ik ben zeventien.’ ‘Ah, precies Jonathans leeftijd.’ Everline kijkt Emma lachend aan. Emma kleurt een beetje. ‘Ja, dat klopt.’
Als Emma haar eerste kopje thee opheeft komt het jongentje naar haar toe. ‘Hoi, ik ben Jakob.’ Emma antwoordt. ‘Ja, dat had jouw tante al verteld. Ik ben Emma.’ ‘Schommelen?’ Het jongetje kijkt Emma vragend aan. ‘Ja, leuk! Kom, dan gaan we.’ ‘Emma lief,’ het jongetje slaat zijn armen om Emma heen. Samen lopen ze naar de schommels aan de andere kant van de tuin. ‘Emma is zeker lief.’ Eveline kijkt haar zus aan. ‘Ze is echt een schat van een meid.’ De koningin glimlacht als ze terug denkt aan vanmiddag tijdens het omkleden. ‘Kunnen Jonathan en Emma het een beetje vinden met elkaar?’ Eveline kijkt de koningin vragend aan. De koningin schiet in de lach. ‘Misschien wel een beetje té goed.’ Eveline kijkt de koningin geschokt aan. ‘Nee toch? En Chrystel dan?’ ‘Eveline, je hebt altijd al geweten dat wij haar niet zo mogen. Het kwam gewoon door haar familie dat ze in aanmerking kwam. Ik dacht altijd dat het wel bij zou trekken maar toen ik Jonathan en Emma samen zag. Dat is gewoon een perfect stel.’ De koningin zucht. ‘Hebben ze al, eh, gekust?’ Eveline kijkt de koningin aan. ‘Nee, ik weet zeker van niet. Ze draaien een beetje om elkaar heen. Eergisteren, na het diner, ging Emma even naar buiten en toen is Jonathan naast haar gaan zitten. Ze waren op zo’n bepaald punt aangekomen en toen stond opeens Chrystel voor hun neus. Ze was zo lelijk tegen Emma. En als klap op de vuurpijl kuste Chrystel hem recht in het zicht van Emma. Toen is Emma naar binnen gerend en heeft Jonathan haar huilend in de bibliotheek gevonden. Toen is Emma tegen Jonathan aan in slaap gevallen en heeft hij haar in zijn bed gelegd.’ ‘Die Chrystel is echt een, argh! Heb je gezien dat dit allemaal gebeurde?’ Eveline legt haar lepeltje naast haar kopje en draait zich naar haar zuster toe. ‘Nee, nadat Jonathan haar in bed had gelegd kwam hij naar de keuken en daar zat ik toevallig. Hij vertelde het hele verhaal en hij eindige met; ‘mam, ik denk dat ze de ware is.’ Dat vond ik zo lief. En je wilt echt niet weten hoe aardig Emma is. Ze is echt nu al een soort van dochter voor me.’ De koningin slikt. Eveline pakt haar hand vast. ‘Toen ik haar net zag dacht ik echt, zo, ze ziet er goed uit, ze is lief, ze is net. Ze zou zo een prinses kunnen zijn.’ De koningin stemt in. ‘ze vroeg net of ik haar wilde helpen met een outfit uitzoeken. En toen heb ik haar het verhaal verteld.’ ‘Over jullie dochtertje?’ ‘Ja, ik kon het niet voor me houden. Ze was echt geschokt. En toen heb ik haar haren gevlochten en toen flapte ze het eruit. Ze zei; ‘Ik ben zo verliefd op Jonathan.’ Ze is er alleen zo onzeker over. Ze vroeg aan mij of ik wel goed genoeg was voor hem. En ze zei dat ze maar een gewoon meisje is. Ik heb haar gelijk uit haar zorgen gehaald. Echt waar, als die twee elkaar zien worden ze alle twee op slag gelukkig. Ze beginnen gewoon te stralen.’ ‘Oh, ik moet ze gewoon zien samen!’ Eveline lacht ongeduldig. ‘Dat feest is trouwens over drie weken, maar je mag al wel eerder langskomen hoor.’ De koningin lacht. Eveline lacht. ‘Oh ja, dat grote feest.’ Ze praten nog even verder als Emma en Jakob eraan komen. Jakob springt bij zijn moeder op schoot. ‘Emma mijn nieuwe zus.’ De koningin en Eveline schieten in de lach. ‘Je hebt vrienden gemaakt zo te horen.’ Eveline lacht naar Emma. ‘Ja, het is echt een schatje!’ Emma gaat staan als ze ziet dat de koningin ook opstaat. Ze geeft Jakob een knuffel en Eveline een hand. ‘Het was leuk je te ontmoeten, je bent echt een aardig meisje. Ik zie je vast snel weer een keertje!’ Emma wordt een beetje verlegen door al die complimentjes. ‘Het was ook leuk u te ontmoeten.’
De koningin loopt voor Emma uit naar binnen. Emma is blij dat ze weer thuis is want ze is eigenlijk doodmoe. Als ze aan de keukentafel zit, ligt ze met haar hoofd in haar armen op de tafel. Ze voelt een hand op haar schouder. Langzaam kijkt ze op. Haar vader. ‘Papa!’ Emma springt van de kruk en slaat haar armen om haar vader heen. ‘Meisje, meisje. Wat hoor ik nu toch weer allemaal voor verhalen? Jij denkt, als ik het doe, dan doe ik het goed.’ Emma weet gelijk wat haar vader bedoeld. ‘Ik weet het pap. Maar ik ben nog nooit zo verliefd geweest. En het moet natuurlijk weer de prins zijn.’ Emma lacht voorzichtig. ‘Ik moet wel zeggen, hij is ontzettend aardig.’ Haar vader wrijft over Emma’s haar. ‘Vandaag eten we even lekker makkelijk want het is zo warm buiten.’ Emma’s vader pakt een schaal met wraps uit de koelkast. ‘deze heb ik vanmiddag al gemaakt. De koningin vroeg of ik ze gewoon buiten wilde zetten. Ze zitten allemaal buiten.’ Emma geeft haar vader een kus op zijn hoofd. ‘Ik ga nu naar buiten. Ik zie je zo.’ Ze opent de deur en loopt via de eetzaal naar buiten. Ze ziet de achterkant van Jonathans hoofd en haar hele maag springt op en neer. Dit is echt niet normaal, denkt Emma als ze zachtjes doorloopt. ‘Hoi!’ Emma begroet iedereen in het algemeen. Jonathan draait zich om. ‘Emma,’ Emma smelt al bij de manier hoe hij haar naam uitspreekt. De koning draait zich naar haar toe. ‘En? Hoe was het bij Eveline?’ ‘Oh, het was heel gezellig. Na een kwartiertje kwam Jakob naar me toe om te vragen of ik wilde schommelen. Toen we weer naar huis gingen zei hij dat ik zijn nieuwe zus was. Dat was wel heel lief.’ ‘Jakob is echt een schattig jongetje.’ Jonathan knipoogt naar Emma.
Als het eten op is vraagt Jonathan of Emma mee gaat naar de paarden. Emma staat op en loopt achter Jonathan aan naar de andere kant van de reusachtige tuin. Even later staan ze samen de paarden af te spoelen. ‘Het is zo warm,’ Jonathan zucht. Emma weet al wat hij gaat doen en ze kan niet wachten. Ze ziet hoe Jonathan zijn shirt uittrekt. Emma zucht onhoorbaar. Hij is zo knap. Dan krijgt ze een idee. Jonathan is zo druk bezig dat hij Emma niet in de gaten heeft. Langzaam pakt ze heel voorzichtig de sproeier en richt hem op Jonathan. Dan draait hij zich heel snel om. ‘EMMA! NEE!’ Emma drukt het handvat naar beneden en richt het water op Jonathan. Jonathan rent naar Emma toe en tilt haar op bij haar middel. Emma gilt en slaat op zijn rug. Jonathan pakt de tuinslang en richt hem nu op Emma. Emma gilt als het koude water haar lichaam aanraakt. Ze springt op Jonathans rug en duwt zijn hoofd onder de kraan. Als Jonathan een emmer water over Emma heen heeft gegooid staat Emma rillend naast de stal. Ze heeft het heel koud. Plagend en lachend lopen ze richting het eetgedeelte in de tuin. Emma ziet dat de koningin naar hen kijkt en dat ze moet lachen. Ze zien er volgens mij echt uit als twee verzopen katjes. Dan ziet Emma een onbekende vrouw. De vrouw kijkt hen dreigend aan. ‘JIJ!’ de vrouw wijst naar Emma. Jonathan gaat een beetje voor haar staan. ‘Jij bent degene die ervoor gezorgd heeft dat Jonathan mijn dochter niet meer leuk vindt! Jij, een meisje van het gewone volk die de prins van MIJN dochter afpakt!’ de vrouw komt naar hen toe. Jonathan pakt Emma bij haar middel en fluistert in haar oor: ‘Ga naar binnen, dit is dus de moeder van Chrystel. Ik kom zo naar je toe.’ Emma zet een stapje naar achteren en loopt geschokt naar binnen. Ze hoort Jonathan schreeuwen. Emma loopt langzaam naar de douche en staat zich even later trillend als een rietje af te drogen. Ze trekt snel een kort broekje aan en een hemdje. ‘Emma?’ Emma is blij als ze de stem van Jonathan hoort. ‘Ja?’ De deur gaat open en Jonathan komt binnen. Hij heeft nog steeds zijn natte kleren aan en hij heeft het zo te zien heel koud. ‘Ik had eerlijk gezegd niet verwacht dat haar moeder nog zou komen.’ Jonathan gaat op een handdoek zitten. ‘Ik heb haar flink duidelijk gemaakt wat ik van haar dochter vindt en altijd al heb gevonden.’ Jonathan legt zijn hoofd in zijn handen en zucht diep. Emma legt een hand op Jonathans schouder. Jonathan laat zich zakken en legt zijn hoofd in Emma’s schoot. Langzaam gaat Emma met haar handen door het haar van Jonathan. Na een poosje komt Jonathan overeind. ‘Zag je die lach op mijn moeders gezicht toen we aan kwamen lopen?’ Jonathan grijnst. ‘Ja, ik moest er zelf ook om lachen.’ Emma trekt Jonathan overeind. ‘En nu ga je douchen want anders ben je morgen ziek. En ik ga slapen want ik ben doodmoe.’ Als Jonathan en Emma bij de deur staan buigt Jonathan zich naar voren en kust haar hoofd. ‘Tot morgen, Em,’ Emma kijkt hoe hij de gang uitloopt. Als ze in bed ligt kan ze gewoon niet geloven wat er allemaal gebeurd is. Jonathan kiest haar gewoon boven een of andere gouverneursdochter. Ze wil zo graag dat hij haar kust. Ze valt langzaam in slaap.
