Kaç kere sustum bu susuşum ilk ve son kez değil biliyorum. İçim geceden siyah umudum ay beyaz. Yüreğim katran karası. Sözcüklerim boğazıma takılan kılçık. Dışarı da sesler içimde sesler durduramamak ne acı. Rüya olduğunu bilseydim uyanırdım, uyanmamak ne acı. Tarifi olsaydı söylerdim, alışılmışlığın içindeki zaman kadar çaresizlik. (Beş parmağın içinde acı var şimdi, sevgisizlik, huzursuzluk, umutsuzluk, unut-muşluk, yitirmişlik) Neek
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Deniz Vurgunu Çöl Gezgini
Thơ cakötü sanat trajik olarak iyi sanattan daha güzeldir, çünkü insanın başarısızlığını belgeler.
