’s Ochtends zit Emma met een duf hoofd in de keuken. Ze kijkt naar haar vader die sinaasappels aan het uitpersen is en tegelijkertijd verse koffie maakt. Ze mist zomaar opeens haar moeder. Ze voelt zich ineens verdrietig. Misschien heeft ze haar moeder wel nodig nu. Ze wou dat ze kon vertellen wat er allemaal gebeurd. Dat ze écht verliefd is. Op een prins. Haar vader merkt het. ‘Ze heeft vast wel door wat er allemaal gebeurd, Em,’ zegt hij lief. Opeens begint Emma te huilen. Haar vader slaat zijn armen om haar heen en drukt haar dicht tegen zich aan. Ze hoort niet dat de keukendeur opengaat. Jonathan komt de keuken in en kijkt bezorgd naar Emma. ‘Wat is er?’ vraagt hij geluidloos aan Emma’s vader. ‘Ze mist haar moeder,’ zegt Emma’s vader op dezelfde volume als Jonathan. Jonathan trekt een spijtig gezicht en laat Emma en haar vader weer alleen. Langzaam trekt Emma’s vader zich terug en neemt Emma’s gezicht tussen zijn handen. ‘Emma, mama vindt het vast super wat er allemaal gebeurd. Ze is vast zo trots op je.’ Emma doet haar mond open. ‘Ze is vast trots op ons, papa.’ Haar vader geeft haar een zoen op haar haren en gaat weer verder met het ontbijt.
Emma staat voor haar kast. Wat zal ze eens aantrekken? Ze pakt haar kanten jurkje en trekt die over haar hoofd. Daarna trekt ze haar grijze All Stars onder uit de kast. Vandaag gaat ze gewoon makkelijk gekleed. Ze pakt haar wiskunde boeken en loopt naar het lokaal. Jonathan heeft vandaag geen les dus ze is alleen. Als de leraar haar uitleg geeft kan ze haar aandacht er niet bijhouden. De leraar merkt dat ze het best moeilijk heeft en stelt voor om voor een keertje alvast te stoppen. Emma kijkt de leraar dankbaar aan en loopt richting de eetzaal. De koningin zit aan de tafel. ‘Hé Emma,’ Emma groet terug. De koningin merkt ook dat Emma een beetje in een dip zit. ‘Zou je misschien even met Bella willen wandelen? Even je hoofd leegmaken.’ Emma kijkt de koningin dankbaar aan. Ze pakt de riem en loopt naar buiten. Bella ligt lekker in het zonnetje op het terras. ‘Bella!’ de jonge hond komt vrolijk op haar af gerend. ‘Emma!’ Jonathan loopt naar haar toe. ‘hahaha, wat zijn we grappig,’ Emma kijkt lachend naar Jonathan. Met zijn tweeën lopen ze naar de achterkant van het paleis. Daar gaan ze tegen de muur aan staan. Af en toe gooit Jonathan een stok waar Bella fanatiek achteraan rent. ‘Emma, ik,’ Jonathan begint een beetje te stotteren. Emma zet zich af van de muur en draait zich om naar Jonathan. ‘Jonathan, ik weet het. Ik vind jou ook leuk. Heel erg leuk. Ik hou zoveel van je, maar het kan gewoon niet. Het is onmogelijk.’ Emma draait zich om en wil weglopen maar Jonathan pakt haar arm vast. Hij trekt haar naar zich toe en hij raakt bijna Emma’s lippen. ‘Wat zei je?’ Jonathan kijkt Emma aan. ‘Ik zei dat het gewoon niet kan.’ ‘Nee, daarvoor.’ ‘Dat ik heel veel van je hou.’ Emma ziet Jonathan dichterbij komen en dan voelt ze eindelijk zijn lippen op de hare. Er valt een hele last van haar schouders. Ze voelt hoe Jonathan haar bij haar middel pakt en ze legt haar armen om zijn nek. Ze explodeert van binnen. Dit is zo fijn. Ze kan wel huilen van geluk. Langzaam laat Jonathan Emma los. Ze kijkt in zijn ogen en ze weet dat het bij hem ook zo is. Ze zijn gewoon voor elkaar gemaakt. ‘Ik kan echt niet zonder je, Em, echt niet.’ Jonathan strijkt met zijn duim over haar lippen. Emma gaat op haar tenen staan en kust Jonathan. Jonathan maakt zich met tegenzin los van Emma. ‘Ik ga nu met mijn moeder praten. Ik kan het anders echt niet.’ Hij geeft Emma een kusje op haar voorhoofd en raakt met zijn hand haar wang aan. Als Jonathan de hoek om is, is Emma zo blij dat ze een rondje draait en zich languit laat vallen op het zachte gras.
‘Ma, kunnen we even praten?’ Jonathan kijkt zijn moeder, die aan haar bureau zit, vragend aan. ‘Als dit over hetgene gaat waarover ik denk dat het is, dan moet je naar je vader.’ De koningin grijnst naar Jonathan. Jonathan loopt naar de deur. ‘Mam? Ik heb haar gekust.’ Hij ziet nog net hoe zijn moeder glimlacht en doet dan de deur dicht. Voorzichtig doet hij de deur van zijn vaders kantoor open. ‘Hallo jongen,’ de koning kijkt hem lachend aan. Jonathan gaat zitten in een van de stoelen. ‘Pa, ik moet even iets bespreken. Ik weet dat Emma geen titel heeft maar ik hou van haar. Ik heb haar net gekust en ze is gewoon de ware. Kunt u alstublieft niet voor een keer,’ Jonathan wordt onderbroken door zijn vader. ‘Ik heb met je moeder afgesproken dat als je met dit verhaal naar mij toe zou komen en het niet achter mijn rug om zou doen, ik het goed zou keuren.’ ‘Dus u bedoeld dat u het accepteert?’ Jonathan kijkt ongelovig naar zijn vader. ‘Ja, ik kan jullie niet uit elkaar houden. Jullie zijn perfect samen.’ Jonathan slaat zijn armen om zijn vader heen. ‘Bedankt, pap!’ Daarna rent hij naar het kantoor van zijn moeder en geeft zijn moeder een dikke zoen. ‘Ik hou echt van jullie. Zielsveel.’ Daarna rent hij door naar de tuin om te kijken of Emma daar is. Als hij Emma ziet rent hij naar haar toe en tilt haar op. Hij zwiert haar in het rond. ‘Jonathan! ik word misselijk!’ lachend voelt ze dat ze weer op de grond wordt gezet. ‘Ze hebben het allebei goedgekeurd.’ Jonathan legt zijn handen om Emma’s gezicht en kust haar. Emma kan het niet geloven. Hebben de koning en koningin zojuist hun relatie goedgekeurd? Ze voelt hoe Jonathan haar optilt en ze vouwt haar benen om zijn rug heen. Zoenend wordt Emma naar binnen getild. Even later voelt ze dat ze wordt neergelegd op een bed. Ze pakt Jonathan achter zijn hoofd en trekt hem naar zich toe.
De zon schijnt al als Emma haar ogen open doet. Ze voelt een arm om haar middel heen. Ze draait zich voorzichtig om en ze kijkt in het slapende gezicht van Jonathan. Hebben ze het nou gisteravond echt? Blijkbaar wel. Ze voelt zich intens gelukkig. Ze draait zich weer om en gaat dicht tegen Jonathan aanliggen. Ze voelt zijn lippen in haar nek kriebelen. Emma lacht zachtjes. Langzaam stapt ze uit bed. ‘Emma, wat ga je doen?’ vraagt Jonathan mokkend. Ze kroelt door Jonathans haar heen. ‘Ik ga thee zetten.’
Als Emma naar de keuken loopt moet ze gewoon een sprongetje maken. Ze lacht om zichzelf en zwaait de klapdeuren open. Ze doet het raam open en de frisse, maar toch ook warme lucht komt de keuken binnen. Ze zet de waterkoker aan en dan voelt ze twee armen om haar middel. Ze draait zich om en kijkt in het lachende gezicht van Jonathan. Ze buigt naar voren en ze drukt haar lippen op die van Jonathan. Op dat moment gaat de keukendeur open en komen de koningin en Emma’s vader binnen. Jonathan springt snel achteruit maar ze hebben het allebei al gezien. ‘Nou,’ begint de koningin, ‘Ik ben in ieder geval blij dat jullie niet meer om elkaar heen draaien.’ Emma schiet in de lach en klampt zich vast aan Jonathans arm. ‘Jullie zien er in ieder geval wel lief uit samen.’ Emma’s vader lacht en ze lopen de keuken uit.
